't Haeghse lapmantje, met het Amsterdamse vodde-wijfje

[p. 48]

Vryagie,

Stemme: Onder de Boomen.

Vryer.

Onder de Boomen,
Aan de zilte Waterkant,
Daar zag ik dikmaal mijn Engel komen
Gingen ’t zamen hand aan hand
Langs dese stroomen.
De Nachtegale
Singt met soo een zoet geluyd,
En d’and’re Vogeltjens al te male
Queelen ’t lof van mijne Bruyd
Met zoete tale.
Onder de Bomen,
Langs den Hagedoorn heen,
Daar sie ‘k mijn Lief Antonette komen,
‘k Ga haar vriend’lik tegen treen,
Wat wil ik schromen?
Ach! mijn Beminde
Laten wy eens t’samen gaan
Al onder dese groene Linde,
In de reuk van Bloem en Bla’an
Vermaak te vinden.

Vryster.

Souden wy treden,
Door het nat-bedaude gras,
En handelen daar van zoete reden?
’t Komt op heden niet te pas,
Wandelt in vreden.

Vryer.

Mijn Antonette
Weest op my toch niet soo stuurs,
Ey! wilt eens op u Dienaar letten;
Want mijn boesem is vol vuurs,
Niet te versetten.

Vryster.

Neemt u Godinne
Leonora by der hand,
En stelt op haar u verliefde sinne,
Blust daar aan u heete brand,
Uyt regte minne.

Vryer.

Weest niet vol tooren,
Oordeelt met een rijp verstant,

[p. 49]

 

Ik zweer dat Juffrouw Leonore

 

Nimmer tot de Huweliks-band

 

My sal verkoore.

 

Vryster.

 

U zoete vlyen

 

Dat en acht ik niemendal,

 

Gaet heen wilt Leonore lyen

 

Na u eyge welgeval, Wilt van my scheyde.

 

Vryer.

 

Venus Godesse

 

Sent uyt u Yvooren Throon,

 

Cupido met sijn Minne-lessen,

 

Dat ik krijg tot mijnen loon

 

’t Beeld van Cypressen.

 

Vryster.

 

Roept vry om hooge

 

Al de groote Goden aan,

 

Soo werd ik noyt door u klagt bewogen

 

U tot minnaar te ontfaan Gy zijt bedrogen

 

Vryer.

 

Ik zal u eeren,

 

Eeuwig als een Aards Princes,

 

Mijn sinnen zullen noyt verkeeren

 

Ach! volmaakte Min-godes,

 

Wilt my niet deeren.

 

Vryster.

 

Neen, neen u reden

 

Daar steekt geen bekooring in,

 

Gaat heen gy zult in eeuwigheden

 

Krygen noyt mijn weder-min,

 

Noch Maagde-leden.

 

 

 

Vryer.

 

Soo wil ik klagen

 

Eeuwig aan de groote Goon,

 

Tot dat men my in ’t Graf sal dragen,

 

Om mijn Antonette schoon,

 

Die ‘k ga mishagen.

 

 

 

Vryster.

 

Wilt gy my zweeren

 

Dat gy Leonora dan

 

In eeuwigheyd niet sult begeeren,

 

Soo neem ik u liefde an,

 

In deugd en eeren.

 

 

 

Vryer.

 

‘k Zweer by de Goden,

 

En by Venus Elpen Throon,

 

Ja Lief den Hemel moet my dooden,

 

Soo ik breek mijn Liefs geboon,

 

Als een snooden.

[p. 50]

 

Vryster.

 

Volbrengt u lusten,

 

Ja volbrengt al wat gy wilt,

 

Voor eeuwig zult gy by my rusten;

 

Nu is al ons klagt gestilt, als gy my kuste

 

Vryer.

 

‘k Dank Cipres bengel,

 

Lief ontfangt van mijne hand,

 

Al met een minnelik gestrengel,

 

Dies mijn fijne Diamant, Ach soete Engel.