Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Men moet sich voor Boere-slaghen wachten.

IN de selve Stadt komt een Boer uyt Wallis, met vermaeck alle de straten, de Winckels en yders doen aenschouwende: En gelijck Londen seer Volckrijck is, had hy wel op-gemerckt dat yeder yets dede of te koop hieldt tot zijn onderhout, maer hy bleef staen, toen hy by Westmunster een Winckel sach daer men niet en arbeyde noch oock yets verkocht, alleen sach hy boven de Deure dese woorden geschildert:

NOTARIUS PUBLICUS,

[p. 98]

Hy sag oock wel een Man besijden de Winckel in een Comptoir sitten schrijven, en boven zijn hooft veele Sacken hangen en Papieren leggen, dan hy en konde sulcks niet begrijpen, trat desweghen toe, zijn armen over d Onderdeur leggende, vraegde den Man die in 't Comptoir zat en schreef, Mijn Vrient, wat verkoopt men toch hier? Den Notaris wel denckende dat dese een onnoselen bloet was, antwoorde met gallige haestigheyd, Men verkoopt hier niet als Plompaerts en Bottericken. Den Boer met dese antwoort uyt tredende, bedacht sich een weynich, en weder tot de voorgaende deur keerende, riep hy den Notarius toe, Mijn Heer ghy hebt goede Neeringe, want ghy hebt op een naer uyt-verkocht.