|
| |
100. [In eenen meye quam ich gegaen]
In eenen meye quam ich gegaen
Aen eenen bosch, daer ic vant staen
Ene sonderlinge scone maget;
Natuer had an haer beiaget,
5[regelnummer]
Dat si onverdrietelec was;
Daer wiesen bloemen ende gras
Mennegerande na haer virtuut;
Vogelen hadden groot geluut,
Elc mit zonderlingen stemmen;
10[regelnummer]
Oec so sach ic vyssche zwemmen
In eene ryevier, die was claer,
Ende liep recht dor den bosch aldaer;
Daer wiesen crude, die suete roeken;
Enen telch had si tebroken,
Ende sceen of si waer vermoyt,
Van gaen, ende si rusten woude.
Mijn ghepeys was menichfoude,
20[regelnummer]
Si was scoen in't openbare
Ende hovesch in haer gelaet;
Al dat vrouwen wel staet,
Dat was aen haer in't aensien.
| |
| |
Ic sprach: "joncvrouwe u moet (goet) gescien
25[regelnummer]
Al dat u lief is ende goet."
Si, die haer wijflic ontloet,
Antwort mi suverlic mit desen:
"Cnape, des moeti veynoet wesen."
Dus vielen hoefscelec haer woert.
30[regelnummer]
Nu haddic gerne geweten voert
Van haer, ende ic vragede mede,
Wat si daer allene so dede,
Want het docht mi wonder wesen.
Si sprach: "Ontrouwe is geresen
35[regelnummer]
Onder manne ende onder vrouwen,
So dat ic niemant en dar betrouwen
Miins ziins ende wes dat ic besta,
Dus comt dat ic allene ga,
Ende leve vast in mire hoeden."
40[regelnummer]
Ic sprach: "Eenheit dat's armoede,
Doch is hi wijs, die't best doet;
Joncvrou, nu waer ic gerne vroet,
Woudi 's op hovesscheyt mi bevroeden,
Of ghi lange in deser hoeden
45[regelnummer]
Hebt geweest, daer ghi in sijt?"
"Et sal mi rouwen al mijn tijt,
Dat ic 's niet eer en was bekeert;
Const, die men mit scaden leert,
Is dicke swaerlec ane comen.
50[regelnummer]
Cnape, die mit logen roemen,
Doen den mengen verdriet.
Het's waer, in ben's allene niet,
Die bi valscen, losen tongen
Buten vrueden is ghedrongen;
55[regelnummer]
Ydoch gaet in mijn liden naest."
"Joncvrou, is hier yet verhaest,
Dat ic u heb aldus gevraecht,
Ic biddu dat ghij's mi verdraecht."
"Cnape, en neem't in gene quade."
60[regelnummer]
Ic seide: "Jon[c]vrou, et is scade,
Dat u wil is dus ghestelt;
Die mitten goeden hem verzelt,
Daer is goet den tijt mede te liden."
| |
| |
"Cnapen, die roemen ende niden,
65[regelnummer]
Ende meer beloeven dan houden,
Dier heb ic so vele ontgouden
Dan mi, leyder, is te swaer."
"Joncvrou, het mach wel wesen waer,
Doch sal men den goeden minnen."
70[regelnummer]
"Cnape, in kanre niet gekinnen,
Wie si siin of hoe gedaen;
Daerom willic alleene gaen;
Het toent hem selc in doechden slecht,
Siin herte is fel ende onrecht,
75[regelnummer]
Cnape, dat wetti selve wel!"
"Jon[c]vrou, al siin die boese fel,
Woudi (di) daerom overgheven
Goet geselscap al u leven,
So werdi sekerlic ontweget.
Dat men sal den boesen scuwen,
Siin archeyt mitter doecht verduwen;
Die niet misdoet, hi ne darf niet boten."
"Cnape, ghi sout mi wel doen soeten,
85[regelnummer]
Opdat ic waende daerin volstaen."
"Joncvrou, gheen mensche heeft ontfaen
Yet sekers te hebben, quaet of goet,
El, dan hi emmer sterven moet;
Maer altoes sal men d'beste hopen."
90[regelnummer]
"Cnape, een riden maect mi hopen,
Of ghi moecht, ic sal's u vragen:
Weder soudi bet verdragen,
Dat u u vrient in scampe hoende,
Dan die u nye vrinscap en toende?
95[regelnummer]
"Joncvrou, dat wil ich u verzinnen:
Die mi mint, wil icken minnen,
So staet mi wel van te liden;
Die mi en minne noch en niden,
Daervoor hebbic mi goet te hoeden;
100[regelnummer]
Op vrienden mach men doech vermoeden;
Die mi scampe wilen in quaden,
Die is niet mijn vrint gestade.
Joncvrouwe, is aldus u vragen?"
| |
| |
"Helpe raet, dat moet ic clagen.
105[regelnummer]
Ich ducht, mi werden sal in scinen:
Wye mach mi hoenen sonder pine
Bat dan hi, dien ic betrouwe?"
"Also, help mi god, nyemant, joncvrouwe!
Ende dat is quaet te vergheten."
110[regelnummer]
"Knape, woudi bi mate meten,
Min wille soude u duncken goet:
Hi, die mi dit liden doet,
Betrouwede ich doecht sonder ducht,
Maer hi lach op een ander lucht,
115[regelnummer]
Dat ic, leyder, wiste te laet;
Na die scade suecht men die baet."
"Joncvrou, is wijf of man,
Die te halven keeren chan,
120[regelnummer]
Hi en is niet in dommer daet."
"Entrouwe, cknape, dis wil ic ghyen;
Maer seker, ic ben noch in dien,
Dat ic mi houden wil alleene,
So ne weet niemant wat ic meene,
125[regelnummer]
Ende nemen, dat mi mach geburen."
"So en hebdi gewonnen noch verloren.
So wat die eene in't goede verstaet,
Dat sal eenen anderen duncken quaet;
Dus werdi emmer dus begrepen."
130[regelnummer]
"Och sal ic ummer siin genepen,
Of ic mi nyemans bewinde."
"Joncvrouwe, die wijsheyt enen kinde
Dat en hoert noch en siet;
Die pine doet hi al om niet.
135[regelnummer]
Joncvrou, ghi wilt te hande tyen,
Dat men selden heeft ghezien,
Het dunct mi seker domphede."
"Knape, wat woudi, dat ic dede?"
"Joncvrou, ghi sout volgen naer
140[regelnummer]
Goet geselscap in't openbaar,
Daer mach enen d'eere mede bewaren
Mitten genen, die eere dregen;
| |
| |
Dat suldi vinden waer in't lest."
"Knape, hi dunct mi die best,
145[regelnummer]
Die in vruden heeft beroeft."
"Joncvrouwe, die lichtelike geloeft,
Dat waent ende niet weet,
Dicke so comt er hem af leet;
Het sal u seker namaels rouwen."
150[regelnummer]
"Cnape, doch lidic 't al om trouwen."
"Joncvrou, so dede hier te voeren,
Doe ghine mit herten had vercoren,
Daer ghi cleyn an hebt gewonnen!
Een dul beghinnen is scier beginnen.
155[regelnummer]
Joncvrou, woudi dit verstaen,
Ghi ne sout niet allene gaen;
Lieve joncvrou, laet u genoegen!"
"Cnape, hoe soudic 't liden moegen,
Dat icken mitten oegen saghe,
160[regelnummer]
Die mi wenct[e] in felre lage,
Miin hert moeten ummer haten."
"Joncvrou, narouwe mach niet baten,
Maer men sal tevoren besien."
"Cnape, wat ummer sal gescien,
165[regelnummer]
Des en mach ic niet ontgaen;
Hi heeft mi so veel gedaen,
Dat hem wesen moet gehat."
"Joncvrou, scuwet hem den pat,
Daer ghi mocht enen late[n] liden,
170[regelnummer]
God sal u andersiins verbliden."
"Lieve cnape, en mach niet wesen,
Ic blive al mijn lijf in desen;
Gaet gode bevolen uwer veerde!"
Mittien weende si, dat mi deerde
En sach nie so scoen een wijf
Noch so volmaect van alle leden;
Si ne was anders niet te vreden,
Des ic behoefde in eneger dinc
Ende haer selven was so wreet.
Ic sprach: "Joncvrouwe dat's mi leet,
| |
| |
Dat ghi sijt dus buten keere;
Ic bevele u onsen heere."
185[regelnummer]
Dus sciet ich wech ende si bleef daer,
In sach se seder nie daernaer.
Ghi, heeren, cnapen, maegden, vrouwen,
Blijft gestede in rechter trouwen!
Hi weet cleene wat hi verwerft,
190[regelnummer]
Die een reyn wijf verde(e)rft.
|
|
Auteursrecht onbekend