De Gulden Passer. Jaargang 58-59

87. Op de bruyloft van Ioannes Ambius Engelschman, ende van Alba Rollea, dochter van D. Arnout, Medecijn van Ghent.

O Engelsch gheslacht, hebdy so connen bewegen

Door cracht des duechts een schamel maechdeken teere,
Dat ghyse hebt tot een huysvrouwe ghecregen
Hebbende uwer rechter hant gheloeft so seere?
Ick verblijde my met v, en bid den oppersten Heere,
Dat v liefde gelijckelick altijt groeyen moet,
En t'samen in gestadicheyt wassen meer en meere.
Christe om my te verhooren wilt v nu spoeyen soet,
Biddende voor mijnen vrient, des ics my moeyen moet,
Dat desen blijden dach gheen wolcken en hinderen,
En dat dit godlijck paer een vlamme gloeyen doet,
Vermeerderende hen blijschap door veel kinderen.
Voorspoedige teeckenen deser bruyloft bringen?
Waerom wildy, o Iongers, noch sijn gheswinderen
Van d'ongestadige Venus in al haer dingen?
Waert niet dat t'hebben wettige nacomelingen?
Nu Hymenee comt, en wilt dees feest vercieren,
Soomen in alle bruyloften plach te singen.
Weest gheluckich Arnolde in alle manieren
Met uwen nieuwen sone, en bid sonder vieren
Uwen Phebum, dat sijn blinckende suster claer
Uwer dochter int baren bysta goedertieren.
Onbevlecte trouwe, en reyn liefde eenpaer,
Met wijsheyt houden d'eendrachtige te gaer,
Sorge onderhoutse, en eere maectse bevrijt.
Roosen en alderhande bloemkens voorwaer
Soud'íck v gebracht hebben met ganscher vlijt,

[p. 36]

 

Waer datse te crijgen waren nu ter tijt.

 

Maer wantmender swinters en siet wassen gheene,

 

So send'íck v dees ghift na mijn vermogen cleene.