De Gulden Passer. Jaargang 58-59

109. So lange ic leue ben ic profijtelick.

Al ist dat my Eyckenboom des blixems gewelt

En lancheyt des tijts bycans heeft al geschent,
So dat ic als eenen bloc onnut schijne gestelt:
Nochtans ben ic altijt euen diligent
Om voetsel te nemen van al dat my is ontrent:
Want so lange als in my eenich gevoelen leeft,
En laet ic niet af te voeden, so ic ben gewent.
Mijnen tronc de lantlien te helpen ooc niet en sneeft
Om vier te stoken met loof en rijs dat hy hen geeft.
Wilde dergelijc de mensch met sorge swaer
En arbeyt wtrichten dat hy te doene heeft,
Het soude veel beter gaen met hen allegaer
En meer voorspoets soude hen Godt verleenen voorwaer.