Anthropologie 1, 3
... De vraag of zelfmoord met moed of altijd alleen met moedeloosheid te maken heeft, is geen morele, maar slechts een psychologische kwestie. Als iemand zelfmoord pleegt louter en alleen om niet te hoeven beleven dat men zijn eer verliest, dus uit toorn, dan lijkt het alsof er van moed sprake is, gaat het echter om de uitputting van het geduld in een lijden veroorzaakt door droefheid, dan hebben we te maken met het opgeven van moed...
Omdat de mens zichzelf daarmee tot monster maakt, is het toch merkwaardig dat eerbiedwaardige mannen in revolutionaire tijden waarin onrechtmatigheden in het openbaar voorkomen en zelfs rechtmatig verklaard worden, hun wettelijke terechtstelling door middel van zelfmoord trachten te voorkomen. De reden daarvoor is de volgende. Aan iedere terechtstelling kleeft iets vernederends, omdat zij een strafmaatregel is, en als zij ten onrechte wordt uitgevoerd, kan diegene die slachtoffer van de wet geworden is, deze straf niet als rechtvaardig beschouwen. Dit maakt hij door het volgende duidelijk: dat hij, als hij eenmaal met de dood geconfronteerd wordt, liever de dood zelf kiest, als een vrij mens, en zichzelf ombrengt. - De moraal hiervan wil ik echter zelf niet verdedigen...
Vertaling: Monica Soeting
Auteursrechtelijk beschermd