Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Schricken voor quaet, is geen quaet.

DOecker een rijck Man te Neurenborgh, was dapper met het Podegra gevexeert, doch hy kost sich noch mette Koets van d'een tot ander plaets laten vervoeren: Eens buyten de Stadt speelemeije varende, wert van eenige Sweedse Ruyters gevangen, die hem wel hoog op rantsoen stelden: In dit overvallen der Ruyters wiert Doecker so verschrickt, dat hy geen Podegra en voelde, en 'tgunt noch vremder is, hy is zedert daer gantschelijck vry van ghebleven, so dat hy zijn gegeven gelt niet en beklaegde, maer diende sich van de spreuck die zeght:

Daer 's noyt so grooten quaet, als 't ommers wesen moet,
Of 'theeft of dus, of soo, het een oft ander goet.

Indiender eenige quaet van twist en strijt geschiet,
'tGebeurt door 'tslaeploos Zaet, van 'tkruytje reurt mijn niet.

HErtogh Fredrick van Wirtenbergh, op sekere Jaer als den Wijn seer slecht en suer gewassen, en by na niet te drincken was, wierdt

[p. 13]

van ettelijcke Pfar-Heeren versocht, datmen haer als ziel-sorgers, die goede Maechwijn (vinum Theologicum) van noode hadden, doch een beteren Dienst-wijn geven wilde: Op dit request heeft zijn Vorstel. Doorl niet anders geantwoort: Mede ghesondicht, mede gheboet. Wetende dat hy te doen had, mette ghespanschappen van: Noli me tangere.

Indien een rijcke Weeu, een jonge Lecker trout,
Men zeyt zy soeckt een Man, haer eerste was te out:
Maer so een arme Weeu, een Ega soeckt en vint,
Hy is de steun van 'tHuys, die haer de kost voor wint.

DEn Graef, Steven van Slick, twaelf Jaer vermist sijnde, en men vast gheloofde hy doot waer: Quam een Boheems Heer zijn Huysvrov vrijen: Eyscht haer oock ten Huwelijck: Maer zy sloech het af: Seggende: Gelooft niet mijn Heer, dat ick in soo korten tijdt mijn lieve Echt-genoot soude vergeeten hebben.