Liederen en gedichten uit het Gruuthuse-handschrift. Deel 1: liederen

[p. 501]

tekstkritische noten

123

Mijn herte aen steiden orden blijft.¹
Up hope leven leert mijn zin,
Want tswivel zwaert des minres moet.³

Wat men zinghet, seicht of scrijft,
Onsteiden hende es leits ghewin.⁵

Mijn herte aen steiden orden blijft.
Up hopen leven leert mijn zin.

So wie dat jeghen steide kijft,⁸
Sijn hende es zuer, hoe zoet tbeghin.
Onsteide noit menschen wel ne stoet.¹⁰

Mijn herte etc.

Rondeel.

1 aen steiden orden, ‘in de staat der standvastigheid’; verg. lied 110, waar stede en steiden orde gepersonifieerd de geliefde aanduidt; misschien is dit ook het geval in lied 123 en dan moet men r. 1 vertalen als: ‘mijn hart houdt zich aan haar die de staat der standvastigheid belichaamt’; in r. 8 moet steide echter wel de standvastigheid in de dichter aanduiden en daarom lijkt mij de eerst gegeven vertaling van r. 1 toch de waarschijnlijkste.

3 zwaert des minres moet, ‘legt een druk op de geest van de minnaar’.

5 ‘het einde van de onstandvastigheid is dat men zich verdriet op de hals haalt’.

8 jeghen steide kijft, ‘zich tegen de standvastigheid verzet’.

10 ‘onstandvastigheid heeft nog nooit iemand gesierd’; men verwacht eigenlijk: ‘onstandvastigheid heeft nog nooit iemand winst opgeleverd’, maar een dergelijke betekenis van wel staen kan ik niet bij Verdam vinden.