't Haeghse lapmantje, met het Amsterdamse vodde-wijfje

Vryagie, tusschen een Prins ende

een Herderin,

Stem: Wanneer ach Amerant.

Roemwaarde Herderin,
Die door u glinst’rend’ oogen
My hebt getoogen,
Dat ik om u min
Moet komen smeken,
Die uw Dienaar bin:
Doen ik laast met mijn winden lag
Aan deese Beek,
Daar ik u schoonheyd sag,
Wierd ik geschooten
Met Minne-looten,
Door u schoonheyd, ach!

[p. 65]

 

H.

 

Maar Prins mijn Edel Heer,

 

Zijt gy by dese Stroomen

 

Alhier gekomen, Om te sien hoe veer

 

Dat ik als Herderin mijn estimeer?

 

Mijn schoonheyd is mijn suyverheyt,

 

Niet door natuur geteeld tot Majesteyt;

 

Maar voor een Herder, Die met my verder

 

Sijne Schaapjes weyd.

 

P.

 

Hoe spreekt gy zoete Maagd

 

Soo schoonderlijke reden?

 

U eerbaarheden Is ’t geen my behaagd,

 

een suivre ziel de roem van schoonheit draegt

 

Natuur heeft u van beys gedeelt,

 

De kuysheyt en een tweede Venus-beelt

 

Waar door gy waardig, O schone aardig

 

Prince herten steelt.

 

H.

 

Hoe zou een Herderin Een Princen oog behagen,

 

Die nacht en dagen Wentelt in de Min

 

Van ’t Hof, daar elk Madam schijnt een Godin

 

Ach Prins ik bid te Hove keert,

 

En tog geen spot met Herderinne scheert,

 

Laat my in vreden, En soekt gy heden

 

Die gy estimeert.

 

P.

 

Hoe komt uyt u gemoet soo zwaar

 

Dat ik zou gekken, Herderinne zoet,

 

Met u die hebt gesticht Ethna gloet

 

Hier in dit Prinslick ingewant,

 

Dat door u schoonheyd staat in ligte brand

 

’t Geen dat moet wesen Door u genesen

 

Onder ’t Echt-verband

 

H.

 

Ik ben een boerse Meyd, Die ’t Princelik begeeren

 

Moet excuseeren, Want geen geyligheyt

 

Nog minne brand in desen boesem leyd:

 

U grootsheyt zou mijn tot een val

 

Gedyen, als ik in dit groene dal

 

U Ethna lusten En u minne-blusten,

 

Dat niet beuren sal.

 

P.

 

Ik sal u aan mijn zy Als een Princesse voegen,

 

Ey neemt genoegen In mijn zoet gevry

 

En kleeden u met peerlen, goud en zy,

 

Voor Schaapkens zult gy het gezwier

 

Genieten van soo menig Camenier:

[p. 66]

 

Verhoord mijn smeke Aan dese Beke,

 

Blust mijne Minne-vier.

 

H.

 

Soekt gy de grootsigheid te planten

 

Eylaas de smerte Sou haast zijn bereyd,

 

Want onder ’t Aas den fellen angel leyd:

 

Ach! deed’ ik als het Visjen doet,

 

Mijn suiv’re kuisheid lag haast onder voet

 

Neen Prince eerwaardig,

 

Soekt een die vaardig Uwe lusten boet.

 

P.

 

Wel is ’t dan al om niet?

 

Sal ik u niet bekoren? Heb ik verloren

 

Dan mijn groot gebied,

 

Waar door my ieder na de oogen siet?

 

En bent gy niet mijn Onderdaan?

 

Ach Herderinne! wilt u wel beraan,

 

Eer dat mijn sinne, Geneygt tot minne,

 

Haar te buyten gaan.

 

H.

 

Mijn Prins gy hebt gebiet, so veer u regten raken,

 

Maar minne-saken, Dat uit liefd geschiet

 

Van d’Onderdaan, en raakt de Prince niet

 

Gy die ons wetten geeft, en doet

 

Daar tegen niet, Vermaant u geil gemoet

 

Ach Edel Heere Pleegt geen oneere,

 

Dempt u heete gloet.

 

P.

 

Hoe dat ik langer hoor U treffelijke reden,

 

En aardigheden, Die ik eerst verkoor,

 

Hoe dat mijn minne meerder soekt ’t spoor

 

Te houden van opregte min:

 

Ach zoete maagd! ach schoone Herderin!

 

Siet daar mijn trouwe, Ik sal u houwe

 

Als een Aards-godin.

 

H.

 

Neen Prins, mijn Edel Heer,

 

Schoon mijn ’t Fortuyn komt slage,

 

Ik moet eerst vrage Mijn Ouders begeer

 

Want God gebied dat men sijn Ouders eer

 

Al zijn sy nederig en slecht,

 

Ik ben gebonden aan Gods Heilig Regt,

 

Eer ik met sinne, Voldoe met minne,

 

Dit toch overlegt.

 

P.

 

Ik zweer by God en Troon, by Englen, Cherubynen

 

En Seraphynen, Dat ik u Persoon

 

Bekranssen sal met d’Egte Bruilofs-kroon

[p. 67]

 

Ik sal ’t u Vader dienen aan

 

So waar als ik moet voor Gods Oordeel staan,

 

Ach schoon Jonkvrouwe.

 

Daar neemt mijn trouwe, Van mijn hals gedaan.

 

H.

 

Sal ik op ’t Echte Bed,

 

Aan uwe zyde leven, Als Vrouw verheven

 

Na Gods Heylige Wet,

 

Soo hy in ’t Paradijs heeft ingeset?

 

‘k Ontfang u Trou mijn Prins en Heer,

 

Schoon ik my die niet waardig estimeer,

 

Maar ik sal u lonen, En stadig tonen,

 

Dank voor dese eer.

 

P.

 

Ontfangt mijn venus beelt al dees ontelbre kusjes

 

En minne-lusjes, Die u schoonheit teelt

 

’t Princesse wesen in u boesem speeld,

 

Ach! ach! mijn Edel Veld-Godin,

 

Ik smelt door liefde van u zoete min,

 

Nu mag ik soppen De Nektar-droppen

 

Van mijn Engelin.

 

H.

 

Princelijke Majesteyt Ontfangt mijn eerbaarheden,

 

En schone Leden, kuysse suyverheyt,

 

En alles wat Natuur my heeft bereyd,

 

Ontfangt dees kus tot weder-min,

 

Fortuyn die voert my nu met vreugde in

 

By mijnen Heere, Die ik sal eere

 

Met mijn hert en sin.

 

P.

 

Ey schenkt dees Schaapjens al

 

Aan uwe Herders bende,

 

En wel-bekende, Datse in de Stal

 

Doch blyven, wijl dat mijn Princesse sal

 

Voeren een ander Veld-gebied,

 

Daar d’Onderdaan na de oogen siet,

 

En u Geslagte Sal niet meer wagte

 

Al dit Velds-verdriet.

 

H.

 

Herders en Herderins

 

Die hier aan dese Beke Mijn Vee komt queke,

 

Vlecht voor mijnen Prins

 

Een bloeme-krans van vreugden alle sins:

 

Ik schey van uwe Weyden of,

 

En trekt met hem na het gebiedend’ Hof

 

Speeld op u Rietjes De Minne-Liedjes

 

Van uw’s Princen Loff.