De Gids. Jaargang 163

[p. 53]

Ed Leeflang
Andromache

Ik was net achttien toen mijn lief
onder de muur vermoord werd
door iemand met een speer.

Hij had niet moeten vechten
in het harnas van een ander,
een man die hij verslagen had,
de afgod van zijn moordenaar.
Dat was natuurlijk vragen
om een smakeloze wraak.

Je weet, zijn mooie lichaam
is dagen aan zo'n strijdkar
in de vlakte rondgesleurd.

Na de val van de stad
gebeurde wat ik had gezegd.
Ik sleet mijn leven hier
met water dragen, weven,
werd soms genomen in een bed.

Ons kind heeft tot zijn dood
misschien onder veel slaag
moeten roeien op hun schepen
over de wat toen heette
wijnkleurige zee.

Anderen verging het slechter.
Ons noodlot als je wilt
was eerder dom en alledaags.

[p. 54]

Hans de Wit, Januskop, inkt/aquarel