Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Boeren slaen bot toe.

SEker Landtman die oock tapte, en Schepen was van 't district daer hy woonde, quam op sekeren dag met een Tonne Bier op zijn wagen uyt de naeste Stadt, eenige Heeren uyt Noordt-Hollant, die na den Hage wilden, op de gemeene Wegh in zijn Iurisdictie, (alhoewel niet van de grootste) te gemoet: Hare Voerman riep dese Boer toe, dat hy uyt het spoor soude slaen: Den

[p. 11]

Boer zijn Mutsjen oplichtende, vraeghden voor wie? Voor de Heeren van Noordt-Hollandt seyde de Voerman: Die ken ick niet, seyde de Boer; Daer op steeckt yemand zijn hooft uyt de Heere Koets-wagen, en roept gestoort tot den Boer: Jou Kinckel, sieje niet tegen wie datje spreect? Sla uyt, en wijckt, of wy doenje wijcken. Heers-kop seyde de Boer, ick kenje niet, heb ghy wat te commanderen, daet dat in u plaets daer ghy wat te seggen hebt, en niet hier: en alsoo ick hier in dese Jurisdictie Schepen ben, segh ick uw, dat ghy wijcken en uyt-slaen sult, of, &c. Zy-luyden den ernst van de Boer siende, en datter vorder onheyl uyt had moghen rijsen, bevolen hare Voerman uyt te slaen, ende voor den Boer te wijcken: Soo bleef de Schepen by zijn respect.