De Gids. Jaargang 163

[p. 453]

Leo Vroman
De bedoeling

I.

Met mijn computer spelend
zoals een kind dat kan
(want zinvols is vervelend
en daar leer ik niets meer van)

stelde ik mij weer voor
een verre stem te horen
alsof ik die van te voren
hoorde en nu nog hoor.

Een ander was gaan vissen
want ik voelde mij moedeloos
maar ik zou Holland missen
die lissen en dat kroos.

En waarlijk daar was een stem
‘Neutja’ zei hij, beslist,
‘Neutja’ herhaalde ik hem
en hij werd uitgewist.

[p. 454]

II.

Neutja kwam in lange waden
met haar witgezoolde kuiten
't al te jong en moegebade
warmsel al te goed geraden
van het binnenweer naar buiten.

Neutja waar zijt gij geweest
dat Uw handen en Uw haren
en Uw wezen onbevreesd
waar wij wensten dat wij waren
mij al deze woorden leest?

III.

Neutja, groeit dat dan zo op?
ziet ge 't welpen van Uw vaze
niet al te strak de tros verbazen
van Uw kaarslief tot Uw prop?

Neutja stop en zadeltalm!
Laat Uw zoenderling verbijden!
Wacht Uw zultgeroerde tijden!
Wensenbui en wederwalm
zal U toot verblijden.

[p. 455]

IV.

Neutja zou ter spenten gaan.
Reeds had zij haar louwste blommen
die met ganze eiderdommen
en gesteite boezeraan
over 't slaapgedane aan.

En wie zou haar dwarsverstaan?
Was dit niet haar boenderavend
en 't ontstruiken van haar slavend
in het volste van haar maan?
Neutja zal ter spenten gaan.

Maar wee wat in het broekwant zit!
Faan en vijgsla staan ter wachten
om Uw koekdijg te verzachten.
Neutja! Kaakt U 't zemelwit?
Dubbeldaan is tweemaals dit!

[p. 456]

V.

Neutja, kom van 't avondrood:
Naatjen legt reeds plo ten tafel
spek ten tale, stroop ten wafel,
en Uw talingen ontbloot!
Neutja, kom van 't avondrood.

Neutja, schuil ten wolkenbloed:
't Maasvat wil U bulten leren
en de klauwaart ruist haar veren
dat U van de kleren moet!
Neutja, schilf dat wolkenbloed.

VI.

Neutja als Uw bap verwijpt
en Uw bollaarts niet verkeren
zal de sapgau U gerijpt
zal de vetvens U begeren
puildoent eiten en bezeren
Neutja, als Uw bap verwijpt.

[p. 457]

VII

Vochtig van bevallig schromen
geraakte zij haar vaagsel kwijt.
Ik voelde tranen mij ontstromen
alsof ik afscheid had genomen
en zei: ‘Hoe hebt ge mij verblijd,

maar slaapt gij Neutja, zoete meid?
Hoe zijt gij anders hier gekomen?’
Zij antwoordt met haar ogen wijd:

‘Wat ik bedoelde met mijn dromen
bedoelt gij met de werkelijkheid.’