|
| |
| |
| |
Hafid Bouazza
21 mei 2000
In de jeep van mijn gastheer dit klinkt nogal chic doken de zon en de wind op mijn blonde haren als kinderen op kerstcadeautjes en datzelfde haar had al wat bewonderende zelfs jaloerse en ik ben heus niet de ijdelste blikken aangetrokken van zowel mannen als vrouwen toen ik op mijn bagage stond te wachten op het kleine vliegveld van Catania de man die het huisje voor mij had geregeld ene heer Paulssen dubbel s was verhinderd en daarom nam de heer Calmi Paolo Nando zoals hij zich met veel gebuig en handgekus voorstelde de honneurs waar en ik schrok even moet ik eerlijk bekennen van zoveel onverwachte galanterie maar blijkbaar is dat het Italiaanse temperament waar iedereen het altijd over heeft en ik weet dat ik voorzichtig moet zijn dat heeft Miranda mij op het hart gedrukt en Miranda kan het weten want zij kent Italië en Sicilië je weet wel dat stukje land dat als een gestraft kind op de gang staat te mokken uit de groep is gestoten zoals Miranda het zo grappig verwoordt heel goed en klaagt steeds steen en been over de opdringerigheid van Italiaanse mannen bij het zien van blond haar hoewel ik nooit heb begrepen waarom ze haar haar niet zijn natuurlijke kleur laat een bruine kleur met een rosse gloed maar altijd blond verft maar goed zij is een schatje en ik weet niet wat ik zonder haar had gemoeten in die moeilijke tijd toen ik er helemaal alleen voor stond maar ik merkte dat mijn hart toch een lichte sprong maakte toen Calmi mijn hand vastpakte en onder het mompelen van bella donna er is toch ook een plant die zo heet of niet zijn lippen zacht op mijn hart ik bedoel hand drukte en misschien laat ik me al te snel meeslepen dat zegt Miranda tenminste altijd tegen mij maar dit gebaar was een verademing hoe kort ook na de grofheden die ik te verduren had gekregen van Saul gekke naam eigenlijk als je erover nadenkt maar die dingen vallen je meestal alleen op wanneer een zuigende leegte de plaats inneemt van liefde maar nee ik ben hier om hem te
vergeten en ik zal hem dan ook uit mijn gedachten bannen het is trouwens hoog tijd dat ik en hierin hadden Miranda en
| |
| |
dokter P. Schnabber gelijk wat tijd aan mezelf ga besteden want ik heb mezelf al veel te lang verwaarloosd en toen ik in het vliegtuig in het toilet mijzelf bekeek moest ik toegeven dat ik er verschrikkelijk uitzag dat kon natuurlijk ook aan het licht in dat grijze hok liggen dat spataders leek te hebben andere openbare toiletten hebben wit licht dat je eruit doet zien alsof je bloedarmoede hebt met loden buidels onder je ogen hoewel ik wel in mijn nopjes was met mijn haar dat er zo luchtig maar toch energiek en krachtig uitzag en dat toch alleen maar dankzij Miranda die mij letterlijk naar haar kapper had gesleurd en in de spiegel zag ik mijn gezicht dat al heel lang geen make-up had gehad heel anders dan de stewardessen die nauwelijks hun mond konden bewegen alsof hun gezicht van Delfts blauw was en daarom begon ik in een vlaag van zelfverzekerdheid het kon me niks schelen wat mensen zouden denken in het vliegtuig van Rome naar Catania me op te maken heel wulps en heel brutaal misschien alsof er niemand anders in het vliegtuig zat ik accentueerde mijn ogen zelfs met de kohl die Miranda voor mij uit Marokko had meegenomen om het grijs en goud van mijn ogen beter te doen uitkomen en wierp mijn spiegelbeeld een kus toe en toen ik alle spullen had opgeborgen en om mij heen keek was het net alsof ik in een andere wereld wakker werd ik voelde me enigszins duizelig en tipsy alsof alle ramen in mijn hoofd open waren gewaaid alsof ik ze resoluut had opengegooid zoals ik altijd doe als ik mijn huis een goede schoonmaakbeurt geef zo resoluut dat het lijkt alsof ik het huis aan het afranselen ben ik ben niet van plan mij deze vakantie door wie dan ook te laten bederven en de snoepjes die er werden uitgedeeld heb ik bewaard om aan Miranda te geven en de zee van boven zag er rimpelig uit net als de cellulitis en striae op de billen en dijbenen van een strandsloerie en ik weet wie ik bedoel maar ik heb geen zin om het over haar te hebben mijn therapeut meneer P.
Schnabber had gelijk toen hij zei dat ik pas op de plaats moest maken en mezelf niet steeds voorbijlopen want wie zichzelf steeds voorbijloopt loopt onherroepelijk zo zei hij altijd loopt onherroepelijk een doodlopend straatje in ik was naar hem toe gegaan ik kan je hem echt aanbevelen had Miranda gezegd nadat ik met Saul met veel scheuren en barsten had gebroken en dat over mijzelf achternalopen klopte ook en bijna letterlijk want toen ik niet meer met Saul was had ik het gevoel dat hij nog steeds bij mij was en als ik sliep dan kroop ik gewoon nog tegen hem aan het was misschien alleen zijn lichaamsgeur die nog in het bed hing dat ik niet wilde verschonen maar het leek echt alsof ik zijn behaarde lichaam tegen het mijne voelde kriebelen ik was mij helemaal niet bewust van een leegte in
| |
| |
mijn leven een gat in mijn dagen ik liep nog steeds het huis binnen en groette Saul zoals ik dat altijd deed terwijl ik sleutels op tafel gooide en handtas van mijn schouder liet glijden alles in één beweging en aan de telefoon zei ik ook altijd wij en soms voor de televisie zat ik echt met hem te knuffelen en ik hoorde hem ook door het huis schuifelen want de stoere bewegingen van mannen die je zo warm doen worden in het begin de bewegingen van zelfstandigheid slijten al heel gauw als je ze beter kent en ze beginnen te sjokken en steeds luier te worden en ik hoorde hem het toilet doortrekken dat bij mannen toch anders klinkt dan bij vrouwen dat is me opgevallen bij vrouwen hoor je dat ze wat zachter trekken je hoort een soort zacht gerochel voordat de uitbarsting komt bij mannen komt het in een keer net zoals met seks en ik weet niet hoelang dit zou hebben geduurd als Miranda niet ongerust was geworden en had gezegd meid nu moet je toch ophouden jezelf voor de gek te houden en toen pas besefte ik het echt met een gevoel van hoogtevrees alsof ik plotseling bij een afgrond tot stilstand kwam en ik kwam weer bij trillend en misselijk in een wereld van mist en ruïnes zoals tijdens die vakantie in Schotland dat nooit meer en bij dokter P. Schnabber stortte ik volledig in en de therapie was heel intensief dagelijks en toen het wat beter met me ging stelde hij voor om een lange vakantie te nemen een maand of langer en nu ben ik al een enthousiaste vakantieganger weg uit Amsterdam waar de gedachten aan Saul overal waar ik kwam als bedelaarskinderen in Marokko achter me aan liepen het was onmogelijk geworden voor mij om te leven helemaal vrij van Saul die als een verlamde arm aan mijn zij hing en we namen de landen door waar ik nog niet geweest was en welk het beste zou zijn en hij kwam op het idee van Sicilië een eiland zei hij is goed een stuk land dat losstaat van het continent zo moest ik ook worden onthecht het was een mooi
symbool zei hij Texel of Schiermonnikoog was natuurlijk dichterbij en goedkoper geweest maar de energie van Sicilië zou beter bij mij passen zei hij het schijnt namelijk dat elk mens een bepaalde energie heeft die past bij een bepaald soort steen of aarde en Sicilië paste bij mij zei hij heel stellig en waarom zou ik hem niet geloven hij had dat allemaal uitgezocht het was ook zijn idee om een dagboek bij te houden en op te schrijven wat er door mij heen gaat om mijn gevoelens en gedachten te ordenen je moet uiteindelijk je eigen therapeut zijn zei hij ik ben slechts de persoon die je de oever toont waar je hoe dan ook moet komen jij bepaalt hoe je er wilt komen hij kon zo mooi beeldend praten zoals hij daar zat heel bedaard pijp in de mond been over been bedachtzaam niks kan hem raken hij heeft zoveel menselijk
| |
| |
leed en vertwijfeling binnen zien komen op hakken en gymschoenen en kuis gaan zitten met blozende knieën of slungelig liggen en hij zit daar als een tolwachter aan de weg naar geluk dokter P. Schnabber is een wijze man en ook wel een lieverdje heel boeiend misschien moet ik hem een kaartje sturen maar misschien is dat niet gepast want hij zegt altijd zelf tegen mij dat hij zaken en privé gescheiden houdt dat we af en toe samen wat gingen drinken was alleen maar om die tweedeling hij gebruikte een ander woord maar dat ben ik vergeten van patiënt en therapeut te doorbreken en hij noemde zich liever helemaal geen therapeut hij had een hekel aan dat woord hij was een begeleider zei hij ik moet het uiteindelijk zelf doen en volgens hem ben ik veel sterker dan ik denk er is een kracht in mij die naar buiten zal breken en dat ik mijzelf steeds wegcijfer zal wel iets met mijn jeugd te maken hebben iets dat ik verdrongen heb we komen er wel uit of het was de onwil volwassen te worden maar ik weet niet wat dat er mee te maken zou hebben of wat dan ook ik ben wel begaan met de wereld het kan van alles zijn we moesten geduld hebben en dan bestelt hij iets te drinken voor mij een cappuccino of een kopje kamillethee daar word ik namelijk altijd rustig van en voor hem altijd whisky en hij kijkt dan alleen een beetje treurig als ik weiger een wijntje te nemen want dat praat toch wat gemakkelijker vindt hij maar hij dringt niet aan en laat ik me daar nu niet druk over maken want ik heb nu heerlijk de tijd voor mij alleen en dat is heel belangrijk want ik voel me al heel gauw egoïstisch als ik alleen maar met mezelf bezig ben maar Miranda zegt altijd dat dat onzin is en dat het niet normaal is om altijd voor anderen klaar te staan en Miranda is een schatje misschien zal ik haar vragen of ze ook wil komen want dat van die kapper heeft echt geholpen het is onvoorstelbaar wat een kapper met je haar kan doen en niet alleen met je haar met je hele
stemming maar Pavel is dan ook een goede kapper al zou je verwachten dat hij gezien zijn afkomst hij is namelijk Russisch niet van die fijne vingers zou hebben maar dat is misschien een vooroordeel en ik heb het niet zo op vooroordelen zoals Miranda die over elk land dat ze bezoekt wel te klagen heeft over de mannen daar hoewel het vreemd is dat ze nooit andere landen opzoekt hoewel dat uitstapje naar Schotland was geen succes dus ik kan haar niks kwalijk nemen ze is zoals ze zelf zegt geïnteresseerd in zuidelijke culturen en die mannen moet je toch maar voor lief nemen want ze komen gratis bij het pakketje cultuur ze komt wel altijd stralend en bruin van die vakanties terug en met een ring of een ander sieraad dat ze van iemand heeft gekregen en ze gaat wel vaak op vakantie nu ik er zo aan denk want ze
| |
| |
heeft veel last van overspannenheid zegt ze en de dokter had haar gezegd om veel te rusten en zij kan in Amsterdam niet tot rust komen zegt ze het is een stad die teveel herinneringen naar boven brengt maar goed die kapper was echt een lieveling en zoals hij je haar waste en zo heerlijk je hoofdhuid masseerde ik voelde het in mijn hals en in mijn hele lichaam tintelen en toen voor de spiegel had hij mijn haren in zijn handen genomen alsof hij een zeldzaam soort vogel bij de vleugels pakte en hij zei dat ik mooi haar had en dat hij het lang wilde houden alleen wat dode puntjes wegknippen grappig toch hoe kappers je haar als hun bezit beschouwen hij zei eigenlijk gaar want de Russen schijnen de h niet te kunnen uitspreken en hij had nog gezegd dat ik mij als hij eenmaal klaar was een geel ander mens zou voelen en dat de mannen mij als een waar goudlokje zouden nastaren en ik kreeg blosjes op mijn wangen en ik voelde me een beetje verdrietig want ik heb mezelf nooit echt mooi gevonden ik werd ook een beetje sip omdat ik vond dat Nederlandse mannen nooit zulke lieve dingen kunnen zeggen het is alleen maar gepraat over wat eigenlijk als ik erover nadenk dan zou ik niet weten wat mannen echt bezighoudt en waar ze over praten behalve misschien dat je als vrouw toch nooit zult begrijpen waarom die vrijdagavond met de makkers in de kroeg zo belangrijk is voor hen en dan zou je toch willen schreeuwen dat je inderdaad een vrouw bent maar je hoort bij voorbaat al de autosleutels in hun handen rinkelen want ze kunnen dit gezeur toch niet blijven aanhoren hoewel je er nooit met een woord over gerept hebt ze willen altijd maar met rust gelaten worden terwijl je eigenlijk nooit veel aandacht vraagt en dan ga je je nog schuldig voelen ook maar goed die Pavel is echt een snoepje homoseksueel natuurlijk dat wel en ik kwam de kapperszaak uit een groot bedrag geld armer maar mag ik mezelf ook eens verwennen en ik voelde me helemaal zweverig en dan die oh's en ah's van
Miranda in de spiegel die mij van alle kanten wilde bekijken en mij knuffelde en door mijn haren streek soms te wild zodat ik dacht dat ze het uit model wilde husselen en ik gaf haar dankbaar een zoen op haar mond en ik voelde me een ander mens en voelde voor het eerst sinds lange tijd echte blijdschap
| |
21 mei 2000
het is nu 18:47 en ik heb nu pas mijn spullen uitgepakt want ik was meteen aan het schrijven geslagen en had de smaak zo goed te pakken dat ik pas ophield toen meneer Nando op de deur van mijn
| |
| |
keuken waar ik aan het schrijven was klopte en mij met handen en voeten meer handen dan voeten in zijn geval te kennen had gegeven dat hij mij zijn landgoed wilde laten zien en ik gebaarde dat ik nog een paar secondos nodig had en hij liep met een buiging weg en ik pakte mijn spullen uit trok mijn kleren uit en deed een sarong om slippers aan en een topje dat hopelijk niet al te veel boezem liet zien hoewel wat kon het mij schelen zette mijn zonnebril op mijn hoofd toen op mijn neus en toen weer op mijn hoofd en liep naar zijn huis toe mijn eigen huisje ligt boven een oude wijnperserij en bestaat uit een keuken drie slaapkamers één met een tweepersoonsbed de ander met twee eenpersoonsbedden met een nachtkastje ertussen waarop een rode bijbel ligt en de andere met eenpersoonsbed en een klein bureautje en een woonkamer er is ook een balkon met plantenbakken vol prachtige geraniums waar de zon opkomt en de muren zijn overwoekerd met wingerd ik liep naar beneden over een gazon dat zijn Italiaans landhuisje dat Villa Tenuta Crasa heet omringt en een trapje af naar het zwembad echt waar een zwembad waar twee plastic ligstoelen stonden en een ronde tafel onder een paar bomen waar hij een fles zelfgemaakte wijn dus die wijnperserij is wel oud maar nog steeds in gebruik en kaas en olijven en brood en artisjokharten had klaargezet en nog wat groot uitgevallen bitterballen die arancine worden genoemd en gevuld zijn met doperwtjes rijst en geitenkaas die zich slechts in elastische strengen en met tegenstribbelen uit zijn dampende en korrelige baarmoeder liet trekken heerlijk waren ze en hij vertelde iets met veel handgewapper waar sposa in voorkwam en ik zocht het op in mijn woordenboekje Italiaans-Nederlands en begreep dat zijn vrouw ze had gemaakt en dat zij weg was naar Catania om haar madre op te zoeken en om ons heen was een grote boomgaard en een wijngaard en een wind blies door de bomen en ik voelde me heerlijk soezelig worden vooral na een
glas rode wijn die zwaar van smaak was en nu ben ik al snel aangeschoten en bij het zien van meneer Nando die maar honderduit praatte kreeg ik een onbedwingbare giechelbui want alcohol doet mij altijd giechelen en ik voelde me heerlijk en wist dat niets deze vakantie in de soep kon laten lopen en ik dacht Saul je mag van mijn part de pot op en ook dat bracht weer een giechelbui teweeg ik begon me moe te voelen van de reis en de autorit naar dit dorpje dat Solicchiata heet was zo mooi geweest we reden in zijn jeep over kronkelwegen heuvels en dalen met palmbomen en cipressen voor en achter de huizen en ik zag een oud vrouwtje op de stoep van haar huisje zitten dat bibberend en langzaam haar hand ophief als groet naar ons en we reden door een enig stadje of mis- | |
| |
schien dorpje dat Linguaglossa heet en dat uitgestorven leek op een paar hangjongeren op brommertjes en cafébezoekers op terrasjes na die de blonde vlucht van mijn haren als een bal die richting doel zweeft volgden grappig dat de wijn zoveel beelden bij mij losmaakt en aan de wegkant zagen we allemaal kraampjes met mannetjes en vrouwtjes die sinaasappels verkochten en een paar oude verschrompelde mannen die een muurtje aan het bouwen waren stonden druk bezig hun voorhoofd af te wissen en om ons heen bood het landschap een indrukwekkende boeket van groen en paars cactussen met gele bloesems en in de verte bergen die slaperig leken in een heiige zonnigheid met een stoet van bomen op hun rug die stil stond om achterom te kijken naar de paar boompjes die achter waren geraakt we zagen de Etna een kettingroker en op dat moment liet meneer Nando even het stuur los en beeldde met handen en een boemboem een ontploffing uit en op mijn geschrokken reactie zei hij non pericoloso non dat begrijp ik wel dat betekent niet of nee en pericoloso moet ik nog opzoeken en elke auto die ons voorbijraasde toeterde hoewel ik niet het idee had dat we verkeerd reden of vergeten waren onze knipperlichten uit te zetten
maar misschien en dat bedenk ik nu pas is het gewoon vriendelijkheid een manier van groeten en terwijl we zaten te drinken en te eten fladderden af en toe wat koolmeesjes langs slingerend en tegen elkaar botsend alsof ze tikkertje aan het spelen waren en ik sloot mijn ogen en liet alles op mij inwerken alleen jammer van al die muggen en wespen en hommels en horzels en andere enge vliegende beestjes waarvan ik de naam niet ken net zoals van de bloemen die her en der op het landgoed hun kleurige koppen opsteken
| |
22:34
ik moet mezelf beheersen om niet mijn mobiele telefoon te pakken en Miranda te bellen dat vierde glaasje wijn was misschien te veel en nu voel ik mij opeens somber en zit bij kaarslicht in de woonkamer te schrijven er gaan zoveel dingen door mij heen zoveel emoties en gevoelens en ik word bang maar zeg dan tegen mezelf dat ik hier net ben aangekomen en dat ik niet zo ongeduldig moet zijn we kunnen wel reizen maar ons verdriet reist met ons mee maar ik zal dat verdriet vertroetelen ik zal het laten zonnen in het zwembad zwemmen mee uit wandelen nemen en van mijn hart zal ik de afdrukken van zijn gele vingertoppen geel van al die shag en sigaretten zonder filter wegpoetsen en ik zal mij helemaal schoonspoelen van al zijn
| |
| |
aanrakingen hij is het niet waard en is het nooit waard geweest en ik wou dat ik dat echt kon geloven maar Mirana lieve meid zeg ik tegen mezelf je moet sterk zijn niet huilen maar Miranda zegt dat een goede huilbui heel opluchtend kan zijn en Miranda weet het goed zij weet het misschien al te goed hoewel ik haar nooit heb zien huilen en nooit iets zien doen van wat zij mij altijd aanraadt nee niet doen Mira zo word ik ook wel eens genoemd dit is niet eerlijk Miranda is een lieveling en waar zou je geweest zijn zonder haar maar laat ik rustig doen ik loop helemaal om
| |
23:02
ik heb het boekje De stem van je hart van Susanna Tamaro gepakt en ga in bed lezen het lag onder de andere boeken die ik ook heb meegenomen Thuis in Rome maar dat is een vergissing want Rome ligt niet in Sicilië dat was mij even ontschoten dus ik denk niet dat ik veel aan dat boek zal hebben maar ik zal het wel lezen want die schrijfster boeit mij mateloos zoveel als zij heeft meegemaakt en ik heb ook nog Dans in het maanlicht en In jouw armen van Catherine Cookson twee boeken in één voor de prijs van één dat was een koopje en het is ook lekker dik en Onblusbaar verlangen van Pamela McCormack en dat is een lieve oude vrouw nog mooi voor haar leeftijd ik heb een keer een interview met haar op televisie gezien ze is schatrijk woont in een gigantisch chateau ergens in Frankrijk dacht ik en ze vertelde zo openhartig over haar liefdesleven en ik heb zulke sterke vrouwen altijd al bewonderd en Voor altijd de jouwe Hartstocht in tweevoud & Waar begeerte begint een omnibus van Mandeline Cork die je voor de helft van de prijs kreeg bij aankoop van een boek van Pamela McCormack die in de documentaire over haar had gezegd dat Mandeline Cork een pseudoniem van haar was dat ze gebruikte wanneer ze boeken schreef waar meer erotiek in voorkomt en dan heb ik ook nog I.M. van Connie Palmen want iedereen heeft het er maar over en Miranda is er helemaal weg van en dan moet ik het natuurlijk ook lezen en dan ook nog en hier ben ik apennieuwsgierig naar Tussen sluier en minirok van R. Elbesarah die zoveel aandacht heeft gekregen maar eerst De stem van je hart ik heb dat boek al drie keer gelezen en ik blijf het herlezen niet alleen vanwege de dingen die ik er in herken en die ze zo treffend weet te zeggen maar ook omdat ik er elke keer nieuwe dingen in ontdek het is vreemd dat ik bij elke herlezing verwacht dat het de vrouwen in het boek anders zal vergaan alsof ze iets geleerd hebben van de eer- | |
| |
ste keer en ik weet dat dit gek
klinkt het is hetzelfde als met mensen die je na lange tijd weer terugziet en je hoort wat er in de tussentijd allemaal is gebeurd wat ze hebben meegemaakt maar bij boeken is dat toch anders eigenlijk begint een boek pas bij het einde en je zou willen weten of er een soort hiernamaals is waar die personen voortleven een opstand uit de verbeelding in een wereld waar vrijheid heerst tenminste als geesten vrij kunnen zijn je verwacht van wel waar die personen hun leven voortzetten zonder bemoeienis van de schrijvers en schrijfsters het kan toch niet zo zijn dat wat uit de verbeelding komt alleen een leven in woorden kan leiden als ik schrijfster zou zijn zou mij dat heel erg beklemmen maar ik ben geen schrijfster en soms voel ik medelijden met schrijvers en hun personages maar goed het is altijd een plezier om te zien welke passages ik onderstreept heb voor elke lezing een andere kleur en nu heb ik een zwarte pen bij de hand de andere keren heb ik een potlood een blauwe en een rode Bic gebruikt en het boek is helemaal beduimeld zoals dat heet en ik ben doodop volgens mij van al die nieuwe indrukken en de telefoon zet ik uit
| |
22 mei
8:37
vanuit het raam van mijn slaapkamer kijk ik uit op de Etna o ja pericoloso betekent gevaarlijk dus hij bedoelde dat de boemboem niet gevaarlijk was en dat had ik natuurlijk zelf ook kunnen bedenken want anders zouden hier geen mensen wonen en volgens mij ligt er sneeuw op maar dat kan niet denk ik misschien is het as en vanaf het balkon kijk ik uit op een dorpje dat heel romantisch op een heuveltje ligt 's ochtends heb ik de zon op mijn balkonnetje en de mussen maken een hels kabaal als het geschreeuw van spelende kinderen op het schoolplein en het eerste wat ik heb gedaan terwijl de koffie aan het pruttelen was was de geraniums water geven en vreemd dat ik bij het wakker worden niet dat onbestemde gevoel had dat je altijd hebt als je op een vreemde plek wakker wordt alsof de dingen om je heen nog het uiterlijk dragen van je eigen vertrouwde omgeving en pas na veel knipperen met je ogen en met je geest tot de ontdekking komt dat je ergens anders bent alsof de dingen als in een tekenfilm beginnen te leven en zich aan je voorstellen hallo ik ben je nieuwe nachtkastje je hebt mij gisteren ook al gezien maar misschien ben je mij vergeten
| |
| |
en ik ben je nieuwe gasfornuis en maak je geen zorgen we zullen het nog goed met elkaar kunnen vinden en ik denk dan bon giorno lieve dingen bon giorno want je moet natuurlijk wel hun eigen taal spreken ik ben jullie nieuwe vriendin en we zullen zeker goed met elkaar kunnen opschieten en ik voel me helemaal blij van binnen worden ja ik word als is het maar een kort moment helemaal gelukkig van binnen een geluk dat vanuit mijn onderbuik naar boven kriebelt zo heftig dat ik mijn schouders moet schikken en mijn hoofd schudden ik weet dat ik sterk zal moeten zijn en dat ik ga genieten ja met volle teugen genieten zoals Miranda zo ondeugend kan zeggen met gemaakte dellerigheid
| |
9:53
ik heb met meneer Nando koffiegedronken naast het zwembad het is mooi helder weer en hij had heerlijke croissants en jam en vers geperst sinaasappelsap en kaas en olijven opgediend hij gedroeg zich als een echte heer bood me een sigaret aan en ik rookte al ben ik daarmee lange tijd geleden gestopt en het smaakte me goed en daarna ging hij zijn eigen huis binnen en liet mij heerlijk alleen aan het zwembad zitten om van de ochtend en de zon te genieten en ik had het verrukkelijke gevoel dat ik niets hoefde en dat ik een zee van tijd had om na te denken over wat ik wil doen en op de grond was er een file van hardwerkende mieren en elke mier droeg een blad of iets anders dat veel groter was dan de mier zelf zodat het leek alsof ze de skeletten van een mammoet droegen en in de verte hoorde ik bellen rinkelen van geiten of schapen en alles was zo vredig o zo vredig dat ik wel bijna kon huilen
| |
12:08
alles is nu doodstil het is natuurlijk tijd voor de siësta en ik heb mij voorgenomen om elke dag in een andere kamer te gaan zitten en te slapen alle kastjes te onderzoeken en in alle lades te kijken of andere gasten misschien iets hebben achtergelaten en ik weet dat dit heel nieuwsgierig klinkt maar ik hou ervan om aan de hand van spullen te filosoferen en fantaseren over de personen van wie die dingen waren en Miranda zegt ook altijd tegen mij dat ik heel filosofisch ben ingesteld en dat klopt misschien ook het is alsof ik een andere Mirana in mij heb met wie ik kan praten ik kijk altijd naar binnen
| |
| |
want ik ben niet een vrouw die gaat schreeuwen of janken als iets haar dwarszit zoals toen het uit ging met Saul toen heb ik mij gewoon teruggetrokken en ben gaan nadenken over onze verhouding en wat er allemaal fout ging en of ik het anders had moeten doen maar soms kom ik dan wel helemaal vast te zitten in mezelf en dan word ik een beetje wanhopig maar dan ga ik leuke dingen doen winkelen wandelen of met Miranda uit maar die wil mij echt de bloemetjes buiten laten zetten en met mannen flirten en hen helemaal gek maken maar ik vind dat heel oneerlijk van haar want die mannen kunnen er eigenlijk ook niets aan doen dat mijn leven een puinhoop is maar volgens mij houdt Miranda helemaal niet van mannen ik bedoel dat ze echt op ze neerkijkt zij zegt altijd dat ze voor haar slechts ingeblikte seks zijn en dat je altijd moet letten op de uiterste houdbaarheidsdatum en ik moet er dan altijd ontzettend om giechelen want ze kan soms zo ad rem zijn en we hebben dan natuurlijk al wat gedronken zij is zo sterk zij kan de mannen echt om haar vinger winden en zoals ze uitweidt over hun prestaties in bed ze telt op haar vingers hun tekortkomingen na en als ze begint over hun kwaliteiten houdt ze een vinger parmantig op die ze droevig aankijkt want ze weet niets meer te verzinnen en ze slaat voorover van het lachen haar hand op haar mond of tegen haar borst ze zit graag met opgevouwen benen op de bank en aait haar kuiten of betast haar tenen toch wel een heel aantrekkelijke vrouw soms kan ze midden in een gesprek haar borst uit haar bh halen als een goochelaar een bal uit zijn mouw en met dubbele kin en naar beneden getrokken mondhoeken de tepel bekijken en eraan plukken alsof ze daar haargroei heeft de borst bolt en glanst heel sexy toch wel in haar hand en wanneer ze hem weer terugstopt alsof ze een kind instopt en dat doet ze een beetje bruusk zo van dat hebben we nu wel gehad dan is haar hand nog warm ze is heel aanrakerig heel erg in haar sas met haar lichaam en
we hebben wel geknuffeld wat heet het was meer dan geknuffel zij is altijd wel in voor geëxperimenteer al giechelden we dat het een lieve lust was we lagen helemaal dubbel maar ik heb haar ook heel verdrietig meegemaakt en dan zie ik wanneer ik haar in mijn armen vasthoud en haar troost dat zij binnenin eigenlijk een heel kwetsbaar meisje is oei wat zou ze hier kwaad om worden want ze is een vrouw zegt ze van haar haarwortels tot haar gelakte teennagels en alles wat daar tussenin zit en vooral wat daartussenin zit maar toch heb ik het gevoel dat er een lief klein breekbaar meisje in haar schuilt dat zo snakt naar liefde en begrip en warmte maar ze heeft een hele vesting om zich heen gebouwd ze heeft een stoer masker opgezet anders kan ze het leven volgens mij
| |
| |
niet aan en wanneer die muur begint af te brokkelen en dat masker scheuren begint te vertonen dan weet ze niet hoe snel ze weg moet rennen en volgens mij had ze die man heel verkeerd ingeschat hij had toch van die hele lieve oogjes en hij was echt gek op haar maar soms begrijp ik haar gewoon niet ze is achterdochtig het is alsof ze hoopt op verwikkelingen daar houdt ze van ze heeft behoefte aan drama zoals zij zegt dan gaat ze zich allerlei dingen in haar hoofd halen en ik weet dat ze heel gekrenkt was en dat ze zichzelf wel voor de kop kon slaan anders ik wel want ze is echt een schatje en ik hou echt van haar o wacht daar gaat de telefoon als je het over de duivel hebt het was een sms-berichtje van Miranda hou je goed meid en geniet ervan hier gaat alles goed met ons xxx M ik ga mijn boekje pakken en bij het zwembad zitten meneer Nando is nergens in de buurt dus ik denk dat ik wel topless kan zonnen die nieuwe bikini staat me toch wel goed en we hadden zoveel lol ik en Miranda toen we hem gingen kopen we maakten er een hele modeshow van zoals ik bij de kleedhokjes de catwalk deed dat kan ik heel goed en die verkoopster die in het begin nogal chagrijnig was wat de meeste verkoopsters zijn als ze mijn figuur zien je ziet ze gewoon denken o die zit vast de hele tijd in de sportschool terwijl ik helemaal niets aan sport doe Miranda wel en die andere ook altijd maar aerobics en mijn aerobicsleraar dit en mijn aerobicsleraar dat en altijd strakke leggings maar lieverd ik heb gezien wat daaronder drilt en trilt o ja zeker ik vond het walgelijk om te zien en dan altijd die schuine blik van de verkoopsters met zo'n verveeld loopje komen ze dan achter de kassa vandaan alsof het zo'n grote moeite is om dat te doen alsof ze het heel druk hebben en dan eventjes met het schoudertje bewegen en dan zeggen kijk dit is alles wat we hebben mevrouw en wat heb ik er een hekel aan als ze me mevrouw noemen en dan vragen ze ook nog dit wordt het alsof je met iets aan komt
lopen dat je niet wilt kopen maar ik blijf altijd vriendelijk wat kan mij zo'n meisje schelen dat daar alleen maar staat om haar bezoekjes aan de zonnebank te bekostigen ja ik kan ook heel nijdig doen maar deze winkeljuffrouw moest op een gegeven moment toch toegeven en begon heel gezellig met ons te praten en te lachen we hebben veel lol gehad en allebei vonden ze dat deze bikini mij toch als gegoten zat maar ik twijfelde keek nog in de spiegel draaide me om en keek over mijn schouder maar Miranda was zo overtuigend dat ik het toch maar heb gedaan al kostte het me een lieve duit maar ik schaam me er niet voor om te zeggen dat ik het wel heb verdiend en vandaag ben ik er toch bijzonder blij mee gek hoe nieuwe kleren je zo gelukkig kunnen maken hier kom ik Siciliaanse zon
| |
| |
| |
19:34
ik heb de jeep van de heer Nando o dat was nog zo grappig ik ging hem zoeken en klopte op zijn deur maar hij was niet binnen en ik heb even rondgewandeld en zijn landgoed is echt heel groot overal bomen en planten en struiken en mooie wijnranken later vond ik hem bij het zwembad waar hij zijn geraniums water aan het geven was en hij groette mij weer op die beleefde en hartelijke manier die hem zo innemend maakt net zoals die ogen van hem guitige bruine kijkertjes met vriendelijke kraaienpootjes hij boog en zong iets in het Italiaans niet echt zingen natuurlijk maar dat Italiaans is zo muzikaal zo melodieus het klinkt heel zangerig in mijn oren een beetje als gekwinkeleer ik kan me heel goed voorstellen dat ze het de taal van de liefde noemen en ik zei vroemvroem en maakte rijbewegingen met mijn handen en deed alsof ik een sleutel in het contact stopte en hij zei ah si en ging de sleutels halen want ik had zin om wat te gaan rijden ik voelde me heel naar na die droom die ik bij het zwembad had gehad toen ik topless aan het zonnen was dat vertel ik straks wel maar het grappige was dat ik hem Calmi noemde en hij een beetje vreemd opkeek misschien omdat het hier niet gebruikelijk is om mensen bij de voornaam te noemen en Miranda zou meteen zeggen wat een onzin ik doe waar ik zin in heb maar ik vind het toch een kleine moeite om je aan de gebruiken van het land waar je bent aan te passen maar ja probeer dat Miranda maar aan het verstand te brengen dus ik wees naar hem zei Calmi en schudde met mijn hoofd en zei nome non Calmi wat zoiets moest betekenen als is jouw naam niet Calmi maar hij begon onbedaarlijk te lachen onbedaarlijk zo zei mijn moeder dat altijd en uiteindelijk begreep ik dat wat hij bedoelde toen hij zich aan mij voorstelde call me Nando in het Engels was noem me maar Nando want zijn echte naam is Fernando Paolo Fernando en ik had het ook niet meer en het schept toch wel even een band als je samen om een grapje kunt lachen toch ik kreeg de sleutels en
hij legde me een beetje uit hoe ik moest rijden en ik reed het weggetje af naar beneden richting Castiglione di Sicilia dat dorpje dat zo schattig op dat heuveltje ligt en de omgeving hier is echt adembenemend mooi met die groene bergen die eruitzien alsof ze kroeshaar hebben vooral kroeshaar op de borst van zwarte mannen of prehistorische dieren die liggen uit te rusten nadat ze een modderbad hebben genomen en je kunt zien waar hun ruggengraat loopt en de schoften en de lendenen en de ribben je verwacht echt dat ze zich even zullen omdraaien en de boompjes op de toppen zien eruit als vreemde vogels die hun luizen aan het pik- | |
| |
ken zijn en in de verte wat kleinere bergjes gehuld in een stoffige waas ze zien er zo hulpeloos en kroelig uit als babybergjes en ik kreeg een heel verdrietig soort vrede over me heen en ik dacht dat als ik hier met Saul zou zijn geweest dat ik dan het gevoel zou hebben dat het hele landschap mijn liefde weerspiegelde maar nu voelde ik een soort troost uitgaan van deze natuur want je voelt je toch nogal onbetekenend als mens als je aan zee staat of in ruig berglandschap met al je kleine verdrietjes en blijdschapjes en het was echt zalig om in die jeep te rijden en te voelen hoe de wind onhandig als een kind met een kam door mijn haren ging maar dan kwam die droom weer terug het was niet echt een droom meer een hallucinatie want ik was in een soort halfslaap gevallen in de zon en ik zag allemaal rode vlekjes en flikkeringen ik hoorde stemmen hoewel ik toch helemaal alleen was en toen was ik weer thuis in Amsterdam ik deed de deur open die vreemd genoeg niet op slot was hoewel ik toch bijna zeker wist dat ik hem op slot had gedaan vreemd dat je zelfs in een droom op die kleine dingetjes let er kwam een vreemd geluid uit de slaapkamer een zwaar gekreun dat wel van Saul moest zijn hoewel ik hem nooit zo had horen kreunen en toen was ik in de slaapkamer maar de slaapkamer was aan het zwembad en Saul zat helemaal naakt op bed dat op het
water dreef en het water wierp van die lichtlijnen op zijn lichaam en haartjes de zon scheen maar ik zag hem niet en ik heb me vaak afgevraagd of je ooit de zon in je dromen ziet en ook op de bladeren van de bomen die boven mij trilden met zijn hoofd achterover geslagen en het zwembad weerspiegelde een blauwe glans op de schaduwen onder zijn kin en oksels en tussen zijn knieën zat met haar rug naar mij toe in een onderdanige houding met de drilbillen achteruit dat was toen ik die cellulitis en striae zag als een akker zo straft de tijd ijdelheid en haar haren waren verstrengeld met de ruige beharing als van een bok op zijn bovenlichaam en zijn hand lag op haar hoofd en haar hand haar vrije hand haar rechterhand hoe vreemd dat ik dat beeld dat ik niet langer dan enkele seconden heb gezien voordat ik de deur dichtsmeet en wegrende dat ik me dat beeld nog zo goed kan herinneren haar vrije hand de rechterhand met lange roze gelakte nagels aait zijn arm en dijbenen zoals je een hond zou aaien en haar hoofd beweegt en draait heel gulzig alsof haar leven en lust ervan af hangen en dat gesmak onderbroken door een diepe ademhaling om even bij te komen en in de droom draait ze zich naar mij om terwijl haar linkerhand de microfoon nog steeds vasthoudt terwijl ze verder eet en schrokt alsof ze een overrijpe peer verslindt haar lippen zijn nat en zij lacht en krult haar tong waar een draadje een stippel- | |
| |
lijn speeksel aan hangt en in de droom ben ik het zelf die mij aankijkt met zo'n spottende en triomfantelijke blik dat ik huilend wakker werd huilend zonder tranen met zo'n tinteling achter je neus alsof je in één keer een groot glas limonade hebt gedronken de sensatie die Miranda over haar hele lichaam zegt te hebben na een orgasme plotseling werd er getoeterd en ik schrok op uit mijn ellende en reed wat langzamer maar elke passerende auto bleef toeteren waarom toch ze hebben ook allemaal een ontzettende haast je hoeft bij een kruising maar te
langzaam voor hun gevoel op te trekken of ze beginnen al te tetteren en met hun handen te zwaaien en je vraagt je toch af wat ze toch te doen hebben want in de dorpjes is het een en al traagheid en luiheid wat de klok slaat maar ik ben nu wat prikkelbaar er is een afschuwelijk gevoel in mijn binnenste een kramp in mijn buik en een leeg gevoel in mijn hart ik weet niet wat ik met mezelf aan moet zo'n gevoel dat je bij het minste of geringste als je niet goed inparkeert of de auto niet meteen wil starten of een lam vogeltje ziet dat in de hitte ligt te creperen in huilen kunt uitbarsten net zoals voordat ik ongesteld moet worden en de hele tijd een brok in mijn keel er is iets in mij dat eruit moet wil ontsnappen toen heb ik de auto in Francavilla geparkeerd en heb een cappuccino gedronken die ze hier lauw serveren ik zette mijn zonnebril op en zag tot mijn grote vreugde dat tegenover het café waar ik zat pizzeria Metro was die volgens Elle eten een van de beste tien pizzeria's van de wereld is en ik heb mij voorgenomen om daar eens een keer te eten en hoe heerlijk dat ik nog zoveel tijd heb en ik moet sterk zijn sterk zijn sterk zijn wij zijn het sterke geslacht zoals Miranda altijd zegt ze bedoelt het dubbelzinnig en ze gelooft er ook echt in de schat en weet je wat mij is opgevallen dat de pictogrammen op de verkeersborden hier er anders uitzien dan in Nederland alsof de poppetjes aangepast zijn aan de lichaamsbouw van de bevolking de overstekende kinderen en de werkende mannen zijn ronder en korter
| |
22:21
het is hier zo vredig de zon is ondergegaan en een hele lange tijd bleef achter de berg waarop ik vanuit mijn balkonnetje uitkijk een gouden en blauwe gloed hangen die samensmolt in een zachtgroen licht en de koekoek is opgehouden zijn naam te roepen want hij heeft zichzelf gevonden ik heb een kleine salade gegeten van tomaten uien knoflook olijven mozzarella basilicum en tonijn die meneer Paolo Nando voor mij had klaargemaakt want ik had niet
| |
| |
zo veel honger en daarna heb ik kamillethee gezet daar word ik altijd zo ontspannen van een kaarsje aangestoken en ben op het balkon gaan zitten een warm en teder gevoel van eenzaamheid kwam over mij heen en ik dacht dat het heerlijk zou zijn als Saul bij me kon zijn met een glaasje wijn en dan lekker tegen elkaar aan zitten over van alles en nog wat praten ik heb Tamaro weer opengeslagen en heb weer moeten huilen bij de laatste bladzijden als ze zegt en ik ken het nu uit mijn hoofd als ze zegt misschien zul je me pas kunnen begrijpen wanneer je ouder bent zul je me kunnen begrijpen als je die geheimzinnige weg hebt afgelegd die van de onverzoenlijkheid naar de barmhartigheid leidt en ik dacht maar ik begrijp het ik begrijp het echt en ik had Saul kunnen vergeven als hij niet zo bot was geweest en dat is nog het allerergste hij deed alsof er niks aan de hand was hij zei niet eens van zij betekent niks voor mij het spijt me hij gedroeg zich alsof ik gek was alsof er helemaal niets was gebeurd want ik had de deur dichtgesmeten en ben hard weggelopen en 's avonds toen ik terugkwam begon ik erover ik zag er afschuwelijk uit mascara uitgelopen door de tranen ogen opgezwollen en mijn neus rood van het snotteren en hij ontkende alles omdat hij natuurlijk niet had gemerkt dat ik ze had betrapt en toen zei hij wat mannen altijd zeggen het zit allemaal in dat hoofd van je in dat hoofd van me en toen heb ik hem een oplawaai gegeven en ik huilde zo hard dat mijn ribben bijna braken en hoe heb ik me toch ellendig gevoeld want ik steek de hand altijd eerst in eigen zachte boezem en ik kon het maar niet begrijpen wat een tafereel het is zo goedkoop dat is het alsof je in een slechte film terecht bent gekomen of in een slecht romannetje maar ja die films en romannetjes moeten toch ook op de werkelijkheid zijn gebaseerd wat was het dan vroeg ik maar het enige wat hij zei was dat hij niet wist waar ik het over had en toen heb ik mijn biezen gepakt en ben met gekreukte
waardigheid weggelopen ik kon niet verder gaan met hem als ik steeds dat beeld voor me zag en als hij bleef liegen dit was een andere Saul leugenachtig gevoelloos lomp de pijn is niet alleen dat je je leven in elkaar ziet storten als een gebouw in een stomme film maar het besef dat je jarenlang geloofd hebt in rook dat je jarenlang blijkbaar langs elkaar hebt geleefd en dat is niet te herstellen de wond rekt zich als het ware naar achteren uit terug in de tijd en daar is geen medicijn voor je kunt alleen de pijn van de toekomst proberen te voorkomen je kunt niet de kwelling van het verleden ongedaan maken omdat je niet terug kunt in de tijd en pijn maakt ouder je hebt het gevoel alsof je in luttele dagen verjaart alsof de last die je moet dragen zoveel zwaarder is geworden en misschien dat ik daarom dat van die barm- | |
| |
hartigheid begrijp het gaat erom om je te verzoenen met jezelf met je leven met je omgeving met de wereld die je beetje bij beetje als een kind dat met blokjes leert spelen opbouwt ja ook met de liefde maar liefde is geen verzoening liefde is een hang naar veiligheid erkenning bevestiging misschien bescherming een siroopje om de schorheid van je schreeuwende eenzaamheid te verzachten prachtige mistflarden en wolken die de kloof bedekken die jou van de ander scheidt flarden als doorzichtige katoenen nachtjaponnen van zachte pastelkleuren waarin eenzaamheid en wanhoop gaan slapen al is het maar voor een tijdje in die holle hoogten en die regionen ken ik maar al te goed waar het schreeuwen van leed zich mengt met het krijsen van onzichtbare roofvogels en waar de echo elke kreet als een roddel doorvertelt en hoe druk heeft de echo het daar pijn sterft niet leed heeft een hiernamaals waar het voortleeft vreugde is het gepeste meisje dat een enkele keer haar kunstje mag vertonen en dan moet je de sproeten en het gestotter voor lief nemen daarom heb je het gevoel dat je op wolken loopt als je verliefd bent en daarom die verbazing als opeens die
wolken onder je voeten oplossen net zoals in tekenfilms als de figuurtjes bemerken dat ze op lucht lopen en dat is het allerergste dat je voor gek staat en ik voelde me ook ontzettend belachelijk na dat gedoe met Saul en het enige wat hij mijn arme hart kon bieden was een schouderophalen en gemompel en hoofdschudden en een spottend lachje mijn arme hartje dat ik echt in zijn ruwe handen had gelegd met die gele vingertoppen van de shagjes rollen en de troebele nagels met een barst in de duimnagel en ik geloof en hier zal Miranda wel kwaad om worden dat hij het niet slecht bedoelde maar ik kon de pijn maar niet van me af schudden ik voel me beter zoals dokter P. Schnabber heeft gezegd nu ik alles opschrijf al mijn gedachten en gevoelens en emoties zonder schaamte ook al valt er geen touw aan vast te knopen ik moet me gewoon leeg laten lopen zei hij alles alles alles moet eruit misschien ga ik morgen naar het strand de mussen zwijgen nu ook slaap lekker Miranda welterusten dokter P. Schnabber zoete nachtmerries Saul
| |
23 mei 2000
9:34
onrustig geslapen liggen woelen ik hoorde stemmen en gelach alsof in de andere kamers een feest gaande was en opeens stond een schim aan mijn bed die op mij neerkeek een schim deels rook en
| |
| |
deels ether en er vlogen duizenden vogels door mijn kamer muggen zoemden langs mijn oor overal gestoken overal jeuk mijn voeten verstrengeld in de lakens vanochtend was ik geconstipeerd wat mij altijd overkomt als ik op vakantie ben en ik rook weer maar ook dat helpt niet meestal duurt het een paar dagen meestal vier dagen voordat mijn darmflora weer naar behoren werkt ik voel me afgemat geradbraakt vandaag is het weer zonnig meneer Nando was bezig zijn geraniums water te geven toen ik naar beneden liep hij moet werkelijk dol zijn op geraniums zoals hij ze met vooruitgestoken kin betast eraan plukt en hij kijkt ernaar alsof hij zichzelf na het scheren in de spiegel bekijkt overal zijn geraniums op de vensterbanken op de parapetten en hij heeft me op het hart gedrukt de geraniums in mijn huisje water te geven hij had ontbijt voor mij klaargezet op de tafel aan het zwembad en wenste mij bon appetito terwijl hij het zwembad waarin insecten en bladeren leerden zwemmen ging schoonmaken de lieverd maar ik ben niet in een babbelstemming
| |
12:56
sms-bericht van Miranda alles goed daar hier alles prima met ons sein es wat terug en ik heb teruggeseind dat het heerlijk was en dat ik haar miste
| |
16:07
ik ben 1 meter 81 mijn ogen zijn ietwat rechthoekig en de irissen een grijs dat verandert met de kleur van mijn kleren en omgeving vooral dat groene wollen truitje geeft ze een mooie groene gloed al zeg ik het zelf met gouden stipjes Miranda zegt altijd dat een elfje mijn ogen met haar toverstafje heeft aangeraakt mijn schouders zijn breed in vergelijking met mijn nauwe heupen mijn bovenlijf zou lang lijken als het niet in proportie stond met mijn benen die slank zijn misschien iets te spillerig reigerbenen zeg ik altijd Miranda zegt de benen van een hinde of ook wel eens van een veulen mijn buik is wel plat maar zwelt snel op voor de menstruatie of als ik niet let op wat ik eet ik moet er wel op letten en de navel is mooi rond en diep en ik heb een wipneus met neusvleugels die ietwat zijn ingedeukt bij de neuspunt mijn wenkbrauwen epileer ik zodat ze een mooie boog vormen over mijn mond ben ik echt tevreden een beetje vlezig
| |
| |
aan de randen mooi vol en de hoeken hebben een kleine krullende inkeping zodat mijn glimlach niet ophoudt waar de lippen zelf ophouden maar nog vrolijke staartjes krijgt als ik mijn lippen tuit hebben ze iets negerachtigs en mijn haren zijn luchtig maar toch krachtig een natuurlijk blond niet koren maar feller ze vallen in golven tot aan mijn schouderbladen en onder mijn navel heb ik niet veel haargroei gelukkig heel weinig zelfs zodat die bikini alles goed bedekt mijn dijen zijn goed gevormd als in één draai met de handen van een vaardige pottenbakker ze raken elkaar gelukkig niet aan en mijn borsten wijzen een klein beetje naar buiten een beetje slap maar niet peervormig ze zien er steviger uit dan ze zijn en tussenin zie je waar de ribben samenkomen in mijn borstbeen ik heb geen kuiten ze zijn nogal plat zo heb ik mijzelf voor de spiegel bekeken het is belangrijk om tevreden te zijn ook met je uiterlijk zegt dokter P. Schnabber en zelfs van je minder mooie delen te houden maar ik vind het zo moeilijk om waardering op te brengen voor mijn billen ze beginnen aan de onderkant een beetje slap te hangen een strakke broek verhult dat natuurlijk ik heb wel twee kuiltjes erboven dat schijnt een teken van schoonheid te zijn ik weet ook niet waarom en mijn stuitje is een beetje grof als een steentje onder mijn huid misschien moet ik wat oefeningen doen ik hou er niet van als ze van die billen worden die mannen zo graag een klap willen geven om ze te voelen naschudden als rimpelingen in het water ik hou er helemaal niet van als ze mijn billen aanraken ik vind het zo boertig zo lomp en wat een ruzie heb ik daar met Saul over gehad dan was ik weer preuts maar is het zo moeilijk om te begrijpen dat zelfs strelingen een vorm van respect moeten hebben niet alsof je een auto een goedkeurende klap geeft op de motorkap maar eerbiedig liefdevol intelligent zelfs zoals dokter P. Schnabber zegt hij zegt dat goede seks hebben ook een bepaalde intelligentie
vereist niet alleen fysieke souplesse je hebt er verbeelding voor nodig hij zegt dat elke aanraking een scheppende beweging moet zijn alsof dat wat je streelt op dat moment wordt geboren onder je voorzichtige handen dat het gevormd wordt door de liefkozing en het genot bestaat uit de verbazing de schok dat het lichaam zich aan de ene kant voegt naar je hand en aan de andere kant onverwachte wendingen en vormen aanneemt je streelt met andere woorden niet iets dat al vervolmaakt is maar iets dat nog in wording is zo moet en als hij zo op dreef was kon hij heel lang doorgaan en dan begon hij dromerig voor zich uit te staren de pijp in zijn hand vlak voor zijn mond en dan keek hij mij heel vaderlijk aan en zei zo moet of tenminste zo zou je je kunnen voorstellen dat de zon met zijn stralen die we nu als handen
| |
| |
zullen beschouwen slanke zachte handen met lange vingers en nagels de wolken betast die bijna onmerkzaam een andere vorm aannemen en als je door een zonnebril zo'n wolk ziet die op dat moment de lieveling van de zon is dan zie je dat hij verschillende kleuren aanneemt parelmoer met regenboogtinten en dat is de straling die op dat moment het lichaam moet ondergaan het genot en de tinteling de warmte de blosjes want niet alleen je wangen kunnen blozen moet je weten en ik vroeg me af of hij niet gewoon een viezerik was maar zijn houding was toch wel afstandelijk en ik was bijzonder achterdochtig omdat ik niet meer met Saul was en alle mannen wantrouwde en hij zei tegen mij dat ik dat eerst bij mezelf moest leren doen ik moest leren mijzelf zo te strelen alsof mijn handen niet van mijzelf waren maar de handen van een perfecte minnaar alsof de handen een eigen leven leiden buiten dat van mij en wanneer ik dan de muziek leerde kennen de muziek van de sferen al heb ik nooit begrepen wat hij hiermee bedoelde en hij deed er heel geheimzinnig over ik zou het wel begrijpen te zijner tijd als ik de melodie leerde kennen die mijn lichaam bij de juiste beroering maakte de kleuren van die muziek dan zou en moest Saul wel meegaan in die onhoorbare muziek vleesgeworden muziek dat is seks goede seks en je lichaam is het onvervangbare instrument beste Mirana en begeerte is de partituur en liefde ja liefde en hier keek hij zo vergenoegd alsof hij alles wat hij had beschreven al kon voelen en liefde zei hij en zweeg eventjes en keek zijn pijp vertederd aan liefde is de dirigent leer je instrument bespelen en vind je dirigent hij had het zo mooi weten te zeggen maar ik had mijzelf al heel lang niet meer aangeraakt niet meer sinds ik met Saul was en probeer dat van die muziek maar aan Saul uit te leggen en voor die tijd was het een routine voor het slapen gaan ik voelde het bloed na mijn zelfbevrediging heerlijk door mijn aderen stromen en dan viel ik in slaap alsof ik werd
gewiegd maar ik heb veel en lang nagedacht over wat dokter P. Schnabber zei het was zo anders dan hoe Saul met mijn lichaam omging hij greep hij streelde niet in het begin was het natuurlijk allemaal nog nieuw en spannend en zijn zakelijke manier of nee niet zakelijk meer iets van laten we het gewoon zo praktisch mogelijk aanpakken zonder onnodige omwegen had ik in het begin wel grappig gevonden net zoals zijn gewoonte om mij de hele tijd aan te kijken met opengesperde ogen en hij bleef kijken al moest ik soms lachen of ik werd er verlegen van maar het was niet alsof hij mij echt zag het was een blik van blinde concentratie een beetje verdwaasd en als hij dan eindelijk verkrampte dan nam ik hem in mijn armen al was hij veel verder dan ik wat heet hij dook al in het zwem- | |
| |
bad terwijl ik nog in het kleedhokje stond en ik begreep wel dat dokter P. Schnabber gelijk had al wil ik Saul niet tekort doen het lag misschien toch aan mij ik moest natuurlijk ook meespelen mee muziek maken maar dan moet je natuurlijk wel een akkoord kunnen spelen je hebt harmonie nodig maar ja na drie jaar komt er altijd wel de klad in hoewel ik na de woorden van dokter P. Schnabber toch het gevoel kreeg dat we eigenlijk zonder het te weten aan het begin stonden van een mooie meeslepende oneindige melodie waarvan we pas de eerste onzekere noten hadden gespeeld behalve tijdens de vakantie in gouden en blauwe Israël dat was werkelijk onvergetelijk we waren in Jeruzalem of was het misschien Marrakesh ik denk Marrakesh een sprookjesachtige stad tenminste het oude gedeelte waar je de geschiedenis op de muren van de huizen kunt lezen klein en ineengedoken alsof ook zij een godsdienst van nederigheid belijden in de gewelfjes en de nauwe straten allemaal verweerd maar verweerd door zovele mensen die daar hadden geleefd van zoveel eeuwen van gebeurtenissen van alledaagse levens buurvrouwen die elkaar vanuit de vensters toespraken oude mannen die voor hun huis zaten kinderen die overal
doorheen renden bepakte ezels die de nauwe steegjes helemaal vulden en de gebeden in de moskeeën die door merg en been gaan burenruzies de enge rust van de sabbat nee van de vrijdagavond en de rust is gemoedelijker feestelijk zelfs die levens hangen nog daar al zijn de mensen allang dood je herkent het gewoon in de lucht in de sfeer en ik ben heel sfeergevoelig de hitte daar lijkt bewoond ja bewoond ik kan het niet anders zeggen bewoond door de geesten van mensen die daar hebben geleefd en zijn gestorven geen belangrijke mensen maar lieve eenvoudige mensen die van dag tot dag leefden en daarom zo bijzonder waren niets anders wilden dan hun kinderen en vrouwen verzorgen en af en toe wat pleziertjes en wanneer ik alleen op het dakterras van ons huisje zat als iedereen een siëstaslaapje hield Saul ook dan had ik echt het gevoel alsof ik omringd werd door vrouwen die op dat terrasje ook thee hadden gedronken hadden bijgepraat zo heerlijk vrouwen onder elkaar zonder mannen even vrij van echtelijke plichten en ik hoorde hun sieraden rinkelen want de vrouwen daar dragen veel sieraden ik hoorde hen tegen mij lachen en ik voelde me thuis bij hen ik voelde me begrepen en dan raakten ze mij aan betastten mijn blanke armen die een kleurtje kregen masseerden heel schattig mijn voeten en wilden mij opmaken zoals zij dat gewend waren ik voelde me er zo gelukkig Saul zei dat de zon mij goed deed maar hij wist niet wat er werkelijk gaande was en 's avonds was ik heel moe heel tevreden moe ik heb er veel foto's genomen natuurlijk ook daar
| |
| |
word je als blonde vrouw bewonderd ik heb het nooit als lastiggevallen beschouwd want ze raken je toch niet aan de Arabieren waren brutaal het was dus Marrakesh niet Jeruzalem want de Israëlische mannen waren anders wel macho en zo maar die gaven je het gevoel alsof ze je een leuke tijd wilden geven uitgaan dansen en de stad bij maanlicht zien terwijl sommige Arabische mannen iets over zich hadden van dat ze wel wisten wat je wilde of erger nog waar je aan toe was en dat ze geen preuts gedoe konden dulden ook al liep ik met Saul rond dan nog toonden ze geen respect maar goed Saul ziet er ook niet uit als iemand die vrouweneer weet te beschermen hij was zelfs een beetje opgelaten en snauwde af en toe naar mij alsof het mijn schuld was al liep ik daar niet al te uitdagend rond Israëlische mensen zijn toch gewoon wat moderner denk ik want ze zijn toch meer Europees maar die avond we hadden ruzie gehad ik en Saul over kleine dingen natuurlijk Saul wordt altijd kriegelig van de hitte hij wordt ook nooit mooi bruin maar vlekkerig rood en dan mist hij natuurlijk Amsterdam en de vertrouwde omgeving de mannenpraat in de kroeg want het bier was daar niet te zuipen zei hij hoewel ze toch ook Heineken hadden wel heel duur het was daar een luxe maar ja het is bij sommige mannen alsof ze niet kunnen uitstaan dat je als vrouw toch ook plezier kunt hebben zonder hen dat ze je dat niet gunnen maar ik had het gevoel dat we daar samen waren samen Saul dat er niets zo moois en intiems is als dezelfde indrukken delen want elke gedeelde ervaring Saul als je me hoort en misschien dat je nu wel bereid bent te luisteren nu ik niet als echte vrouw voor je sta maar als een vage herinnering als ik geluk heb want wat ik ook probeerde te zeggen je reageerde altijd zo geërgerd alsof ik je constant lastigviel je wilde alleen maar met rust gelaten worden en ik geloof echt dat gedeelde ervaringen zoveel bijdragen aan een relatie dat schattige groentewinkeltje
bijvoorbeeld waar we inkopen deden met die ouwe verkoper die ons thee aanbood zo gastvrij dat oude winkeltje en mannetje worden als het ware onderdeel van de liefde die ons bond want de liefde is als een fotoalbum waar je steeds nieuwe foto's in plakt naast de oude die al wat vergeeld zijn vooral die polaroidkiekjes die altijd gemaakt lijken te zijn in dronkenschap vanwege de overbelichting en de vale kleuren nogal obsceen en zweterig een beetje alsof je naaktfoto's van elkaar maakt en je niet wilt dat een ontwikkelaar ze onder ogen krijgt en die alleen voor jou van belang zijn en nogal beschamend om aan anderen te laten zien zoals Miranda altijd doet met foto's van naaktstranden ik voel me altijd gegeneerd maar moet toch het hele stapeltje doornemen af en toe op iemand wijzen en vragen wie is dat en dan krijg ik
| |
| |
weer een verhaaltje te horen dat mij niets zegt omdat ik er niet was de persoon niet kende en zijn stem niet heb gehoord en me niet kan voorstellen hoe bijzonder die ervaring was maar het fotoalbum waar ik over spreek is van ons alleen in ons geheugen niet voor andermans ogen bestemd en dat fotoalbum wanneer je er weer in kijkt doet ons beseffen dat we samen hebben geleefd op dat moment vallen liefde en leven samen maar zover is het blijkbaar niet gekomen met ons maar goed die avond was het nog steeds heel warm en we hadden de ventilators aan en alle ramen open de gordijnen bolden af en toe in de avondwind geesten die een doorgang probeerden te forceren die heet was als de adem uit een kleioven en op het hoogtepunt van de ruzie die echt volgens mij om niets ging waren we opeens ik weet niet hoe op bed beland dat nog niet was opgemaakt en nog nat van het zweet van Saul die er een dutje op had gedaan we bedreven de liefde heftig maar niet straffend het was niet alsof je mij zweepslagen gaf maar meer met een wanhoop of nee een allesoverheersende hoop alsof ons leven ervan af hing om alle frustraties weg te wringen en ik gaf me helemaal over ik weet niet hoe en kreeg voor het eerst een orgasme met jou dat mij deed schuddebuiken mijn benen trilden en ik kromde mijn rug in een kort moment dat ik mij gewichtloos voelde en viel daarna op het bed terug als aangespoeld met de branding en ik bleef in die flauwte een soort duizeligheid een bijna bewusteloosheid waarbij ik zelfs Sauls lichaam niet op mij voelde alsof ik bewust was van een kern binnen mijn lichaam een lichaam in mijn lichaam dat er krioelde alsof ik zwanger was van mijzelf toen steeg ik op en kon al had ik mijn ogen dicht mezelf zien schokken alsof ik gemarteld werd ik wilde schreeuwen ik hoorde stemmen ik hoorde sieraden rinkelen en gelach alsof ik was opgenomen in een droomwereld waar alleen bewustzijn was van een intens zenuwslopend genot een genot waar Saul buiten stond een intense tederheid die
uit mijzelf kwam een genot dat met grote kracht uit mij werd gebraakt en dat genot kwam en kwam wilde maar niet ophouden overspoelde mij helemaal het was bijna pijnlijk ik duwde Saul van mij af en rende huilend de badkamer in waar ik helemaal trillend en gloeiend in elkaar dook en mijn lichaam was als een vreemde voor mij ik kwam weer langzaam bij raakte langzaam gewend aan mijn lichaam dat zich om mij voegde als kinderen die om je heen dringen om het vervolg van een verhaal te horen of zoals ik tegen Saul opkroop wanneer hij weer een van zijn norse stemmingen had en ik begreep wat dokter P. Schnabber bedoelde met de muziek omdat mijn lichaam toen een hysterische aria moet hebben gezongen waaruit ik weer werd geboren neergestort op het
| |
| |
podium terwijl het orkest nog daverde met honderden tamboerijnen en honderden cimbalen en honderden paukenroffels en trillende piccolo's en triangels en toen plotseling was het stil zonder enige galm ik was helemaal leeg en ik rende weer terug in de armen van Saul die op bed lag en die mij in zijn armen nam en zei dat hij nog niet klaar was geweest toen heb ik hem heel lief geholpen daarna heb ik nooit meer zoiets meegemaakt en we hebben er niet over gepraat hij was nogal zwijgzaam de volgende ochtend alsof hij zich schaamde net zoals die andere keer toen hij mij vroeg om iets te doen en ik had het gedaan omdat hij zo aandoenlijk erbij keek want in andere gevallen zou ik verontwaardigd zijn geweest over mijn lijk schat maar ik had toch toegestemd en had het met niet te veel afkeer gedaan maar daarna was hij een beetje verlegen en zelfs boos geweest alsof ik hem op iets heel ergs had betrapt maar ik denk dat het gewoon was dat hij liever had gehad dat ik het uit mezelf had gedaan en hij bestond het zelfs om mij aan te kijken alsof ik hem had gekwetst omdat ik niet wist wat er voor schunnige dingen aan de bar van zijn geest hangen te grijnzen en te brallen vreemd hoor en dan zou je die man toch wel een oorvijg willen geven zo onuitstaanbaar als ze kunnen zijn uit de kluiten gegroeide pummels en ikzelf was een beetje bang geworden na die avond in Marrakesh de volgende dagen had ik een vreemd gevoel alsof ik iets had gezien dat niemand anders ooit had gezien was geweest waar niemand ooit was geweest alsof mij een geheim was toevertrouwd dat ik met niemand kon delen en twee dagen later gingen we terug naar Amsterdam ik moest hier weer aan denken toen dokter P. Schnabber over de muziek begon en ik begreep ook wat hij bedoelde met de handen van de perfecte minnaar een onzichtbare minnaar want ik ben daar geweest waar zijn handen gemanicuurd en verzorgd worden en wachten op mijn behoeften maar ik bemerkte dat ik een lichte angst voelde om mezelf aan te raken ik
voelde het belachelijk natuurlijk als een soort ontrouw aan Saul en toen ik het wel probeerde lag hij naast me te slapen en ik deed het heel voorzichtig bang dat hij het zou merken ik ging op mijn zij liggen maar dat lukte niet goed en ik was ook te gespannen als ik op mijn buik ging liggen ging het beter en de aanwezigheid van Saul had het iets spannends moeten geven alleen snurkte hij maar toen hij 's ochtends uit bed stapte en wegging ben ik nog blijven liggen en in de warmte ook zijn warmte en geur van het bed deed ik de eerste voorzichtige strelingen maar ik kon mezelf niet helemaal serieus nemen en moest lachen dokter P. Schnabber had het over melodie niet over deuntjes
| |
| |
| |
23:43
helemaal uitgeput gezwommen gezond ijsje gegeten rondgereden de weg die naar de kraters van de Etna leidt is van een hartverscheurende schoonheid een kleurige ruigte een uitstalling van oogstrelende ruikers de natuur is toch de meest smaakvolle bloemist fronsende rotsen verwrongen bomen ik heb alleen gedineerd ik heb echt het gevoel dat ik hier dineer in deze mooie omgeving een kleine uitbarsting van de Etna gezien met lava en al en veel rook meneer Paolo had mij erop gewezen Dans in het maanlicht in één ruk uitgelezen opvallend dat ook dit verhaal zich rond Kerstmis en oud en nieuw afspeelt er wordt ook wat afgegeten in de meeste boekjes die ik lees overigens net zoals bij De stem van je hart dat toch veel mooier is ik begreep niet echt wat Agnes in Robert zag hij leek me nogal arrogant voor een timmerman en hij was ook nog kleurenblind maar het speelt zich af in negentienhonderddertien en toen was het blijkbaar allemaal anders wel mooi dat meisje Millie dat als de maan schijnt over het landgoed zweeft en de Nachtvlinder wordt genoemd ik zou haar wel willen zijn Miranda zegt ook dat ik wel een vlinder ben maar een angstige vlinder die zich te veel vastklampt aan dat ene bloempje en nog niet goed durft rond te fladderen ik voel me net een rups soms sms-berichtje van haar we denken aan je de Etna is in rust en ik moet ook gaan rusten
| |
25 mei
13:28
gisteren niets opgeschreven ik voelde me zo lusteloos de Etna rookte nog steeds een geweldige rook die langzaam bewoog als de nog levende foetus van een monster op sterk water en daarna een koepel vormde die de zon bedekte meneer Paolo Nando is vandaag naar Catania gereden en we hebben gisteravond nog samen gegeten in de Metro ik vraag me af wie de proevers van Elle eten zijn want de pizza was vies vet niet te eten bijna maar ik zei toch dat het lekker was en de volgende keer ga ik in zo'n eethuisje eten met die uithangbordjes waarop polli alla brace staat geschreven dat betekent kip aan het spit en de c moet je als tsj uitspreken brace klinkt alsof je niest en ik moest gisteren wel lachen hierom ik had een paar glaasjes wijn gedronken maar ik was en ben vandaag niet echt vrolijk er is
| |
| |
iets met mij gaande dat ik nog niet kan benoemen ik heb pijn in mijn onderbuik en mijn borsten zijn wat opgezwollen ik weet niet wat ik met mezelf aan moet ik heb het rijk voor mezelf alleen en het is moeilijk om alles onder woorden te brengen als je niet goed weet wat er met je gebeurt het is alsof ik aan een fysiek verdriet lijd hetzelfde gevoel van onbehagen dat je als kind hebt wanneer je iets ontzegd wordt en je dat als het grootste onrecht van de wereld beschouwt je keel doet pijn van de huilbui die niet losbarst je hart voelt zich niet lekker in je borst alsof je een te klein hemd aan hebt dat verkeerd is dichtgeknoopt en je strijdt met jezelf je zou jezelf willen slaan en vragen wat er toch aan de hand is af en toe heb ik een aanval van paniek alsof gevaar mij achter elke boom begluurt dan ben ik weer opgetogen en slaat mijn geest de handen op elkaar en zegt laat je niet kisten dan wil ik huilen en schreeuwen ik wil troost bescherming maar de omgeving hier is verlaten mooi met al dat ruige groen op de bergen en de wolken maar het is onbewoond de sfeer de hitte is als een lege balzaal als ik op bed lig in de koelte van de kamer dan voel ik mij onrustig alsof er anderen in het huis lopen en mijn lichaam voelt zwaar als een last als een doorweekte bontjas o help me kleine dingen kunnen mij ergeren luister in de verte geitenbellen en het onvermijdelijke getoeter het is een ware file en over file gesproken de mieren van een paar dagen geleden lopen nog steeds op dezelfde plaats heen en weer bedrijvig als altijd een mus zit op de elektriciteitskabel die langs het balkon loopt feller van kleur en kleiner dan de veerbollen in Amsterdam en overal hoor je ringduiven kirren koeren roekoeken
| |
16:45
in de huiskamer dat wil zeggen de grootste kamer die net als de keuken uitkomt op het balkon hangt een schilderij van een oude dronkelap met hoed een guitige blik een guitige glimlach van al zijn gelaatstrekken inclusief rode neus zijn hand houdt een glas vast een ander schilderij toont een jager die veel lijkt op Vitalis uit Alleen op de wereld dat ik als boek en tekenfilm verslond en opdronk met mijn hete meisjestranen die bij de deur staat een geweer hangt aan zijn schouder hij steekt een pijp op terwijl een hond aan zijn voeten hoopvol naar hem opkijkt bij de deur die op een kier staat en waardoor geel ochtendlicht naar binnen stroomt en aan de voorkant staan twee honden vastgelijnd in een bak met stro eentje die zijn nek naar voren strekt lijkt zich af te vragen waarom hij niet mee
| |
| |
mag de ander lijkt zich erin te berusten het behang van de kamers heeft een motief van wilde rozen mijn slaapkamer groen de andere beige er is ook een schattige open haard waarvan je echt kunt zeggen dat het uit oma's tijd stamt ik voel me wat rustiger het gevoel van onbehagen is weg en ik heb ook geen pijn meer in mijn lichaam
| |
00:13
kon niet in slaap komen en ben toen opgestaan om wat thee te zetten door het raam zag ik een uitbarsting van de Etna wondermooi zoals de lava naar boven spoot een rood vuur waaromheen zwarte rookwolken als monsters zaten om zich te warmen en daarna heb ik thee gedronken kamillethee daar word ik altijd zo rustig van en nu lig ik veilig in mijn nest
| |
28 mei
6:54
het morgenrood is een mooi zacht roze als de oogleden van een ontstoken oog ik voel me op een aangename manier moe alsof ik een heftige nacht achter de rug heb een zwoele nacht zoals dat zo mooi heet mijn haren in de war en blosjes op mijn wangen en mijn lichaam tintelt helemaal vannacht hoorde ik weer stemmen in de kamer naast mij een vrouwenstem die nee nee fluisterde een beetje hijgend met zwoegende boezem zoals Pamela McCormack dat noemt en dan fluisterde de mannenstem iets terug een beetje zwaar alsof hij dronken was en na wat geritsel hoorde ik de vrouw zeggen zul je lief voor me zijn en in de andere kamer gerinkel van bestek en borden alsof er een feestelijke maaltijd aan de gang was want dat kun je horen aan het ritme van dat gerinkel toen viel iets op de grond en er werd gelachen ik heb het gevoel dat ik aan het veranderen ben alsof ik vrede heb met mijn leven met de omgeving meer tot mezelf kom wat ik ermee bedoel is dat ik weer een goede vriendin in mezelf heb gevonden een vrolijke vrouw geen kniesoor die mijn toeverlaat is ik kan tegenover haar gaan zitten haar handen vasthouden onze knieën tegen elkaar drukken en dan kijken we elkaar lang in de ogen zonder iets te zeggen alsof we met onze gedachten tegen elkaar praten zij is een echte toeverlaat omdat zij wijs is zij
| |
| |
heeft op alles een antwoord alsof ze de wereld kent heel anders dan Miranda die eigenlijk er toch ook maar het beste van probeert te maken ik ben gelukkig met mezelf ik heb mezelf bevredigd en dat doe ik trouwens nu vaker ik lig in de koelte van mijn kamer met alle ramen open zodat de tocht heerlijk over mijn lichaam streelt als honderden zachte vingers en als ik mijn ogen sluit zie ik weer de schim die op mij neerkijkt en rokerig glimlacht zoetgeurend in wapperend open hemd fluistert dat het goed is dat alles goed zal komen hij gaat als een wolk naast me liggen en ik heb het gevoel alsof het bed echt zakt als hij naast me ligt zijn haren vallen op mijn voorhoofd en hij kijkt toe zonder mij aan te raken en dit windt me ontzettend op en dan zoeken mijn handen plagerig en speels en langzaam mijn genot en vinden het dan wonderlijk dat zo'n klein vleesbotteltje de oorzaak kan zijn van zo'n grote zaligheid en mijn orgasme is als een kind liefdevol heel troostend het bloed tintelt in mijn aderen alsof mieren erdoorheen lopen gisteren heb ik over het landgoed gewandeld het is er zo mooi overal planten struiken heesters struwelen varens dennenbomen hazelaars en korenaren en wijngaarden waarin onzichtbare monstertjes wegglipten en de bladeren ritselden heel pocherig als bankbiljetten in de handen van de takken sommige kreukvrij groen en nieuw andere weer vergeeld alsof ze het geld telden en dan vielen wat muntjes van zon op de handen van de bedelaarsplanten beneden en ik werd helemaal overweldigd alsof de geest van de natuur bezit van mij had genomen alles stond als het ware op mij te wachten alsof ik het hof brons met patina van de god van de natuur had betreden waar narren mij in een trapezevlucht van gekte naar gekte wierpen en toen ik mijn ogen sloot zag ik in rode vlekken en wit licht de schim die als de wind kwam met manen trotse tors en al en mij opving en op de grond legde mij ontrolde als een baal stof en ik verliet mijn lichaam steeg op en zag mezelf
daar liggen bedekt door schaduw en licht en onder ons ritselde het gras en kraakten de dorre bladeren en takjes en groene hagedissen glipten alle kanten op onder ons vandaan lachstemmetjes dansten om ons heen sieraden die op marmer vallen de zon streelde koele ivoor zo voelde het aan ik kan het niet anders beschrijven en toen kwam het genot en begon te sissen als hete slangen die een uitweg uit mij zochten en ik werd duizelig voelde hars uit mijn lichaam druipen en ik keerde pas terug toen ik mijn lichaam daar beneden alleen zag liggen in een luipaardmotief van licht en schaduw juwelen van zweet en hand in hand liepen wij naar het zwembad waar we op onze rug dreven mijn benen nog trillend mijn hoofd in een heel andere wereld en verkoeling kwam als een knaapje met een grote schaal
| |
| |
vers sappig fruit ik had honger gekregen van zonnige buitenluchtbevrediging en geloof me daar gaat niets boven en ik at rauwe paprika die mij nergens ooit zo rood en verfrissend heeft gesmaakt en weet je wat gek is het lijkt soms alsof ik dingen alleen in mijn gedachten doe terwijl ik denk dat ze echt gebeuren zoals met dat thee zetten toen de Etna vuur spuwde want toen ik 's ochtends wakker werd stond er helemaal geen theekopje op mijn nachtkastje en niets in de keuken wees erop dat ik thee had gezet en gisteren zag ik vanuit mijn balkonnetje een jeep de weg afrijden precies dezelfde als die van meneer Nando en achter het stuur zat een vrouw met wapperende blonde haren zoals de mijne en ze reed met een hand op de versnellingspook zoals ik ook doe en af en toe keek ze in de achteruitkijkspiegel om over haar wenkbrauwen te strelen zoals ik ook doe
de ober stond voor het cafeetje met een verveelde bedrukte grimas in de zon ik heb mannen gekend die zo keken tijdens hun hoogtepunt en terecht toen ik op het terras ging zitten hij gedroeg zich nogal nors toen ik mijn bestelling deed want het was rond twaalven en alles ging sluiten en hij had daar gestaan met vuisten op de heupen als wachtend op een onhoorbaar signaal om te sluiten het was duidelijk dat hij geen klanten meer wilde in zijn zaakje dat er toch al uitzag als een vrouw die de hoop heeft opgegeven maar ik wist hem onmiddellijk te vermurwen met een van die lachjes van mij die hem deed opklaren als het late begin van zijn favoriete programma en daarna gedroeg hij zich kleverig het kindje toch alsof ik hem smeergeld had toegestopt of een tongpuntje belofte gedaan van roze ontmoetingen hij nam zelfs de lauwe cappuccino zonder morren weer terug want ik had om molto caldo gevraagd maar uiteindelijk ben ik toch weggelopen en hij wuifde mij na toen ik een blik als een fooi over mijn schouders naar hem toewierp alles was uitgestorven in Linguaglossa ik ging naar het pleintje waar een draaimolen staat en waar vrijdagavond de jeugd rondhangt wat onschuldig en verrukkelijk toch hun autootjes niet groter dan de zitjes van die draaimolen en nu zit ik in Piedimonte de middag lijkt nu hij alles opgeruimd heeft de kinderen en wolken naar huis heeft gebracht de schaduwen aan de kant geveegd de kerkklokken als kinderen gesust de oudjes aan het infuus van slaap geholpen de mannen en vrouwen naar seksloze bedden gebracht met een zucht tot zichzelf te komen en straalt uitputting en gedecideerde rust uit geen storing duldend ploft naast mij neer als een vreemdeling in het park die je merkt het aan elke beweging een gesprek wil beginnen maar aan mijn voeten
| |
| |
ontglipt een hagedis hem als een woord nauwe klinkers sjokken als gebogen pelgrimsruggen de straten tussen de huizen op onder stille balkonnetjes sommige versierd met planten die fel gloeien in de zon langs oleanders in prachtige bloesem en zie je daar begint de middag tegen me te praten spreekt in tongen kwebbelt met verschillende stemmen waartussen ik een vertrouwde opvang een hoge jonge stem die de helling van verontwaardiging afsnelt zonder drempels van vertraging wel veel verzuchtende bochten de stem is mij wel dierbaar maar heeft niet mijn constante aandacht meer nodig ik sluit mijn ogen en werp mijn hoofd achterover stralen dringen door mijn oogleden heen in slierten en schichten glijden voorbij als kettingen en hangertjes in de handen van een straatverkoper natuurlijk alles is echt goud en zilver en wat niet alles heeft de charme van dingen die je alleen op vakantie koopt nooit dure dingen maar terloopse als bewijs dat je vakantie langs zijwegen leidde en niet over de toeristische hoofdweg en ik kies voor een zilveren ketting met muntjes met een madonna erop al weet ik dat het al spoedig zwart zal uitslaan maar wat doet dat ertoe ik hang haar om mijn hals en zij zegent mijn bovenborst laat het wisselgeld maar zitten ik ben blij met mijn aankoop lang blijf ik zitten genietend en voordat het leven weer begint als een woord op het puntje van je tong weer gevonden stap ik in de jeep om terug te rijden
| |
1 juni
gisteren was het de hele tijd bewolkt en ik heb gelezen ik wou beginnen aan I.M. maar dat leek me zware kost en op vakanties moet ik altijd beginnen met iets lichts mijn constipatie is helemaal weg en daarom ben ik begonnen aan In Jouw armen en de hoofdpersoon Jinny begint mij nu al te ergeren die woedeaanvallen van haar zijn gewoon een duidelijk geval van hysterie ja wat wil je ze is nog maagd en wil haar kuisheid bewaren het duurste goedje van de wereld zoals de schrijfster het noemt heel ouderwets allemaal je kunt toch ook niet verwachten van een man dat hij zich twee jaar lang inhoudt maar wel heerlijk om je onder te dompelen in zo'n verhaal en Jinny ik kan je mijn therapeut P. Schnabber van harte aanbevelen want ik ben gisteren het huis niet uit geweest lag de hele dag in bed en steeds kwam de begeerte op die zucht naar genot het is echt alsof mijn lichaam en handen een eigen leven leiden en de aanwezigheid om mij heen was liefdevoller dan ooit tevoren en dan begint het verlangen als een vrucht voel ik het in mij groeien als fluisteringen
| |
| |
op altviolen en celli neuriën gonzend als ik in mijn keel kreun en dan beginnen houtblazers het lied van mijn bloed en zenuwen te begeleiden engelentrompetten kondigen de gouden komst aan mijn nagels klauwen zich vast aan het bed en duivelstrombones schateren de uitbarsting het genot is bijna ondraaglijk hysterische piccolo's het braakt en braakt maar vindt geen uitweg en rolt zich uitgeput op en op het einde plukken tranen van geluk en dankbaarheid aan de snaren van een eenzame harp en de hele tijd is daar mijn schim een spiraal van licht en vuur vlammen die in het gelid lopen een haastige stoet naar de verblindende witte hoogte en hij bewondert mij alsof ik een meisje ben dat iets heel volwassens voor haar leeftijd heeft gedaan en opeens ruik ik de geur van tabak en mijn ogen staren in een zalig niets en dan word ik op de vreemdste plaatsen wakker onder een boom of op het gras naast het zwembad ik voel me heerlijk vandaag het is alsof ik een kind heb gebaard mijn lichaam is een wonder van biologie mijn teint bloemenhoning toen ben ik gaan zwemmen heb de geraniums water gegeven en ben in de jeep naar Francavilla gegaan de middaghitte blaakte als een vrouw die een facelift heeft gekregen en haar dode vel met ferme hand heeft weg geschrobd een vogel fluit de aarde gromt zoals dat liedje het zingt en ik herkende de omgeving als het ouderlijk huis waarnaar een verdwaald kind terugkeert en ook de bergen en de sinaasappelbomen die in oranje vlammen leken te staan en de struiken en de cactussen die dronken op een rotswand stonden leken bevredigd en overal die terrasjes met wijnranken op de heuvels gescheiden door lavastenen walletjes en geloof het of niet toen ik bij een kruising stopte om bij een kraan zo attent toch voor dorstige reizigers wat te drinken kon ik mijn huis zien Villa Tenuta Crasa en ik zweer dat ik op het balkon een blonde rijzige gestalte zag die naar mij zwaaide met lange slanke armen die een knik hebben naar buiten bij de ellebogen
zoals de mijne en ik zwaaide terug en in Francavilla gunde ik de omstanders het wonder en de weelde van mijn blonde haren die als een sleep achter mij glooiden ik genoot van de hangjongeren die je in elk land ziet met hun brommertjes en skizonnebrillen op het voorhoofd en de meisjes die zulke mooie krullen hebben zwart gevoed door de zon als druiventrossen en je vraagt je toch af waarom ze zo'n hijgerige liefde voor blond hebben misschien dat blond een koelte uitstraalt zoals water op tegels in warme streken zoals een Tunesische man mij vertelde maar die man had kortademige bedoelingen en hij zei wel meer met zijn Arabische romantiek dat mensen nooit tevreden zijn met wat ze zelf hebben de meisjes die hun handjes vasthouden en die ze af en toe zoenen en die meis- | |
| |
jes zitten met opgetrokken knieën waarop de hand van de jongens ongemakkelijk tussen de hunne een korte celstraf uitzit en ze praten met jonge gebaren die volwassenheid imiteren ze bewegen hun hoofd heel resoluut en heffen hun kin op alsof ze hun toekomst aan het bespreken zijn tellen op hun vingers na de kleren die ze willen het soort huis waarin ze willen wonen en dat ze hoe bemoeizuchtig hun moeder nu ook moge zijn zij toch geen afstand van haar willen nemen en de jongens kijken om zich heen verveeld of soms zelfs paniekerig of soms opgelaten want dat gepluk en geknuffel van de verliefde meisjes doet toch af aan de kracht van stoere mannelijkheid in de dop en mannen blijven eigenlijk altijd jongens de oudjes grijs en rustig als olijfbomen zaten op de drempel van hun huisjes met waterige ogen die staarden in het verleden waar ze hadden geleefd en bemind alsof ze in het wachtkamertje van dokter Morte zaten een bezorgde zorgzame en vriendelijke dokter zo iemand als dokter P. Schnabber en de tijdschriften daar zijn fotoalbums van hun leven en ze kijken er vol heimwee naar strelen de kiekjes alsof ze het reliëf van hun leven willen voelen en zij waren zo mooi met hun rimpels en
kromme houdingen en de dove stilte die oude mensen altijd omringt alsof ze naar geluiden uit een andere wereld luisteren ik ken dat en ik voelde me koket mooi monter moordend ik had het gevoel dat zelfs het mooie weer niet met mij kon wedijveren zelfs de pizza van Valentino van Metro smaakte goed en Valentino een brokje van een man met de schattige glimlach van een dwerg vroeg aan mij dove sei dat betekent waar kom je vandaan en ik zei heel Italiaans Olanda maar dacht tja waar kom ik eigenlijk vandaan en ik ben nog naar Fiumefreddo gereden waar alles bedekt was met de as van de Etna en heb daar lauwe cappuccino gedronken de mensen waren vriendelijk ze keken wel de mannen natuurlijk keken ze maar ik werd niet lastiggevallen hun blikken renden gewoon als straatkinderen bedelen achter mijn zelfverzekerde benen aan maar niemand raakte mij met een vinger aan overdreven bezorgdheid van Miranda altijd en het was alsof ik bij elke stap onzichtbare slingers van bloembladeren verloor en stuifmeel de energie die ik uitstraalde was als duizenden vlindervleugels die poeder afgeven in je vingers en waarin je de nerven als flinterdunne baleinen kunt zien ik zaaide met lange uithalen gloeiende energie om mij heen en binnen de cirkel van mijn gevleugelde aura die de kleuren had van klaprozen en viooltjes en koolmeesjes en anemonen was ik onaantastbaar en onoverwinnelijk de avond was van satijn de nacht fluweel en de lichten brandden in Castiglione dat als een glitterjurk tevergeefs was klaargelegd op het stenen bed van de heuvel want het arme
| |
| |
meisje was niet uitgenodigd op het bal dat zich afspeelde in de duisternis achter de blauwe bergen en de schim die mij opwachtte was als lauwe lava en het genot in mijn lichaam ontwaakte als zeldzame fossielen langzaam wakker geworden uit sluimerend vlees als een rijpe vijg werd ik opengebarsten en hij keek en mijn orgasme was als een goochelaar die veertig kirrende roomblanke duiven uit mijn lichaam deed opfladderen
| |
4 juni
de ochtend was van Chinese zijde de bergen lila silhouetten in een witte nevel en het slordige gras was nat als een groep kinderen die uit het zwembad komt hollen en koolmeesjes renden de lucht op net vrij uit school naar het tuintje naast de wijnperserij waar een vijgenboom een rozenstruik in de bloei van zijn leven en een kokette oleander staan en waar ze bij elkaar gingen zitten hier heb ik geen besef van welke dag het is hier is het één lange dag steeds onderbroken door verschillende nachten als gesneden brood vroeger hadden Miranda en ik bij elke dag een kleur in ons hoofd woensdag was groen donderdag paars zaterdag rood enzovoort het was opvallend dat we bij elke dag dezelfde kleuren zagen dit verschijnsel heeft een naam heeft dokter P. Schnabber mij verteld maar ik ben het vergeten totdat we erachter kwamen dat we die kleuren hadden van de tv-gids moet je je toch voorstellen Jinny heeft het gevoel dat ze uit twee soorten ik bestaat eentje is een beschaafde dienstmaagd die het anderen naar de zin wil maken de ander is brutaal en wil rebelleren hoewel ze dat woord niet eens gebruikt ze kent het vast niet en ik denk meid waar maak je je toch druk om maar het ziet er rooskleurig voor haar uit want ik weet zeker dat ze verliefd wordt op John hij is zo gesloten dat daarachter wel onvermoede hartstocht moet schuilen en ze wordt boos op hem om de kleinste dingen gnōthi seauton staat er in De stem van je hart dat is Grieks voor ken jezelf en als de vrouw in het boek tot die wijsheid komt dan zit ze onder een oude eik en ze omhelst hem ik kan dat geknuffel met bomen maar moeilijk serieus nemen al komt het wel heel mystiek op mij over ik heb gedroomd dat Miranda en Saul samen waren dat ze ergens in een restaurant zaten te eten nou ze zaten meer aan elkaar dan dat ze aan het eten waren en Valentino was een zigeunermuzikant die aan hun tafeltje op zijn viool kwam krassen en maar niet weg wilde gaan ook al stond Saul heel dreigend op tja in een
droom kan hij wel stoer zijn maar Valentino kwam steeds terug en Miranda
| |
| |
moest zo lachen en toen zag ik dat het niet Miranda was maar die andere vrouw die ik alleen van de achterkant kon zien en toen was ik het die onbedaarlijk moest lachen Saul stond er helemaal bedremmeld bij met drie vrouwen tegenover hem en toen liepen wij met z'n drietjes gearmd weg onze heupen dromden langs elkaar lieten geen enkele mannenblik ertussen komen als ze wilden konden ze voor die prachtige wisseldans neerbuigen zo machtig waren deze lichaamsdelen gekmakende vormen en bewegingen we lieten hem de rekening betalen en toen werd ik lachend wakker en Saul lag naast mij en vroeg waarom ik moest lachen en ik zei niets en viel weer in slaap en toen werd ik nog een keer wakker naast mezelf die goede vriendin en zij streelde mij over mijn voorhoofd en drukte lachend haar gezicht tegen het mijne aan en niets maar dan ook niets is zo zalig als je lichaam dat nog warm is van bed en slaap en ik rook de tabak van de pijp van dokter P. Schnabber hij rookt altijd tabak met aroma van kokosnoten en als hij aan zijn pijp trekt dan zie je de tabak rood opgloeien ik weet nu ik weet iets o het is mij allemaal duidelijk en ik blijf hier thuis het is zo druk hier vol troostrijke aanwezigheid en warmte de ramen zijn open maar de gordijnen dichtgetrokken zodat er een zonnige schemering in de kamer hangt en de dag met zijn kinderen van geuren siësta zon wind planten bomen wingerd wijnranken passerende auto's geitenbellen koolmeesjes krekels klimop koekoeks kevers duiven mussen hagedissen sprinkhanen mieren muggen insecten zwembad en die mooie blonde vrouw met haar als de luxe van een verwaarloosd lichaam komt af en toe kijken ik ben
| |
6 juni
het landschap en de omgeving is de vakantieganger dat weet ik nu en ik geniet van mijn lichaam als van een rijk feestmaal de gangen blijven maar komen want weet je dat een menu de ontwikkeling van de mens weerspiegelt je begint met de soep dat is de baarmoeder de oersoep waaruit alles ontstond en wij zijn in essentie toch waterwezens en dan vlees gevogelte of vee of wild dat is de mens die van en in de natuur leeft en de desserts zijn beschaving cultuur de mens zet de natuur naar zijn hand en zo is het met mijn lichaam veranderingen hopen zich stilletjes op zegt Susanna Tamaro heel langzaam en dan barsten ze op een bepaald moment naar buiten plotseling breekt iemand de cirkel hij besluit om anders te zijn en ik heb mijzelf opengebroken dr. P. Schnabber en vanaf de andere kant zie ik u
| |
| |
zitten en ik vind u sympathiek nee meer ik hou van u want u zwaait naar mij als een vader en ook u zult wel gelukkig worden als u het al niet bent u zit wel goed daar en u zult oud worden het leer op uw bankje zal barsten en vernieuwd worden het zal het gewicht van zoveel leed dragen en u zult er nog steeds zijn in dat café zullen uw whiskyglazen zoveel andere monden aanraken en het mondstuk van uw pijp zal helemaal geknauwd zijn maar nog steeds zult u er zijn en velen zullen u dankbaar zijn en u zult vermoeid raken van het besef dat u misschien wel onsterfelijk bent het lichaam drapeert zich in plooien van ouderdom om uw skelet maar u zult nog geduldig zitten en zuchten en uw pijp vasthouden als de hand van uw vrouw of een kleindochter en ik zie Saul zo onbetekenend als een jongetje dat op school aan mijn haren trok of mijn rokje optilde en net zoals bij schoolkinderen kun je de ene plagerige snotneus niet van de andere onderscheiden ik denk dat hij leeft ja hij loopt en beweegt en zit in de kroeg te praten als mannen al kunnen praten want hun onderwerpen komen nooit uit henzelf voort zij hebben geen onderwerpen zij praten over dingen om zich heen dingen die hun worden aangereikt door televisie krant passerende vrouwen niet altijd in deze volgorde daarom praten ze nooit over zichzelf want zij zelf zijn geen onderwerp niet in dit leven niet in deze kleine wereld ja hij leeft hij ademt maar dat is het dan ook en hij zal het niet eens bemerken als hij sterft hij zal gewoon blijven doen wat hij altijd deed wat dat ook moge zijn en hij zal op de rand van het bed zitten en tussen zijn knieën kijken en er zal daar geen leven zijn en niemand in de kroeg die nog tegen je praat en dan nog begrijp je niet dat je al dood bent en vergeten Miranda zal spoedig naar mij komen dan zullen wij weer samen zijn zoals de gearmde vriendinnetjes die wij op school waren een feest van vrolijkheid en dartelheid met slingers van gelach en feestneuzen van gekkigheid
in een wereld van kleurige tijdschriften vol aanmoedigingen achteloos flapperend bij de open ramen van eerste liefdes de opgetrokken knieën van knusheid de neergeslagen wimpers van je handschrift in een geheim dagboek de naalden van verdriet op de knarsende grammofoonplaten van troost een boeket van ontluikend bewustzijn en dromen zielsgelukkig met elkaar intens verdrietig bij elkaar als je naakt bent zegt zij ik bedoel Tamaro moet je de moed hebben om jezelf in de spiegel te bekijken waar was ik wie was ik maar je moet jezelf niet in de spiegel bekijken je moet naar jezelf kijken vanuit de spiegel dat is wat ik zeg
| |
| |
| |
17 juni
meneer Paolo Nando is vanmiddag teruggekomen en ik zag dat hij naar de kapper is geweest wat zonde het eerste wat hij deed was zijn geraniums bekijken die bloeiden als nooit tevoren ze straalden gewoon en hij ging het huis binnen en kwam later naar buiten in zwembroek een slipje veel te klein en smakeloos bij een man van zijn leeftijd maar laat hem toch en ging bij het zwembad een pijpje zitten roken muggen deden een rondedans om zijn ingesmeerde lijf en ik liet hem zonnen want ik kom mijn wereld niet meer uit waar genot mij beetje bij beetje opvreet ik ben hier niet alleen er zijn liefdevolle mensen er zijn kerstdiners feesten geen gelegenheid wordt vergeten geen verjaardag geen viering er is geen verwaarlozing geen hart wordt er gepijnigd er is verzoening romantiek van de hoogste orde er zijn geheime liefdes in bibliotheken en landelijke vrijages in graanschuurtjes liefde van adel of boerenklasse bestaat hier niet wandelingen en fluisteringen onder de bomen bij het spookachtige maanlicht er is begrip en vrouwelijke hartstocht zegeviert de mannen beminnen als een vrouw niet met de fysieke kracht van mannelijke heupen maar met de innerlijke intensiteit van vrouwelijkheid en Jinny en John hebben elkaar en Ilaria heeft zich verzoend met haar moeder de muziek bespeelt mij tot de laatste noot en dan da capo maar de laatste noot is in zicht de laatste pizzicati op de bassen die nauwelijks hoorbaar natrillen op de trommels en pauken en bekkens
| |
25 juni
Miranda is eindelijk gekomen ze kwam en groette mij op die uitbundige manier waarop mensen in den vreemde je altijd begroeten van verre beginnen ze al te zwaaien en iets onverstaanbaars te roepen en zij liep met dat overdreven heupgewieg van haar een beetje sloffend alsof ze aan het eind van haar oneindig Latijn was alsof ze bij elke stap heel eventjes op een heup moest rusten voordat ze een andere kon zetten haar bovenlijf rank in haar bekken geplant een verzekerde manier van lopen uitdagend sexy in die suggestie van verveeldheid haar paardenstaartje zwaaide heen en weer de klepel die haar bronzen schoonheid deed galmen ze was zoals ze zelf zegt er al helemaal klaar voor pretoogjes en al een stem schor en heet van het roken de onderkant van haar onderarmen gekristalliseerde honing van kleur haar wenkbrauwen hadden een boventoon van bam- | |
| |
boe waar de zon ze had geraakt en haar haar begon al bruine uitgroei te vertonen maar was voor de rest hoogblond en ik nam haar op in een knuffel als koren in mijn schort we begroetten haar met alle gastvrijheid die wij in ons hadden en die niet gering is en wij lieten haar bel schallen zinderend van middaghitte want zij is koper glad en verzengend in deze warmte die koelte ademt als een groot laken dat je over een tafel werpt en ik strijk de plooien van haar nazuchten heel liefjes glad de lieve schat ze heeft zwarte afdrukken onder haar sleutelbeen van de tinkelketting die ik voor haar had gekocht in mijn holle handen verzamel ik de walm en warmte van haar lichaam een uitstrijkje van de zon zoals zij zegt ze is toch onverbeterlijk en dan sluiten haar glinsterende bloembladen zich kleverig haar opgeheven knie valt uitgeput neer in een heerlijke verslagenheid in een duisternis van een vergeten waarin licht garen spint zoals het zonlicht via het zwembad op het dak van bladeren boven ons weerkaatst en we lachen wat af om de heer Paolo Nando die elke dag wel in de tuin bezig is met veel aandacht de plantjes water geeft
waarbij de geraniums de meeste aandacht krijgen al probeert hij dat met die geïnteresseerde en bezorgde kin van hem waarmee hij bij elke plant stil staat te verbergen net zoals toen de leraar op school altijd het langst bij ons tafeltje bleef staan over ons heen gebogen kijkend naar aantekeningen die voor onszelf al onbegrijpelijk waren maar niets is meer onbegrijpelijk voor ons
| |
26 juni
de heer Nando is het gras aan het maaien en hij doet dat met irritante precisie in gelijke bogen en als hij klaar is kijkt hij nog goed of hij geen stukje is vergeten dan zet hij de sproeiers aan verdwijnt in het huis en komt een paar uur later weer naar buiten uitgeslapen en wel en hij heeft dan andere kleren aan
| |
28 juni
de vrouw van de heer Nando is terug ze zitten bij het zwembad te praten dan loopt zij naar binnen en komt terug met wijn en hapjes en ze eten en praten als mussen en ik schreeuw en schreeuw maar meneer Nando hoort het natuurlijk niet want hij begint het gras weer te maaien het is nu millimeterwerk en het arme gras is als een kind in vroege tijden dat chagrijnig en met opgeheven schouders de
| |
| |
marteling van een tondeuse bij een barbier ondergaat en Miranda staat achter me omhelst mijn middel en haar lach lacht in mijn gezicht en haar ogen kijken door mijn ogen en onze haren zijn dezelfde goudvogel die tevergeefs probeert op te vliegen
| |
29 juni
want de muziek is ten einde de instrumenten zwijgen verdund tot slechts een gelukkig neuriën in mijn keel.
De heer Paolo Fernando reed met zijn vrouw in zijn jeep naar Catania om haar naar haar moeder te brengen en (wat hem in de gelegenheid stelde het bezoek aan zijn schoonmoeder zo kort mogelijk te houden) daarna op het vliegveld een gast op te halen, die enige weken een huisje op zijn landgoed, een oude en voormalige wijnboerderij, zou huren. De heer Paulssen, een Nederlandse man op leeftijd die al achttien jaar op Sicilië woonde en twaalf villa's in zijn beheer had om onder te verhuren, had haar verblijf en reis geregeld, maar was verhinderd en daarom had hij Paolo, een goede vriend, gevraagd of hij het bezwaarlijk vond de vrouw, een Hollandse vrouw, zelf van het vliegveld op te halen. De heer Paolo had, behulpzaam en hoffelijk als altijd, met graagte ingestemd. Daar aangekomen herkende hij de vrouw onmiddellijk aan haar geblondeerde haren en lengte. Hij liep op haar af, stelde zich met een knik voor en nam de bagage van haar aan. Zodra ze buiten het vliegveld stonden, doken de zon en de wind op haar blond, dat begon te wapperen, en rijzige gestalte, die, met vooruitziende blik, luchtig was gekleed. Het was warm en heiig en zij glimlachte, zoals wij, in een nieuwe omgeving aangekomen, altijd glimlachen: ten eerste naar de nieuwe streek als blijk van onze goede bedoelingen en ten tweede als opluchting om onze behouden aankomst.
Dokter P. Schnabber keek uit het raam van zijn praktijk in de Vossiusstraat en zag in de rook, die uit zijn pijp als indianensignalen omhoog dwarrelde, de wolken waartussen het vliegtuig, waarin Miranda zat, in miniatuur zweefde. Ze zal nu wel gearriveerd zijn, dacht hij.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd