Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

[p. 159]

Daer is vrijheyt genoech, al spreecktmen niet qualijck.

ЕEn voorsichtigh man hoorende een onbedachten snappaert veel segghen, verdroot hem sulckx, den selven toe voegende: Och! of u tonghe gelijck mijn ooren tuys bleven. Een ander in diergelijcke gheval, seyde, vrient, het waer goet dat gy Heer over u tong waert, als ick over mijn ooren.