Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Geltgierighe Vrijers bedriegen, of worden bedrogen.

EEn rycke Weduwe op 't Lant by Dermonde woonende, wierdt door een Notaris gerecommandeert aen seker Vryer, die meer werck

[p. 33]

van't goet maeckte dan hy behoorde: Nu alsoo desen Vrijer en Notaris samen Vrunden waren, soo wiert dese aendiening van den selven te meer in ernst opgenomen, en sonder lang te sloffen de saeck ter hant genomen: Zijn schoone praetjes bekoorden wel haest onse statige Matrone, sulcx dat 't Huwelick voltrocken, en sy elckanderens Wederga wierden: Vredich leefden sy eenigen tyt, tot naer verloop van 8. oft 10. Maenden een stucxken Lant 'twelck naest dat van dese gehuwde Matrone lagh, te koop wierde geleght: Het welck onsen getrouden Vrijer tot syn Vrou dede seggen: Liefste, dat lapje Lant zou ons seer wel dienen, als geleghen naest en aen het uwe, of wy dat kochten, men soude dien quaden hoeck daer seer mede verbeteren: Waer op sy antwoorde; Och! kint en praet van geen koopen, wy hebben geen geldt daer toe: Den Man dacht, sy is gierich, en poocht maer alleen hare middelen voor my te verbergen, ick heb nu oorsaeck om op hare Tas te kloppen, en ick wil nu weten wat goet datze heeft, oft ick sal niet kunnen; Dies seght hy: Liefste, ick weet wel datje met my scherst, en datje geldts genoech hebt, derhalven bedelff in u hart niet 'tgunt onnodich, en my al te kennelick is: Dus vleid en praet hy langh, maer zy bleef volstandich in 't ontkennen datze alzulcke middelen hadde als hy meynde: Waer op dan eindelick hy haer toe-voegden: Liefste gy meent

[p. 34]

dat ick gants onwetende ben van het Testament datge onlanghs een weinigh voor ons trouwen maeckten, daerje van soo veel duisent gulden en Landen, Clenodyen, Rente-brieven, en kostelicke Meubelen disponeerden, en den Notaris Coenen daer toe gebruickte, die't voorseide Testament voor u Bed (midts uwe sieckte) verzegelden: Ia Liefste (antwoorden zy) hebt gy daer u calculatie op gemaeckt, soo bent ghy wel bedroghen, vermidts ick op die tyt in een rasende Coortse lach. Aldus bevond hy sich iammerlick bedroghen.