Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

In effige te hangen, doot niet.

АЕn Peter Strijthaghen Ceurvorstel. Hof-Predikant, klaegde eens een Burgermeester, hoe dat hy van Burghers en Soldaten om dat hy het yder niet na den zin konde maken, wierde gevloeckt, en gescholden, en dat hy liever als 'tzelve langer te verdragen, uytte stadt wilde gaen, en sijn Ampt verlaten: Heer Peter trooste hem met dese reden: Mijn Heer, weest te vreden, een Burgermeesters Mantel kan veel verdraghen; de vloecken der onwillige vatten daer niet in, maer blijven daer buyten op sit-

[p. 16]

ten: Als hy tuys quam, mochte die metten Mantel tot vergeldingh hares scheldens by de Lits aen een Spijcker op hangen. Hy leende eens zyn eyghen Tabbaert aen een armen ghevluchte Prediker uyt de Palts, diese na lang gebruyck weder bracht, segghende: Heer docht gy u Rock niet al quyt te wesen? Daer op antwoorde hy: Meynd ghy datmen u dan niet sou konnen vervolgen hebben? Oft dat ick u met een lustigen Brant-brief achter de hachen soude gheseten hebben? Doch om dat ghy my aldus wijtluftigh bedanckt, en den Rock so lang ghedragen hebt, draegt hem nu voorts, hy is u geschoncken; op dat u bedancking met een gift volmaeckt zy.