Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

De nacht verbergt gheen guyte-stucken.

RIchard Heydock, een Medicus te London, wiert Ao. 1603. van seer vreemde grillen overvallen, want hy nam voor 's nachts te predicken in zijn slaep, soodanich, dat of men hem overluyd toe-riep, ofte trock by handen en voeten, geliet hem sulcks te voelen, noch te horen: En dit dede hy dickwils in presentie van veele eerlijcke Luyden, die quaemen om hem te hooren, alsoo dat in korten tijt zijn roem verbreydt wiert over 't lant, onder den naem van den Slapende Spreecker. Ten laetsten belaste den Koning dat hy ten Hove soude gebracht worden, alwaer zijn Majesteyt selfs het meestendeel van

[p. 100]

den nacht op sat, om den uyt-gangh te verwachten: Wanneer ten laetsten Haydoeck hem selfs gelatende te slapen, begost te bidden, daer na den Text deylende, appliceerden de selve na sijn gewoonte, wegen de gebruycken van het Cruys in het Doopen: En teghens de laetste Canonnen van d'Enghelse Kercke. Het Sermoen ge-eyndicht zynde, scheen in den slaep te continueren: Sijn Majest. wel aen gemerckt hebbende syn maniere van doen, liet na weynig dagen den voorsz. Haydoeck voor hem komen, en (gelijck hy een wonderlijcke wijsheyt hadde, tot ontdeckinghe van sulcke saken) dede hem bekennen dat al het geene dat hy dede, was maer bedroch: En op zijn knien vallende, bad om vergiffenis, het welck hem den Koning toe stont, met conditie, dat hy op alle plaetsen in 't openbaer zyn schult soude bekennen, want veele meynden dat zijn Nacht-sermoenen door Ingevinge oft openbaringen geschieden.