Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Goddeloose gedachten der Koningen, zijn voor God verfoeijelijck.

СOningh Willem de II. van Engelant, was so lichtvaerdigh in de Relige‚ dat hy alles

[p. 166]

dede om te gebieden, en rijckdommen te vergaderen; Voorwaer een ghebreck waer van de kinderen deser Weerelt vol zijn, en nu de Heerschappije in hebben. Desen Coning om penningen te vinden, beschuldigde op een tijt vijftich Edellieden, dat zy zijns Majesteyts Reebocken hadden gejaecht en gedoot: De welcke sulckx ont-kennende, zijn daer om gecondemneert tot den proef des *⁺ Vuyrs, 'twelck zy door een wonderlijcke beschickinghe Godes ont-quamen, sonder beschadight te worden: Waer over den Koning sich selfs met hoop van de Goederen deser Edelluyden te confisqueren, getroetelt hebbende, in grooter toornicheyt seyde: Is Godt rechtvaerdig dat hy sulckx toe laet, het mach wel, maer ick geloove het niet.

СOningh Eduard van Engelant, hoorende dat zijn Moeder metten Bisschop van Winchester on-kuys soude gheleeft hebben, dede haer tot den proef des Vuyrs *⁺ komen, te we-

+ Gelijckmen 't Gout in 'tVuyr proeft of het is wel fijn, So proeft de Kelt zijn kint, in 'twater van den Rhijn, De Britse ysers hebben oock in Kent die schijn.

+ De Kelten oft Celten, dat zijn Oude Nederlanders, plachten hare jongh ghebooren Kinderkens, toen zy noch Heydens waren, in den Rijn te werpen, quamen zy daer na weder boven, men namse op, en 'twas een goet teken, maer bleven zy onder, so was het kint niet goet.

[p. 167]

ten: Daer waren negen Ploech-ysers gloeijende heet ghemaeckt, en een onseker spacie van malkanderen geleyt, door de welcke zy blootsvoets en geblinthockt mosten wandelen, sulckx dat, so de deur-gangh gheviel sonder letsel aen haer, zy als dan souden ontschuldig, maer andersins voor schuldig verklaert worden: Dese Proef heeft zy tot groote verwonderingh van veele deur gestaen, en sy wiert deswegen hoogh gepresen, ende voor eerlijck gehouden.