De Nieuwe Haagsche Nachtegaal

[p. 31]

Aan Sr. N.N. op zijn blaauwe scheen.

Toon: Mijn Angenietje.

1. WEl benje noch ziekjes?
Gy ziet 'er zo bliekjes,
Mijn trouhartige vriendt,
Het blijkt wel dat je 't mient.
Doe gy de min in 't harte liet gaan zo diep,
Gy bleeft 'er wat staan,
En waart 'er verraan,
Geschooten, toen ik 'et ontliep.
2. Ik bender ontsprongen
De dartele jongen,
Ik spring en zing verblijt,
Daar ghy de Suffert zijt.

[p. 32]

 

Gy zucht, terwijl uw makker nu zit en zingt,

 

Ik heb 'er de moet

 

En 't is 'er mijn zoet,

 

Daar gy der uw handen om wringt.

 

3. Ik oeffen de dansjes

 

En andere kansjes,

 

Ik zeyl, of rijd' er te paert,

 

Als ghy suft by den haert.

 

Men zey wel eer: wat aardiger quant is dit.

 

Maar is 'et geen schand

 

Waar is je verstandt

 

Ie dut, daar je staat, daar je zit.

 

4. Ik ga der verkeeren,

 

Met deugd en met eeren,

 

Als ghy zit in een hoek,

 

Of met de neus in 't boek;

[p. 33]

 

Als gy dan 's nachts niet leggen en kunt noch rust,

 

Van droevig ellendt,

 

Dan ben ik gewendt

 

Te slapen met grooter lust.

 

5. Gy pruylt 'er en preutelt,

 

Gy mijmert en reutelt,

 

En somtijds benje stom,

 

Of 't antwoord is te dom.

 

Gy kuyert alleen, en schuut 'er meest al de lien,

 

En zijt 'er geweest

 

Zo rustig een geest

 

Als ik 'er ooit heb gezien.

 

6. Dit zijn de gebreeken

 

Van minnende treken,

 

Wanneer m' een blaauwe scheen

 

Gestooten heeft aan 't been;

[p. 34]

 

Dat geen artzny geneezen kan of kruydt:

 

Maar die deeze man

 

Zou redden hier van,

 

Dat moest 'er dan weeze zijn Bruydt.

H.L.Spiegel.