De Gids. Jaargang 163

[p. 148]

Maarten Doorman
Goddelijke proporties

1.

Het is door het struikgewas geschramd
dat wij het veld met voeten treden
het is de huid zacht van metaal
en omdat we het op de rotsen deden
is het herinnering van benen met moeten
en omzichtig botsen lief wij reden
en reden waar staat de stam
die je klemde voor je uit te kleden
de wind graait driftig door het blad
bied mij je gulden snede

2.

Het is je kuif met dauw die trilt
zo zijn de weersomstandigheden
dat lip langs dij ging buik langs bil
dat langzamer wij gleden
diep weg, het is mijn lief soms nog
het zweven van de moegestreden
armen glanzend gewreven en benen
zwaar van bloed in dit kloppend heden
dat wij ook omgekeerd mijn lief
bied mij je gulden snede

[p. 149]

3.

Het is nemen mijn lief en bezetten mijn brandschat
van tepel en kruis in de legerstede
het is zoete rook uit het schroeiende bos
aan de tweesprong glinsterend ingesneden
en het is als het verre gegrom dat meezong
in nat gras waar je tong is langsgegleden
en het gaan van de trom met zijn roffel
van waarom en die zucht om de lieve vrede
van het strelen als je reutelt
ja ik kom, kom mijn lief
bied mij je gulden snede

4.

Het is het huilen van hete wind, het zijn
mijn lief, van achter je tergende schreden
en het waaien in de sluimerende brand
dat het hameren aanjaagt van een laaiend smeden
van jouw tanden in mijn borst
en je handen genageld in de bitterheden
van het zilte vlees onverwacht je lach
en de beukende storm van beneden
langs je zengende berm waar de wind kwam
en brulde mijn lief je gulden snede