Geachte,
De rubriek ‘Geachte,’ kan correspondentie aan en van de redactie bevatten. Iedere aflevering behelst één bijdrage met een maximale lengte van 1000 woorden. In deze rubriek kan zowel door de lezers als door de redactie zelf over ieder onderwerp geschreven worden, al dan niet in reactie op een eerdere bijdrage in deze rubriek of een ander recent stuk uit De Gids. Maar de redactie kan, zonder opgave van redenen, besluiten om een discussie te staken en op een ander onderwerp over te gaan.
Plotseling ging het alarm af, iedereen bleef verstijfd staan en keek naar het rode zwaailicht boven een van de poortjes. Twee mannen in witte pakken liepen voor de menigte langs naar Roger, die enigszins verdwaasd onder het zwaailicht stond. Ze streken met hun meetapparatuur langs zijn kleren en namen hem mee naar binnen. Het zwaailicht doofde en wij schuifelden opgelucht verder door de poortjes naar buiten. In de bus hoorde ik dat het niet de eerste keer was dat Roger het alarm deed afgaan. De stralingscontroleurs zouden hem eerder mee naar binnen hebben genomen. Daar had hij laag voor laag zijn kleren uit moeten doen, maar hierop werd geen straling gemeten en op zijn handen evenmin. Toch bleef de monitor alarm geven zodra hij er zelf bij ging staan. Dus moest hij ook zijn ondergoed inleveren maar ook daarop werd niets gemeten. Toen hij naakt voor de stralingscontroleur stond en deze met de detector langs zijn lichaam streek bleek zijn penis radioactief.
Roger werkte in het plutoniumlaboratorium van het instituut waar ik als jong onderzoeker te gast was. Hij was beroemd om zijn kennis en berucht om zijn slordigheid. Hij had aan het eind van de dag voor het verlaten van het lab zijn handen niet gewassen en ze niet gemeten, was naar de wc gegaan kennelijk met een radioactieve besmetting aan zijn vingers. Na het plassen had hij wel zijn handen gewassen, maar inmiddels zat de besmetting op zijn penis. Kerngeleerden moeten hun handen wassen voor en na het gebruik van het toilet. Maar er was meer, want het incident toonde aan dat de stralingscontroleurs niet bij de uitgang van het plutoniumlaboratorium de wacht hadden gehouden zoals zij verplicht waren. Gelukkig had de meetapparatuur bij de poort alarm geslagen zodat de radioactieve besmetting niet buiten het hek van het instituut kwam.
Het Parijse Instituut voor Nucleaire Bescherming en Veiligheid organiseerde in september een congres over kernongevallen zoals recentelijk in het Japanse Tokai Mura. De kerngeleerden bespraken 58 criticaliteitsongevallen sinds 1945: 37 in onderzoeksreactoren en laboratoria (met tien doden) en 21 ongevallen in nucleaire opwerkingsinstallaties (met zeven doden). De wetenschappers concludeerden dat er vanaf 1950 tot midden jaren zestig gemiddeld één ongeluk per jaar gebeurde. Dat liep terug naar een in de tien jaar. De analyses laten
Auteursrechtelijk beschermd