De Nieuwe Haagsche Nachtegaal

[p. 197]

Op de oogjens van een juffrouw.

Toon: Verdwaalde Koninginne.

DOordringelijke lonkjes
Aantrekkelijk gezicht
Wiens tooverige vonkjes
De vlam in 't harte sticht:
Die mijn gemoedt
Dus branden doet
In liefdens hoop en vreeze:

[p. 198]

 

Uw zoet gestraal

 

Doet t' eenemaal

 

Veranderen mijn weezen.

 

2. O zoete dwinge-lande!

 

Gy buigt my naar u zin:

 

Uw oogjes doen my stranden

 

Op d' oever van de min.

 

Uw fier gezicht

 

Is als een schicht,

 

Die tot my komt genaaken.

 

Het doet mijn hart,

 

Geheel verwart,

 

In lichter vlamme blaaken.

 

3. De blixem van uw oogen,

 

Als die my maar omscheen,

 

Die hadde meer vermoogen,

[p. 199]

 

Als Dido, of Heleen.

 

Zag Paris hier

 

Het flonk'rend vier,

 

Ghy dwongt hem u te minne.

 

'k Wedd' hy verstiet,

 

En haast verliet

 

Zijn Grieksche Koninginne.

 

4. Doch Febus gulde straalen,

 

Noch 't flikk'ren van Diaan,

 

Men ooit zo schoon zag praalen,

 

Als uwe oogjes staan.

 

Noch Venus schoon

 

By haar Adoon

 

Haar oogjes ooit zo blonken,

 

Als daar gy met

 

Elizabeth

[p. 200]

 

My maakt, door liefde, dronken.

 

5. Uw oogjes zijn by wijlen

 

Veel grooter in haar kracht,

 

Als Cupido zijn pijlen,

 

Hoe groot hy is van macht.

 

Gy quetst en wond,

 

En maakt gezond,

 

Veel meer als 't blinde Wichje,

 

Uw oogjes zijn

 

Een zoet fenijn,

 

Trots zijn geveerde schichje.

 

6. O Iuffrouw vol vermogen,

 

Gelukkig, die 't gelonk

 

Door liefd' heeft in gezoogen,

 

Die ghy 't maar eens beschonk,

 

Die gy bekroont

[p. 201]

 

En minlijk loont

 

Met uw vergoode blikjes,

 

Die word gedaan,

 

In Venus baan,

 

Door uwe minne-strikjes.

W.P.