De Gulden Passer. Jaargang 58-59

140. D'opschrift des grafs Lotichij S.

wie leyt toch in dees tombe begrauen hier?

Lotichius de Medecijn een Poëte claer
Niemant en achte hem min dan Stigelium schier,
Noch Sabinum, die hy corts sou hebben voorwaer
Te bouen gegaen. waerom houwen allegaer
Dees riuieren op van loopen? en wat bediet
De witte swaen, met de bedructe maechden eenpaer
Ende Laurieren, met den ouden man diemen siet
Int midden staen: dat de Musen anders niet
En doen met Vrancrijc, Italien, en Duytslant coen
met Esculapio, dan hem met een droeflic liet
Beschreyen: wat heefter den regenboge te doen?
Daer by salmen den bant der vrientschap bevroen,
En s'menschen saken diueersch by sijn coleuren,
Tot veel arbeyts sachmen hem dees ioncman spoen
Die buyten t'slants in crijch en in t'schole gebeuren.
Maer als sijn vaderlant van des twist doleuren
Bevrijdt was, en datmer weer goede consten socht,
So ghaffer hem de Medecijne plaets sonder trueren.
Al watter is in hemel, aerde, water vier, en locht,
Meyndy datter yet voor hem verborgen wesen mocht?
Och te vroech is hy gestoruen: maer door sijn werck
Sal hy leuen byden nacomelingen welbedocht,
Dect dees asschen Reyser, met Laurieren, als een clerc,
En segt: vaert wel tot dat wi weer verrijsen in een perc.