Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

De Conscientie is altoos u getuyghe.

TOen Nordlingen in de leste Duytse Oor-

[p. 195]

loch van de Keyserse na de voorgehoudene bloedige Battallie, in genomen wiert, komt'er een Saxisse Krijchsman (noch ongehuwt) vallen in zeker Burghers Huys, daer de Dochter haer in de Kelder versteken hadde: Soo ras sy desen Sax de Trappen af-komen sach, quam sy van onder de Turf, en hem om den hals vlieghende, bad, dat hy haer leven wilde beschermen: Hy siende dat ze niet ongalijck was, beloofden haer 't zelve, bleef oock geduyrich by haer, want boven plonderden de Soldaten, en hare Ouders en Susters lagen in hun bloet versmoort: Doch zy en bleven niet lang alleen, of seeckere Duytzer mede in de Kelder komende, en siende dat den Sax voor dese Dochter sprack, nam (so men gelooft uyt nijt) zijn slach waer, en door-stack de Dochter verraderlijck, die den geest met een na'er gesucht gevende, den getrouwen Sax soo bedroeft en vergramt maeckte, dat hy zijn gesleepen krom Swaert uyt-treckende, den Duitzer de Harssen-pan door-hieu, sulcks dat hy by zijn neder-laech oock doot neder viel: Den Sax en bleef toen niet langer in de Kelder, maer dit en andere gruwelen des Oorlochs hem geduyrich in 't gemoet speelende, verliet den goddelosen Oorloch, en sich in Westphalen tot wercken begevende, wiert sieck en sterf, doch openbaerde voor zijn eynde aen een zijn Vriendt de gruwelen des Krijchs, zijne ontmoetingen inde

[p. 196]

selve, en onder vele oock dat geene 't gundt wy u hier hebben verhaelt.