Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Geluckich zijn de Verquisters, die tot bedencken komen.

ALs Laurens de Mediçis sach dat Pieter zijn Soon seer veel geldts verslont, soo in 't verteeren, als oock aen groote sommen te leenen aen zijn Medegesellen, soo vermaende hy hem met een Vaderlijck gemoet, dat hy toch in't leenen en Verteeren voorsichtich wilde wesen, oft dat hy anders niet alleen zijns Vaders kas, maer oock zijn Erfgoedt soude verquisten: Van d' andere zijde, had Laurens zijn Cassier voor eenmael belast, altoos so veel geldt aen Pieter te tellen als hy soude eysschen: 't Geviel dat een Vrient van Pieter 300. Ducaten te leen versocht: Die daer op na zijn Vaders Comptoir gaende, ende siende soo veel gouts en silvers, en Clenodien by den anderen, stont een weynich sich bedenckende:

[p. 42]

Eyndeling, hy segt, Geeft my maer 150. Ducaten, 't is my te veel soo een somme te leenen: Desgelijckx dede hy oock in zijn verteeren, en quam daer door tot sodanige mesnage, dat hy na 't verloop van een Iaer bevont dat hy seer veele duysent guldens daer mede had gewonnen.