Haagse liederhandschrift
(1940)–Anoniem Haagse Liederhandschrift–
Auteursrecht onbekend
[Folio 65vb]
| |
Miin vrouwe Venus, die godinne,
Sat op eenen tijt met sinne,
Ghecyert met mengen duren werken.
Scone questien ende stercke
5[regelnummer]
Hoerdic voer haer oponeren,
Al van minnen, ende die solveren
Scone joncvrouwen onderlinghe.
Cortelike na dit gedinghe
Sprac Venus uut haren mont,
10[regelnummer]
Ende ontbant in corter stont
Voer ons allen openbare
Wt gerechter minne ware,
Ende wat crachte in hare lage,
Daer si te werken mede plage.
15[regelnummer]
Si seyde, dat minne ware een leven
Ende een wesen, dat waer gegeven
Den mensce bi lichter avonturen,
Dat hem gheeft een ongheduren
Ende onghenuecht in allen tiden,
20[regelnummer]
Dat hi mach horen ende sien,
Of dat ertrike heeft inne
Sonder allene in die minne.
Minne is oec een hoghe wenscen,
Een heet begheren van den mensche,
25[regelnummer]
Een fierheyt van oetmoedichede,
Een vertien in den seden,
Een vele pensen sonder spreken,
Een licht vergheven ende node wreken,
Een zaen vergheten alle dies,
30[regelnummer]
Dat binnen minnen noyt en wies.
Minne is één ziele van hem tween,
Ende twee herten, voecht in één
Mit ongheveynsder minlicheden,
Ghestadich, suver, volmaect in beden;
35[regelnummer]
Ondersceden in alle saken,
Die cleynen mogen ende mere maken
Alle die punten, die van minnen
In één vallen van tween sinnen.
Minne is een dinc, di is gheheel,
| |
[Folio 66ra]
| |
40[regelnummer]
Onde uut haer selven gheen deel
En wil gheven noch en kan.
Dat seide wilen een wijs man:
Die minne haer rike niet mach delen,
Noch haer selven oech onthelen,
45[regelnummer]
Maer altoes bliven in haer gestede
Gheheel ghestade, simpel mede.
Minne is minne ende el niet.
So wat el is dan minne, vliet
Gherechte minne in alre tijt.
50[regelnummer]
Ghelijk(t) dat rouwe ende jolijt
Op enen tijt, op eene ure,
Niet tegader mogen duren,
So ne mach men minne in anderen dwingen:
Minne wil haer selven myngen.
55[regelnummer]
Minne is wonder, dat wonder doet:
Zi maect den maten hogen moet,
Den hogen oec van maten sinne,
Den droeven vro; oec maect minne
Den vrecken milde, den bloeden coene.
60[regelnummer]
Minne is mechtich te voldone
Al dat si ghelonen can.
Wat souder yemant zonder dan?
Minne is valu nochte bleec,
Zi is altoes groen ende zuverlec,
65[regelnummer]
Altoes nuwe ende even scoen,
Ende milde van haren loen;
Altoes edel ende rike,
Rose roet, lylie wit.
Doe si ghesproken had dit,
70[regelnummer]
Dacht ic: god, in welker tijt
Zal mi condich siin det delijt,
Dat den salegen is ghehouden,
[...............]
Die mennichfoudege zueticheyt,
Die minne na den arbeyt
75[regelnummer]
Denghenen geeft, die zij's ghan!
Dus sciet ic truerich van dan.
Explicit
|
|