De Gulden Passer. Jaargang 58-59

142. De giericheyt van deser tijt.
Tot Antonium Muretum.

Dit huys, soomen sien mach, twee deuren heeft,

Waer af d'eene leyt in schoon vercierde salen
Dien die ghiften en gauen wel ter keuren geeft:
En d'ander brengt tot een ydel plaets sonder falen
Den armen, die niet en heeft om te betalen.
D'eerste deure men nu gesloten vint ouer al
Voor den Musen, diemen nu qualic siet onthalen.
Verwondert v noch, waerom dat so cleyn is t'getal
Der Poëten? dat doen der gieriger gauen smal.
Warender Mercenates, so mochtmen noch vinden
Flacci en Marones, die met groot geschal
De feyten van orlogen voor den onbekinden
Verbreyen souden: Maer nu als den onbeminden
Sietmen dat sulcke const cleyn wort geacht,
En sulcs en wilt hem t'hof niet meer onderwinden.
Dronckaerts die goede ciere maken dach en nacht
Worden nu geeert, en hebbent al in haer macht