Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Men blijft in schertsery, zelden elckander schuldigh.

WAnneer seecker Soldaet ter Herberge aen Tafel was ghekomen, daer oock veele Coopluyden op die tijt waren, die dese Lants-knecht niet geern by hun hadden, dachten sу hem te beschamen, om hem van Tafel af te dringen: Zy siende datter een Lepel te kort was, om eenighe Sopkens te eten, greepen in haest yder een Lepel, seggende, 'tsy een boef die geen Lepel heeft, 'twelck den Soldaet siende, ende dat hу te kort quam, maeckte terstont een Lepel van een stuck Broot, daer hy soo vroom mede roeyden als zy met hare Lepels: De Sopkens nu op zijnde, seуdе den Soldaet, een boef die zijn Lepel niet op en Eet. Doen saghen de

[p. 60]

Koopluyden ор malkander, en noch meer, als terstont daer aen een Schotel met Vogels, daer in 't midden een Snip lach, op-gedischt wiert, doen nam hy den Snip, seggende: Ick sie wel t'is hier de Man een Voghel. De Koopluyden hadden niet veel te segghen, dan namen een Kroes met Wijn, en dachten hem weder een Pots te speelen, sy stellen dan den Beecker in, met dese woorden: Het soude gheen eerlijck Man zijn, die den Wijn in 't drincken soude vuyl maken; Dit deden zy om dat den Soldaet een vuylen Verckens Baert had: Als 't zijn beurt viel, dronck hy den Kroes soo schoon uyt‚ datter gheen Mugge zijn dorst in soude versadight hebben: Siet seyde hy, oft ick den Wijn oft u getroubleert hebbe?