De Gids. Jaargang 163

[p. 990]

Atte Jongstra
Geen visserslatijn

Hoogste Directie der Staatsloterij. Met alle macht had ik een spiering aangeschaft op een met beleid geselecteerd aanschafpunt, voor zorgvuldige invulling alsmede betaling van aasformulieren heb ik zorg gedragen - aldus aan de verplichting voldaan ben ik naar de oever opgetogen, dat u dat even weet.

Het is altijd maar afwachten of de vissende mens beet mag zien in de spiegel der wateren. Als men alles vooruit weet, is vangen geen kunst nietwaar? En als men zonder aasvisjes werkt, haalt men nieten op. Zodat ik ditmaal met de zekerheid van kansen plaatsnam op mijn hengelkruk. Ik had menigvuldig voorzorg in acht genomen. Regenscherm merk RVS. Leeftocht. De thermos vol. Toen was het wachten slechts op of het oppervlak heftig in breking en beroering komen zou, want het is niet altijd en zeker niet altijd zeker. Ik leefde ondanks al mijn naar lichaam en geest gezonde overwegingen, desalniettemin, in de wetenschap dat een vette vis in mijn leefnet zou binnenvaren. Soms weet je dat gewoon.

Laat ik zeggen dat het uren duurde, dat het regenscherm onnodig bleek en boterham en de inhoud van mijn thermos met smaak naar binnen is gegleden. Dat toen in de aldus opgewekte genoegzaamheid van binnen, van onderen, uit het diepste der wateren een groots omvangrijk zwemlichaam opduiken kwam, zo groot en zo omvangrijk dat ik van de hengelkruk geworpen tot het hosanna in de hoogte verviel, alsmede ook leve de vorstin! en andere exclamaties die op vissersvreugde duiden. Ik had een spiering uitgeworpen en werd nu beloond. Gejuich. Een kanjer aan de haak!

Tot zover de objectief te woord gestelde werkelijkheid opgetekend d.d. augustus in het ronde jubeljaar 2000, waarin mij eindelijk naar behoren iets toekomt waar ik minstens mede recht op heb, gezien de omstandigheden. Méér nog: de vis, die is van mij! Dat mijn lijn met het oog op vangstomvang gebroken is, ik had geen kabeltouw tussen haak en hengelstok. Zodat ik schuldeloos kan melden dat zich een tijdelijke breuk heeft voorgedaan tussen visser en vette

[p. 991]

vis, versterkt nog door verlies van rechtsgeldige papieren in de turbulentie van het vangmoment. Klappend in de handen, stampend in het oeverriet en op de fiets gesprongen. Mij bij het spieringpunt vervoegd, trillend in mijn nerven oprecht proficiat mij aan laten wrijven, samen met het verzoek om mijn aasformulieren, waarmee dan de hele boel tot afwikkelen gebracht kon worden.

Daar stond ik met mijn hand vol nieten, terwijl ik aanspraak had op een reuzensnoek. Waar waren mijn papieren?

Ik kan naar waarheid melding maken van hoge snelheid op de weg terug naar de vangplaats. Mijn vissersparaplu stond de valkruk geduldig te overhuiven, ik vond de thermos onaangeroerd, maar verder niets dat mijn aanspraken op een reuzenvangst bewijzen kon.

Wat te doen?

Vergeefs gezocht in 't riet, viskorf tot op de bodem uitgepakt, de hakendoos hoe nutteloos ook geleegd, geen spoor van schriftelijkheid. Wel ter plekke en stekke onmiddellijk smeekbeden en andere fluxen Brugmans bijeengestaverd ter oefening, en wederom terug in de aanschafburelen ook dito uitgevoerd. Maar van hogerhand werden daar de schouders opgetrokken. Men kon niet veel doen voor mij.

Lang heb ik in de droefenis van het ongewisse verkeerd, mijn dobber was onder, het snoer zat vast, als ik met uw verlof in beelden spreken mag. Zorgvuldige tellingen hebben een duur van vijfhonderd hele uren opgeleverd en één half, ik moet tot mijn leedwezen melden dat het geen minuut korter was vòòr mijn ontzet geheugen er een eind aan maakte - ik had met de permanentmarker viltstift Edding 3000 het certificeringsnummer in mijn thermo-vissersonderbroek genoteerd. Met die voorzienigheid ten derden male teruggegaan naar burelen voornoemd. Ik heb mijn onderbroek met triomf ter toonbank gesmeten en geroepen ‘Hier is het bewijs!’

Nu de reden voor dit schrijven: men zag in de uitleg van een toch zo intiem kostuumstuk geen grond om een snoek van rechtmatig formaat uit te delen aan mijn persoon. Ik was meteen helemaal uitgepraat met deze lagere instantie.

Ik wend mij nu tot u. Ingesloten vindt u voornoemd bewijs. Laboratoriumonderzoeken zullen mijn aanspraken bevestigen. het tijdstip van inscriptie stemt met mijn betrouwbaarheid overeen.

Heren van de directie s.s.t.t. Deo Volente.

Dit is geen visserslatijn.

Geeft u mij mijn vette snoek!