Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Vernoeghen ist al.

EEn Adelijcke Juffrou sondt haer Dienstmaeght met een Potje Meelde-melck aen een Siecke arme Vrouw, die het met verwondering van de Meyt aen nam, seggende, noyt ghelooft te hebben dat soo grooten Madame soo slechten Kost At. Een andere Arme Vrou by een haerer bekende een Potje Warmoes brengende, lach een voornaeme Princesse uyt haere Venster, en de reuck haer aen-komende, riep d'Arme Vrouw, en eyschte de Warmoes, en gaf haer een Ducaet: Dus wierden hier twee ten hoogsthen vergenoeght.