De Nieuwe Haagsche Nachtegaal

[p. 90]

Een Onechte Moeder aan haar Mingenoot.

Toon: Ey wat hoort men vieze grillen.

1. Hoe dan! zoud gy my verlaten,
Die gy eertijds hebt bemint?
Hoe! zoud gy my konnen haten,
Die tot u zo ben gezint?
Neen, ik kan het niet geloven,
Ik en kan het niet verstaan,
Dat gy zoud mijne eere rooven
En dan elders minnen gaan.
2. Hebt gy my niet menig werven,
Even met een rijp beleydt,

[p. 91]

 

By uw leeven by uw sterven,

 

Vaste liefde toegezeyt?

 

Hebt gy my niet trouw gezworen

 

Hoger als ik zeggen kan?

 

Heb ik u niet uytverkoren

 

Even tot mijn Echte man?

 

3. Hebt gy my niet schrift gegeven,

 

Dat ik als uw waarde Vrouw,

 

Dat ik al mijn gantsche leven

 

Aan uw zijde slapen zouw;

 

Godt en wil het niet gehengen

 

Dat gy zoud meynedig zijn,

 

Dat gy mij zoud willen brengen

 

Van de blijdschap in de pijn.

 

4. Maar voor al moet u bewegen

 

Deeze vrucht uw eygen kindt,

[p. 92]

 

Dat heb ik van u gekreegen,

 

Doen gy tot my waard gezindt:

 

Doen gy my eens plag te stellen

 

By de schoonste van het landt:

 

Doen gy my eens plag te quellen

 

Om dit eygen minnepant.

 

5. Ziet doch eens zijn geestig wezen;

 

Ziet eens hoe het op u kijkt,

 

Zie, gy zijt 'er in te leezen,

 

Ziet eens, hoe het u gelijkt.

 

Wel dan, mag ik iet verwerven,

 

Eert, die gy eens hebt bemint,

 

Anders moet ik hoere sterven;

 

En uw vrucht een hoerekindt.