Groot Nederland. Jaargang 24

[p. 296]

Nevel

De adem van mijn kind gaat zwaar
en om mij dringt de kamer zwart,
Ik hoor den bloedslag van mijn hart
dof als een klopper: ‘niemand daar?’

Op zieledeur rust zwaar een hand. -
Dan, als een bloem, die opengaat,
als kaars, die stil te branden staat,
is 't, of zich langzaam iets ontspant.

Ik wacht - zoo wacht een schip in nood....
Het licht ijlt door het duist're dicht. -
Er is geen leven en geen dood.

Er is alleen die goedheid groot,
genade van gezegen licht,
dat heel een wereld in zich sloot.

c.w. sangster-warnaars.