|
| |
98. Van den scepe
Hi dunct mi siin wael geleert,
Die siin ghenuechte in duegden keert;
Want sonder ghenuechte in desen leven
Is lettel yemant vrolich bleven;
5[regelnummer]
Want reyne genuechte ende vrolicheyt
Wils hem gheven die natuer.
Mer elc menscelic creatuer
Die sal billic siin genuecht
10[regelnummer]
Mit eeren voegen aen die duegt,
Want god sal loen van vrueden geven
Hem, die hier in duegden leven.
Ghenuecht had mi eens bevaen,
In Dordrecht was ich opgestaen,
15[regelnummer]
Die dach had den nach verwonnen,
Het was in't risen van der sonnen,
In Juliusmaent in den somer.
Ich had vergheten allen comer,
Die mi voirtijts ye ghescach.
20[regelnummer]
Mi docht ic quam, aldaer ich sach
In eene rivier een scepelkijn cleyn,
En sach daer niemant dan mi alleyn.
Die Merwede was zi genant,
Daer ic dat scepkin binnen vant.
| |
| |
25[regelnummer]
Ich ghinc daerin ende liet driven
Mitten stroem, ich wouder bliven
Enen tijt: in hoorder niemen.
Zelve ghinc ic mitten riemen
Op scepkin sturen in't water puer,
30[regelnummer]
Daer quam ic an eenen muer,
Den scoensten, die ic ye gesach.
Nu mÜegdi horen, wes ich plach;
Ich docht, mocht mi wael gescien,
Ic soude die scoenheyt binnen sien.
35[regelnummer]
Mijn sceepkin meerde ic daer an't lant,
Ende ghinc so verre, dat ic vant
In den muer een duerkyn cleyn,
Daer ginc ic in al moeder-eyn
Ende sach daer wonder boven wonder.
Sach ich eynen torn reyne,
Unde al ghewracht van jaspersteyne
Mit mennegen hoghen tynne[n].
Daer sach ich sevene coninghinnen
45[regelnummer]
Boven te hoghe vensteren staen,
Ende hadden gulden cleder aen
Mit rijchen perlen daerop gezaeyt
Unde mennich steen daerin gesprayt;
Noch sach ich daer wonders mee:
50[regelnummer]
Ene springende ader van der zee
Spranc daer uut bi den torne.
Aldaer sach ich waelgeboerne
Tweewerf .l. scoenre vrouwen,
Die allegader ghinghen bouwen
55[regelnummer]
Een scip van so rijcher werde,
Hi en leeft niet op der erden,
Die volprisen mochte in goude,
Al ware yemant, die 't pinen woude.
Bloedelec ghinc ic tot daer.
60[regelnummer]
Een hovesch wijf wort's ghewaer;
Si sach wal, dat ich was daer vremde,
Ende dat ic te meer mi scaemde.
Omdatter anders was gheen man
Dan ic, sprach si mi guetlec an:
65[regelnummer]
"Vrient, want ghi hier comen sijt,
| |
| |
So staet ons bi ter goeder tijt,
Want ghi bi heere ende bi vrouwen
Te sine plecht, ghi moget hir scouwen,
Dat ghi selden hebt vernomen.
70[regelnummer]
Dus sconen scip, noch dus volcomen,
Als wi hier werken, waen ic wel,
Dat men selden vinden sel."
Ich sprach: "werde reyne vrouwe,
Dat rike scip, dat ic hier scouwe,
75[regelnummer]
Hoe gerne wist ic sinen name,
Of 't u te seggene mi betame,
Ic wouts u weten groten danc."
Si antwoerde eer yet lanc:
"Vrient, in wils u weygeren niet;
80[regelnummer]
Dit rike scip, dat ghi hier sijt,
Storm, hette of gheyn leyt
En mach hem scaden niet twe peren.
Ic woude wel, dat alle heeren
So were orloghes cleyne noet.
Wat laghe an brieve yement dan,
Of sine sekerheyt hilde elc man?
Die werelt souts te beter werden.
90[regelnummer]
Die rike mast heyt Volherden,
Dan kan hi mit hem selven tughen;
Die storm doet hem dicke bugen,
Nochtan volhert hij't al.
Hi had's eere unde goet geval,
95[regelnummer]
Die wel volherden kan siin liden.
Et's ghesciet in corten tiden,
Dat sulc om cleyn ongevoech
Al siin beghin in d'assche sloech;
Had hi volhert na siin vermogen,
100[regelnummer]
In dogeden hi ne wert niet bedrogen.
Die rike corden, die den mast
Altoes houden staende vast,
Dat siin al Vrou Trouwe kinder,
Wie hem trouwe vriende heeft bi,
| |
| |
Hi mach wel te vaster staen,
Want, comt hem .j. liden an,
Si dragent in allen siden mede.
110[regelnummer]
Het 's gesciet te menneger stede,
Als die corden den mast begaven,
Dat hi moeste zwinden in der haven.
Als die vrienden den man begeven,
So mach hi wel mit anxte leven.
115[regelnummer]
Hierom mach't hem niet berouwen,
Die hem verzeylt mit trouwen.
An desen riken mast Volherden
Hangt een zeyl van rijcher werden,
An die ree so vast geknocht;
120[regelnummer]
Dat seyl heeft mennich heyl inbracht
Den scepe ende oec den stuerman,
Want t'scip niet wel varen en kan
Sonder seyl in groten winde.
Den naem van desen seyl ic vinde,
125[regelnummer]
Dat heiten sal Her Goetgelaet.
Wanneer dat wel rechte staet,
Scip ende mast daerbi verscoent;
Als een in liden vrude toent,
Al siin wesen verscoent er mede.
130[regelnummer]
Waer't oec dat hi anders dede,
Dat liefde sinen vianden wreet,
Maer sinen vrienden sou 't wesen leet.
Hiirom sal men mit hope leven,
Ende in 't ghelaet meer vruden geven,
135[regelnummer]
Dat hem binnen te moede si.
Die mast Volherden sal hem bi
Mit trouwen corden staen:
Dat's wal een manlec anevaen.
Die ree, daer men 't seyl aenslaet,
140[regelnummer]
Ende in't alrehoyste staet
An den mast in cruus gewise,
Hets wal recht, dat men prise.
Sine recht name is Oetmoet,
Hi ghedoecht, wat men hem doet,
145[regelnummer]
Hoe men haver deelt, hi volget mede;
Daer men dat seyl Goetgelaat
| |
| |
Metten corden aen hem slaet;
Nochtan heeft hi die mijnste pijn.
150[regelnummer]
Die hoechste wil versekert [zijn],
Hi leere verdragen in oetmoete,
So doet hi seker als die vroede:
Als men een sake niet kan gekeren,
Daer is oetmoet .l. scip vol eeren,
155[regelnummer]
't Seyl is goet geknocht daeraen.
Sulc heeft Overmoet bestaen,
Daer hij's niet volbringen conste;
Het was dompheyt dat hij't begonste.
Had hi genomen in sinen raet
Hi hadde eere meer gehad,
Dan hi met Overmoede besat.
't En is altoes geens kerens tijt,
Dus behoeft wel, dat men lijt,
165[regelnummer]
Als men eeren heeft een deel.
Boven stont een topcasteel
An den mast, dien sach ich werken:
Die casteel heyt Wel-merken.
Al toent een mensche goet gelaet,
170[regelnummer]
Wie hem goet gan ofte quaet,
Is goet gemerct na siin vermÜegen;
Die vroede man sal siin oegen
Ende merken, heeft hi yet mesdaen,
175[regelnummer]
Ende na sire macht beteren dat.
Die hem in goeder onst is lat,
Voer dien heeft hi hem wel te hoeden,
Ende mit merken wel bevroeden.
Een helmstoc ende een roeder,
180[regelnummer]
Eens vader kint ende eere moeder,
Sach ic daer onder hem beyden,
Oec siin haer namen ondersceyden:
Si heyten beide Vri-bedwanc.
't Scip had selden goeden ganc,
185[regelnummer]
En dede d' bedwanc van hem beyden.
Wie hem wil mit eeren cleyden,
Moet hem selven ter dÜecht dwingen;
| |
| |
Natuerlec vlee[s]ch geeft geen ontghinnen
In weelden te reden ghewinnen,
190[regelnummer]
Hen comt bi bedwange van sinnen.
Die volgen woude sinen eesch,
Ende leven na der naturen vleesch,
Sonder scemte of yemans bedwanc,
Het wer te duchten, hi ne soude onlanc
195[regelnummer]
Moeten sneven in sorgen mee;
Dan is 't scip sonder roeder in die see.
Een cabel was daerane gerect,
Onder 't water wal bedect,
So heymelec noch so wel geborgen;
Des helt hi dicke buten sorgen
Dat rijche scip van hoge prise.
Hi doet seker als die wise,
205[regelnummer]
Die wal heelt om siin gewin,
Want clappen bringt veel dogens [in].
Op [den] gront al in der erden
Lach een ancker van goeder werden.
Vasthouden heyt hi bi namen,
210[regelnummer]
Des en derft hem hi niet scamen
Dat hi was also ongenaemt;
Metten cabel was hi verzaemt.
Al heyt hi so, hi was doch milt.
Sine eene hant hi altoes hilt
215[regelnummer]
Buten der erden om minnelec geven,
D'ander de hi in d'erde cleven,
Om houde[n]s wil; dat dede hem noet,
Dat hem mit geven maect so bloet,
Dat beide siin hande(l) ydel bliven.
220[regelnummer]
Men machem wel voer ghec bescriven,
Opdat hi geen verhael en weet,
Ghelyc dat metten ancker steet;
Ende hilde hi niet met gheenre hant,
So moeste scip ende gewant
| |
| |
225[regelnummer]
Dicke in avonturen staen.
Die mit eeren voert wil gaen,
Hi moet houden ende geven,
Ende aen Helen, den cabel goet,
230[regelnummer]
Hem selven knopen, is hi vroet:
Waer si ter noet van anderen sceyden,
Daer blijft in anxte d'een van beyden.
Daer sach ic eenen stierman,
Daer grote dÜeghet ende eere lach an.
235[regelnummer]
Al siin wesen mi wel baghede;
Der edelre vrouwen ic doe vragede
Om sinen name ter selver stonde;
Si sprach: "die sturman heyt Conde.
Condich siin hem op die see
240[regelnummer]
Ende opten lande weghe mee
Dan eenich man, die nu leeft;
Want hij 't al dorwandert heeft
Ende is alom voer goet bekent.
Dit scip waer al te zeer gescent,
245[regelnummer]
En dede conde, die't heeft in.
Het ware cleyne siin ghewin,
Die vele ter-zee-waert varen woude,
Wist hi niet, waer hi varen soude.
Een here, die gene conde en droege,
250[regelnummer]
Dat waer een dinc van ongevoege
Sinen volke ende sinen lande,
Dat hi hadde in siin hande;
Want hi soude die boeven eeren
Ghelijc die de duecht begheren;
255[regelnummer]
Want gerecht unde onrecht leven
Sonder conde quame hem even.
Ene stuerman, die ghene conde draecht,
Als siin scip voer winde jaecht,
Es saen op een lant gezeylt,
260[regelnummer]
Daer hij 't hevet onghedeylt.
Conde dragen ende daerna werken
Doet in waeldoen duegden stercken;
Oec doet conde die lude risen,
Die hem selven doecht bewisen.
265[regelnummer]
Maer hem, die condich is goet ende quaet,
Ende sonder noet na loesheyt staet,
| |
| |
Hi mesdoet mere dan men's gewoege,
Dan of hi gene conde en droge."
Doe mi die vrouwe dit hadde berecht,
270[regelnummer]
Zeghede ic: "Vrou, ic wil u knecht
Gerne siin, daer ghi mi vint.
Nu segt mi, hoe heyt die wint,
Die in dat seyl hem selven spreyt?"
Si sprach: "Vrient, Genendicheyt
275[regelnummer]
Is siin name in sceeps boert;
Oest, weest, zuut ende noert
Die desen winde volgen sal,
Sal sine ghetide niet verslapen;
280[regelnummer]
Het siin vrouwen, ridderen, cnapen,
Sy moeten om eere arbeyden,
Die dinc vervolgen, die hem [ane] gaet,
Als hem die wint gelike staet.
285[regelnummer]
Die siin gheluc siet voer hem vast,
Ende crachtelike daeran tast,
Dat hem ontgaet bi sinen scouden,
Hi moch't liever vaste houden
Ende mit genende daerop bliven
290[regelnummer]
Al die wile, dat hem die scive[n]
Van avonturen even ghingen."
Doe si mi van desen dinghen
Had bericht ende al geseyt,
Ich sprach: "Vrouwe, op hovescheyt,
295[regelnummer]
Ghi hebt mi noch wael beraden,
Waermede sal men den cogge laden?"
Si antwert: "dat saltu scouwen,
En zaechstu niet zeven vrouwen
In den morgen staen ten tynnen,
300[regelnummer]
Ende al ghecronde coninghinnen?
In desen cogge, die ghi hiir siet,
Sal men se scepen, ende niet
In sal men daerin laden mee.
Op d' lant ende in der zee
305[regelnummer]
Sullen [si] varen in alle hoeken,
| |
| |
Si siin gebannen in mennich lant.
Si, die ridderlike ghewant
Dragen soude in der eeren,
310[regelnummer]
Ende van haerre minne leren,
Die en mogen's sien noch horen;
Dus blijft menghe min verloren,
Unde mennich goet wijf bedrogen
Unde buten scoude seere belogen;
315[regelnummer]
Daertoe mennich edel lant
Wert verheert ende verbrant,
Dat wael mit raste soude bliven,
Bleve in't lant dese edel wiven,
Dat leyder niet gescien en mach.
320[regelnummer]
Die heren, die op desen dach
Die lande regeren hier ende daer,
Die doen hem someghen mennegen vaer,
Si moeten van node rumen d' lant.
Dese edel cog, dit duer gewant
325[regelnummer]
Ende datter in hoert, moet al mede;
Ende der werelt grote scade".
Ich seyde: "Vrou, op genade,
Hoe siin die namen van den vrouwen,
330[regelnummer]
Daer ghi om siit dus in rouwen?"
Si sprach: "het wert di gheseyt:
Die ierste heyt Besceydenheyt,
Ende nie ombesceidenheyt en dede;
Alle rast ende alle vrede
335[regelnummer]
Halp si sterken na hare macht;
Nu is si leyder niet ghehacht,
Si moet hare verde varen;
God moet se in alre tijt bewaren!
D'ander vrouwe heyt Stade;
Was in doechden volbrocht;
Nye quam twivel in haer gedocht,
No wanckelheyt groet no cleyn,
Si bleef gestade altoes op een,
345[regelnummer]
Het was in weelden of in zeer
Ende so blijft si ummermeer.
Dat si in duegden vercoren heeft,
| |
| |
En laet si niet om al [dat] leeft.
Ja, hare eere wel behoet,
Nu wert si metten luden vremde.
Die derde vrouwe heyt Scemde,
Die den lieden plach te geven
Exempel, hoe si souden leven
355[regelnummer]
In scemelheyt, bi reynen moede,
Ende hoe minne bi scemde stoede
Langhe gheduerich in groter eeren,
Ende hoe hem die grote heeren
Scamen souden boser daet.
360[regelnummer]
Ach, dat nu so ter werelt staet,
Dat si moet varen in elende,
Dat mach hem deren, die se kende.
Die vierde is een edel vrouwe,
Ende heyt volmaecte Trouwe,
365[regelnummer]
Die haer selven nye vensde,
Noch in haer ghedachte pensde
Enich ontrouwe meer of minder;
Die moet wech ende al haer kinder;
Mitten anderen si is veriaecht,
370[regelnummer]
Dies moet die werelt siin geplaecht.
Die vifte heyt Gherech[tich]eyt,
Die om al die werelt breyt
Niemant hadde onrecht gedaen,
Diewile het plach an haer te staen;
375[regelnummer]
Si is ghebannen, si moet van steden.
Die seste was van reynen seden,
Doe si in macht was geseten,
Vrouwe Mate was si gheheten.
Si leerde, hoe elc na sinen staet
380[regelnummer]
Leven soude in goder maet,
Heren, vrouwen, knapen, knechten;
Si plach elken te berechten,
Wat betaemde der maten oerden
Beyde in werken ende in woerden.
385[regelnummer]
Nu is 't folc in alle steden
Buten maten verre getreden;
Want elc wil wesen effen goet
| |
| |
Ende prijst, dat hi selve doet,
Weder 't goet si ofte quaet;
390[regelnummer]
Dus is ghebannen mijn vrouwe Maet,
Unde moet in elende wanderen,
Verre henen metten anderen.
Vrouwe Miltheyt heyt de sevende,
Die te sine plach so levende
395[regelnummer]
Onder 't herscap t'alre stede.
Och si moet nu varen mede;
Dat is alre heeren scande,
Vaert si aldus uten lande
Sonder eenich keren weder".
400[regelnummer]
Mittien quamen die vrouwen neder,
Alle sevene van den torne;
In 't scip gingen die waelgeboerne.
Die hondert vrouwen, die-re waren,
Sach ic screyen ende misbaren
Het mocht ontfermen onsen heere.
Doch si ne wilden daer niet beyden;
Het dochte mi 't iaemerlichsten sceyden,
Dat ic van vrouwen ie gesach.
410[regelnummer]
Stuerman Conde niet anders plach,
Dan hi 't seyl mit haesten toech
An den mast, ende daeran vloech
Ghenenticheyt, die snelle wint.
Och leyder, ich en sach nie sint
415[regelnummer]
So goet een scip, noch nemmermeer
En wert ghesien, des ducht ich [seer].
Sekerheyt voer sinen ganc;
Daerna stont ic herde lanc,
Ende sach den riken cog naer.
420[regelnummer]
Die hondert vrouwen, [die] waeren daer,
Ghingen ter borch mit groten wene
Sonder dat goede wijf allene,
Die mi had bracht van al,
Haer rouwe en was niet smal.
425[regelnummer]
Ic troeste se, so ic best conste;
"Werde vrouwe, wael geboren,
Wie heeft desen vasten toren
| |
| |
(So rijchen sach ic nye genen)
430[regelnummer]
Ghewracht van durbaren steenen?"
Si antworde: "vrient, Vrou Eere
Woent er in met groter zeere,
Herde cleyn is haer gesinde.
Die daer seylen mitten winde,
435[regelnummer]
Dat siin al haer naeste magen,
Dien die heren dus veriagen.
Ic hebbe gesien, dat die heren
Alhier quamen om hoveren,
Ende waren hier als metten bliden;
440[regelnummer]
Maer trouwen dat was tyen tiden,
Doe die seven vrouwe waren
Mechtich, die nu henen varen.
Die gaf mijn vrouw mennichfout
Heren clederen ende onthout,
445[regelnummer]
Cnapen, knechten, elc na siere werden,
Sulke te voet, sulke te perde,
Die hier onthouden wert in 't hof.
Mennich goet man stont do na lof
Na siere macht, nu yst al leden;
450[regelnummer]
Dorpe, borgen ende steden
Siin so vervult mit quadien,
Dat qualic yemant daer gelien,
Dat hi nu Vrouwe Eren kent.
Hi hadde lesten uutghesent
Die heeft haer in't waer gezeyt,
Dat noch sulke liede leven,
Die hem gerne soude geven
Te haren dienste, opdat si dorsten
460[regelnummer]
Van hem, die bi den hogen vorsten
Nu regneren in mennich lant,
Hebben gheweest al haer tijt.
Die ierste is ombesceyden Nijt,
465[regelnummer]
Die niet en roect wien hi haet,
Opdat hi meerret sinen staet.
Hi verdreef Vrou Bescedenheyt
| |
| |
Met sire quade nidicheyt;
Haer erve, goet ende leen,
470[regelnummer]
Dat besit hi, groet ende cleyn.
D' ander is Logene van Loesheyt,
Die Vrouwe Eeren dochter Waerheyt
Hier in den toren weder jagede.
En sach nie gheen so versagede
475[regelnummer]
Als si was, 't en is gheen wonder,
Want die meeste hoep besonder
Van den luden woude haer deren
Met bedwange van den heren.
Die derde heyt Onscemelheyt,
480[regelnummer]
Die de were(e)lt so beleyt,
Dat hem luttel yemant scaemt,
Dat hi is voer bose genaemt.
Die vierde is [in] hoghen staet
Ende heyt Ontrouwe van Onmaet
485[regelnummer]
Die Trouwe ende Mate heeft verdreven,
Ende is voer hem beiden bleven.
Die vifte is mi worden cont
Ende heyt Heer Ongerechtich Vont
Die's vele op siin dume heeft.
490[regelnummer]
Hem ontsiet wel half dat leeft
Op der erden hier beneden.
Miere Vrouwen Gerechticheden
Dwanc hi met vonden uten haeren,
Ende dorrijt haer lant mit scaren,
495[regelnummer]
Met buesen lude, die hem volgen
Die seste is Her Ghier genant;
Hij regneert over al dat lant,
Hi ne laet niement mit gemake
Ende doet eene verkeerde wrake
500[regelnummer]
Over die Vrouwe Mylthey[t],
Die den vrienden was bereyt
Altoes ende alle goede lieden,
Gelijch dat haer gesellen rieden,
Bescedenheyt, Mate of Scemde,
| |
| |
505[regelnummer]
Ende allent, dat der eeren teemde.
Nu is si quijt van haren palen
Her Ghier moet hem nu verhalen
Van dat hi heeft lange verzuumt,
Vrouwe Miltheyt hevet 't lant geruumt.
Die siin name heyt Sekerhede(n).
Zulc sekeert segelt ende sweert
Te houden, des hi al onbeert;
Die (h)eere of edelheyt waent ontfaen,
515[regelnummer]
Ende also doet, hem liecht siin waen."
Mittien verscrichte dat edel wijf,
Dat mi deerde over al mijn lijf.
Si sprach: "vrient, ich moet weder,
Daer ic was, eer ic quam neder.
520[regelnummer]
Het mucht so daer boven staen,
Ic liet di gerne medegaen,
Maer het 's daer so t'onrusten,
Di ne derf er niet om lusten:
Die gerne vrÜede of blijscap siet,
525[regelnummer]
En doch bi den droeven niet."
Ic sprach: "Vrouwe, het 's mi leet,
Dat also daer boven staet,
Ic wou 't anders mit u ware(n).
Nu biddic u, wel suete care,
530[regelnummer]
Om uwen name, mach 't siin geseyt."
Se sprach: "vrient, Ontfermicheyt
Heyt ic, daer men mi noemen sal;
Ende dat siin mine susteren al,
Die vrouwen, die daer boven ghingen
535[regelnummer]
Ontfermelijch haer handen wringen;
Onser alre namen siin eens.
Mit di mach ic niet meer gemeens
Mit worden hebben, ic moet gaen."
Sprac die scone wel gedaen
540[regelnummer]
"Ic bevele di den selven heere,
Daer haer loen of hout Vrou Eere,
Dat is god ende niemant ander."
Mettien dede si eenen wander
| |
| |
Ter borchwaert, die werde scoen.
545[regelnummer]
Ich sprach: "vrou, nu sie ic u loen
God selve ende niemant el,
Dat ghi mi hebt berecht so wel
Hovesschelike na mijn begeren."
550[regelnummer]
In mijn boetkin, dat ic vant,
Daer ic 't liet ghemeert an 't lant;
Daer ghinc ic in ende royde weder
Jeghen stoorm, want hi neder
Zeere liep ten dalewaert.
555[regelnummer]
Doch ic corte mine vaert,
Des avonts spade ic gerochte
Binnen Dorderecht, daer ic uut quam.
Ic ghinc t'hant, daer ic vernam
560[regelnummer]
Goet gheselscap van der stede,
Daer ic mine gevaernesse sede,
Doe wi in goeden hoge waren:
Scip ende vrouwen wal geboren,
565[regelnummer]
Ende van Vrouwe Eeren toren,
Daer nu luttel yemant vaert.
Och, ghi heeren van hogher aert,
Die hebben wil[t]den naem van eeren,
Scaemt u der scameliker meren,
570[regelnummer]
Die u Vrouwe Eere ontboden heeft,
Dat ghi in sulker wisen leeft,
Dat ghi se horen wilt noch sien,
Ende dat van u moete vlien
Die .VII. vrouwen hoghe gheboren.
575[regelnummer]
Laet ghi si bliven dus verloren
Dat is uwer alre scande(n).
Pijnt u, dat ghi se weder haelt!
Want bliven si dus verdwaelt,
580[regelnummer]
Ghi sultet selve temael ontgelden,
Ende mit eeren leven selden.
Hiirom verwaert u so te tide,
| |
| |
Dat u vrienden worde[n] blide,
Ende ghi sulken danc beiaecht,
585[regelnummer]
Dat's haer Vrou Eere niet meer beclaecht.
Augustiinkijn heeft dit om d'best geseyt,
Ende den luden voergeleyt,
Niement bisonder, maer gemeyn,
Omdat men siet, dat so cleyn
590[regelnummer]
Op eeren acht, bi dat men dede:
Doet wel, hi hout's sinen vrede;
Doch wie op d'erde zeyet sijn saet,
Hem is lief, dat wel opgaet.
|
|
Auteursrecht onbekend