De Gulden Passer. Jaargang 58-59

97. Ondertusschen moetmen rusten.
Tot Petrum Ligorium.

Alle dinc moetmen sijn ruste geuen voorwaer,

En men mach niet altijt arbeyden euen seere,
Maer den gheest somtijts verlichten van sorgen swaer:
Somen siet dat den Olijfboom telcken keere
Maer ouer ander iaer en gheeft sijn vruchten téere,
En dat d'ackers ouer al braeck liggen somtijden.
Wantet niet lang deuren en can datmen nemmermeere
Los en laet: alst blijct (na elcx belijden)
Aenden boge, diemen wilt sonder vermijden
Te seer, oft te haest, oft altijt gespannen houwen.
En laetten oock niet te slap, want ter ander zijden
Doet groote ledicheyt menich cloeck herte flouwen:
Dus is de middelmate best, volcht die in trouwen.