Haagse liederhandschrift

11. [Dat ich van beghinne]

Dat ich van beghinne
In minen sinne
Hebbe gedaen
Ic rade uter maten
Woude ic dat aflaten
Dats mi doen verstaen;
Want ic ze bekinne
Peyne, die ic minne,
Wil ic har niet afgaen.

Te rechte soude hem laten,
Die hem daertoe zaten,
Te bliven op der baen.
Sowie dat mach begeven

[fol. 5va]

 

In alle sinen leven

15

Dat hem ten iersten vinc,

 

Die was te slap gebonden,

 

Want hi is ontwonden

 

Van alre reynre dinc,

 

 

 

Dar hi bi was verheven,

20

Want van hem is verdreven

 

Der avonturen rinc.

 

Een die salt bat gronden

 

Ende peinsen 't allen stonden

 

Daer zin hert an hinc,

25

Prueft die avonture

 

Wert den menigen zure,

 

Die dar an luttel wint.

 

 

 

Nochtan moet hi pinen

 

Ende metter daet doen scinen,

30

Of hi met truwen mint;

 

Ende peinsen t'alre ure

 

Om sijns herten pure,

 

Dat reynste dat men vint.

 

Elc sijn mint den zinen,

35

Die ongelijc verzwinen,

 

Dats war, oic wiet bekent.

 

 

 

Dat geven die planeten,

 

Die altoes gemeten

 

Sin in ein ghepas.

40

Elc mint zin gelike

 

Van sire naturen rike,

 

Want dit die warheit was.

 

So scriven die boeken,

 

Ende doen die warheit zoeken,

45

Daer 't elc mensche las.

 

 

 

Tfijn sonder bezwiken,

 

Al war't in Affriken

 

Als ein gedwas,

 

En wil mi niet ontrecken

50

Noch minen dienst ir decken,

 

Sint dat si is bestaet.

 

Si mach mi wol geven

 

Een blidelijc leven,

 

Toent si mi goet gelaet.

 

 

55

In gher ir nicht te gecken,

 

Maer sonder lose vlecken

 

Ende in reynre daet

[fol. 5vb]

 

(Siet, dat comt mi even)

 

Har dienen sonder sneven,

60

Ende sonder loes baraet:

 

Daer twee hertzin hem verenen

 

[........... enen]

 

[........... aet]

 

 

 

Explicit

11*

Blint te wesen ziende claer,
Scoen te wesen sprekende snel,
Desen prise ic openbar,
Is hi doef und hoert wel.

ydoch