De Gulden Passer. Jaargang 58-59

23. Een middelbare condicie.
Tot den Bisschop Andream Sbardellatum.

Den Arent die ouer al zijn vederen heeft gewelt

Dien sietmen ouer berch en dal vlieghen cone
Seer hooch in de locht, en corts wederom hy hem velt
Nederwaerts neffens het aertijck groene,
Weert schijnende te zijne door sulcken doene
Een vogel des oppersten Gods Iuppiter machtich.
Maer te vergeefs pijnt hem tot sulcs te spoene
Den Arent die door outheyt oft siecten onsachtich
Naect en berooft is van zijn vederen crachtich,
Al schijnt hy lichter dan den anderen te zijne.
Den Arent die al zijn veren noch is verpachtich
Vliecht tot aenden hemel telcken termijne:
En den onghevederden en can hem met pijne
Van der aerden niet heffen: Dus lichticheyt groot
En heft ons allen niet op, noch lasten swaer van schijne
En verdrucken alle menschen niet, maer t'blijct bloot
Dat de middelmate vrijtst is van alle noot.