De Gulden Passer. Jaargang 58-59

77. Niet met bedroch, maer met deucht.

Te Bergen op t'zoom dede onlancs geleden

Een simme dees cluchte om belacchen weert,
De welcke hebbende gesien na d'oude seden
Castanien om bracyen ligghen inden heert,
Heeft begonnen d'asschen te reuren al verveert,
Vreesende datse haer verbarren sou schiere,
Dus greeptse den poot, sijnde in loosheyt expeert
Van eenen hont die lach en sliep aenden viere,
En langdese daer me wt met vremden bestiere.
Tís eere datmen hem door eens anders quaet
Leert wachten, maer t'is een quaey maniere
Een ander te beschadigen met looser daet.
So soecken die met bedroch omgaen, haer eygen baet
Met grooter schaden en verlies der goeden.
So ontgellet de ghemeynte vroech en laet
Als de sotte Princen rasen en woeden.