De Gids. Jaargang 163

[p. 783]

Miyoshi Tatsuji

Hemeloever

De reiziger,

vanwaar zo ver

gekomen,

verwijlt

onder de kruinen

van winterkale bomen

De tegen de hemeloever

ineengestrengelde

boomkruinen

buigen verend

in de nevel buigen ze

en laten ruisend

hun gefluister horen

Gevallen bladeren stapelen zich

gevallen bladeren stapelen zich op

In de warme

zonnestralen

is hier al snel

van alles ontloken

en richt zich elke kant op

en elke knop

laat zich strak

ingepakt

ontrafelen

Langs de weg

onder de bomen op de stenen

houdt de middagbries

haar pas in

Juist van de reiziger

omsloot zij

als vanzelfsprekend

de toegevouwen pinken

Aldus heeft zij

de bestemming van vandaag

gepoogd te duiden

met de pink

Vertaling: Ivo Smits