De Gids. Jaargang 171(2008)– [tijdschrift] Gids, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 294] [p. 294] Onno Kosters Birds in the night Hij ging al in tot duisternis, Maar zag naar de verlaten kim Nog eenmaal om: haar zachte schim In de verlichte vensternis. * * * Vlucht (Val) Ik trap er elke keer weer in, in het slik. En worden op den duur de baggerlaarzen afgebikt. * * * opgaan, opstaan, Ik zie een gestalte ontstaan, op vlinderjacht gaan kort boven het gras waar zich de zomer in verborgen waant. Dan legt ze het net over de aarde en vist een wimper uit haar oog. Vist een wimper uit haar oog en draagt deze, gevangen in de toppen van haar vingers naar - [pagina 295] [p. 295] zucht me, kiss of life, zo zacht, zó zacht over de rand daar bij de zee de einder in, dat * * * Toen werd het verdergaan te zwaar, Neer zonk hij op den natten berm En zong voor't allerlaatst tot haar Een kleine teedre liederenzwerm, * * * ik droomde dat ik dood was. Maar dood was het woord niet, je liet me tenslotte het leven; en droomde is het woord niet. Meer of je een brief schrijft waar je weken over doet, brief als poging tot dagboek, dezelfde devotie; brief waarin je terugkomt op eerder ingenomen standpunten en deze dan opnieuw inneemt; pillen die je ophoest en weer doorslikt. * * * Je verplaatst je met je toestel langs het tij: over het zand, langs het slik, de steenslag; zo aanmodderend tover je jezelf [pagina 296] [p. 296] telkens andere close-ups rond vergezichten voor, al zul je ze, telkens andere close-ups rond vergezichten voor, al zul je ze steeds, telkens andere close-ups rond vergezichten voor, al zul je ze steeds hetzelfde, telkens andere close-ups rond vergezichten voor, al zul je ze steeds hetzelfde laten zeggen. Loop rond mijn kop, mijn jij verlos mij dan uit mijn getijden. * * * En heeft een teeken nog gewacht. Zij hebben haar niet meer bewogen Dan vogels drijvend door den nacht Aan hard-licht venster doodgevlogen. Vorige Volgende