|
| |
99. Dits van der vrouwen borch
Dits van der vrouwen borch
Waelbehagen is een genuecht
In den mensce; maer ys't onduecht,
Daer hem te behagen af gesciet,
So en prisic siin behagen niet.
5[regelnummer]
Die hem selven konnen veynsen,
Ghenuechte dragen in quade pensen,
Daer sonde af coemt of vriende-scade,
Dat's quaet, doen sijt met voerrade.
Anderdags was mi ghesciet
10[regelnummer]
Een ghenuechte, daer ic niet
Aen en vant dan eersaemheden
(God vergeef 't mi, of ic misdede,
Want die genuechte was werentlich).
Een edel borch so suverlich
15[regelnummer]
Sach ic, vercyert mit sueten dingen,
Dat's nieman en mach volbringen
Te maken dan eyn meyster rijch,
Hem selven liicht hi maer alleyne.
20[regelnummer]
Dese borch hadde ene scorsteyne,
Ghelic witten merber ghehouwen,
Die so rijchlijch was te scouwen,
Dat een siins selfs wert gewaer
| |
| |
Daerin als een spiegel claer.
25[regelnummer]
Ich sach twee vensteren van verren,
Mijn siin tughede, dat waren sterren,
Eer 't mi condich wert gedaen.
Tusschen die venstren so scone, so slecht,
30[regelnummer]
Ic en mocht's doen geen berecht
Na siinre waerde, dat wetic wale.
Onder die pileerne stont een sale,
Die suverlich was, niet te groet;
Die doren waren mit rosen roet
Dat volprisen valt mi te wide.
Setelen ghelijc yvorienbeyne
Te maten groet, te maten cleyne,
Waren in den sale ghehouwen daer,
40[regelnummer]
Even, slecht, suver ende claer
Bleven si, ende altoes wit,
Eene herpe hinc in dese sale,
Niet von copere no van metale,
45[regelnummer]
Maer na den selver gaf hi clanc,
Zueter veel dan eenich sanc
Was te horen dat edel geluut.
Een dal volmaect stont daer uut
Beneden an des berghes voet,
50[regelnummer]
Dat was te scouwene al te zoet.
Dese borch was mit goud-drade
Ghedecket utermaten wale,
In mocht se niet volprisen na recht.
Dese borch stont ghehecht
55[regelnummer]
Op eenen boem ghelijc oliven;
Sijn doecht waer mi te hoech te scriven,
Want tusschen borch ende boem ic vant
Ghelijc wit albaster stande .j. rant,
So wit, so claer ende so ront,
60[regelnummer]
Dat wael mucht wesen eens hemels vont.
Dese boem had tacke twee,
Aen elken vijf telger ende niet meer,
| |
| |
Reynich dwoech dese borch rijch
Daertoe die setelen in die sael
Die borchgreue, verstaet mijn woert,
Ende al dat der salen borch behoert.
Was gheheten Her Reynhout;
70[regelnummer]
Hi was vrys, in doechden stout,
Ghesinnich, sonder loes baraet.
In een prayel, dat gruene staet,
Lach hi in desen boem gheborgen;
In eeren so was al mijn sorgen.
75[regelnummer]
Wingaert, crude, menge lust
Stont in't prayel, daer hi in rust.
Hi was vrolic, scoen van live.
Siin borch hoeden ridder vive,
Die vroemste heren die men wiste,
80[regelnummer]
Ghetrouwe sonder argeliste.
Die ierste ridder heyt Her Hoer-naer,
Twe cameren scone ende claer,
Die verwaert hi wel alleyn,
An elke side so stont eyn
85[regelnummer]
An die borch, ende als hi vernam,
Dat goede meere te hove quam,
So liet hij't sinen heere (te) weten,
Die in den boem was geseten.
Heymelic zo mocht mer comen
90[regelnummer]
Mit vroetscappen; in kan genomen
Hoe heymelec dat was gewracht.
Die hiirna had die meeste macht,
Dat was mijn here Her Claer-verzach,
Want hi hoede nacht ende dach
95[regelnummer]
Die twee vensteren, dat daer binnen
Niet onreyns en mochte rynnen
Noch toecomen in gherne wijs.
Die hierna dede den meesten prijs,
Dat was Her Rukaert Gode-vrucht,
100[regelnummer]
Hi was gerne in sueter lucht,
| |
| |
Daerom had [hi] te sinen deel
Dat prayel van den casteel.
Hi hoede't so wael, dat gheen
Quade locht, noch onreyne,
Die sinen heere moch genaken
Die vierde heyt H(a)er Smakelijn;
Van der salen was hi behoeder.
110[regelnummer]
Hi was wiser ende vroeder
Dan eenich, die men weet.
Voer den borchgreve hi sneet
Ende pruefde voer hem die spise,
Of si mochte scaden in eneger wise
115[regelnummer]
Sinen here; hi was wel vroet:
Smaecte hi anders yet dan goet,
So heyt hi ander halen dan.
Wal soberlec hi dienen kan,
Als goede luden wel betaemt.
120[regelnummer]
Dat vifte is aldus genaemt,
Dat hi heyt Her Licht-gevoel
Te heyt e(e)n wil hi, noch te coel,
In rechter maten voecht hi sijn dinc,
Ende is Her Reynhouts camerlinc,
125[regelnummer]
Des borgreven daer binnen;
Want hi chan alrebest versinnen,
Wat siin here meest begheert;
Her Reynhout heeften herde weert.
Sijn hogen raet laet hi hem weten,
130[regelnummer]
Als hi mit onlost is beseten,
Met suchten of met eneger quael.
Her Lichtgevoel loept in den zael
Ende luut die herpe suverlijc,
Dan comen van buten meyster rijc,
135[regelnummer]
Alsulke als sine here begheert
Ende beteren hem, dat hem deert.
Dat's yummer waer, want ic sach,
Daer ic ghinc op enen dach,
| |
| |
140[regelnummer]
Ghi hebse allegader gezien,
Dese edel borch ghemeynlec.
Nu vraghe ic elken sonderlec,
Waer si staen, of ghi kent
Die vijf ridderen, die't (t)perlement
145[regelnummer]
Te houden plegen aldaer binnen,
Dit's al te goet te versinnen.
Al vraghic's, 't is condich allen,
Die an reyne wive vallen,
Die gestede siin, goet ende scoen.
150[regelnummer]
Berecht'es mi, dat u god loen;
Want een goetman, wel verstaen,
Doet somwil goet antworde ontfaen.
Dese borch is 't hoeft der vrouwen reyn,
Haer voerhoeft is die scoersteyn,
155[regelnummer]
Haer oegen vensteren, dat verstaet]!
Haer ghele haer dat gouddraet,
Haer nese die pileerne si,
Haer mont daeronder die sale daerbi,
Haer tanden daerin die zedelen wit,
160[regelnummer]
Haer wangen roesen ombesmit,
Haer kinnes dal is der borch voet,
Die oliveboem haer lichaem zoet,
Haer tonge die edel herpe bediet,
Haer luut in dogeden niemant verdriet,
165[regelnummer]
Haer kele die witte ronde rant,
Vijf der vingheren an elke hant,
Dat siin telgeren ende tacken met.
Haer hert reyn ende ombesmit
Is die borggrave daer binnen,
170[regelnummer]
Siin borch hoeden die .v. sinnen:
Hoeren, rieken, gevoelen, sma(ka)ken
Ende sien van oegen; dit siin die saken,
Daer men bi beduut temael,
Dat hoert ter borch ende ter zael.
175[regelnummer]
Och reyne werde wijf, nu huede
Voer hem, die dragen fel gemuede,
Dijn edel borch, dat gheen fel hert
| |
| |
Daerbi en come, die vertert
Diins edels borchgreve macht,
180[regelnummer]
Die altoes leget in reyn gedacht.
Des moet di gonnen goet ende eer
Ende bovenal die hoechste heer!
Augustijnkiin leyt dit voer ogen
Allen goeden reyne wiven,
185[regelnummer]
Dat si hueden, waer si mogen,
Dese edele borch mit hem viven.
Hope ende aerbeyt hoert er toe,
|
|
Auteursrecht onbekend