klimmers die hen komen aflossen. Ze zijn in het holst van de nacht vertrokken uit de Gouter-hut. Geslapen hebben ze niet, want de hut was overvol. Velen hebben een knallende hoofdpijn, een gevolg van de hoogte. Sommigen stappen stevig door, anderen ploffen herhaaldelijk in de sneeuw en braken. Maar als ze boven zijn is de ellende even vergeten en worden de camera's gepakt.
Hoewel ze dezelfde berg beklimmen als Balmat en Paccard, zal op een enkele gek na niemand durven te beweren dat ze dezelfde prestatie verrichten als Balmat en Paccard. Die veroverden het onbekende, deden iets wat daarvoor niet gedaan was en stelden een grens aan wat mensen in de bergen konden bereiken. De zomerklimmers op de Mont Blanc opereren op een grote afstand van die grens.
Af en toe zijn op diezelfde Mont Blanc klimmers nog bezig die grens te verleggen: zo zijn deze eeuw aan de zuidkant steile ijsflanken en extreem moeilijke rotspeilers beklommen. Het ging vaak gepaard met grote drama's: weersomslagen waardoor de rotsen bedekt werden door een harde laag ijs en waardoor de klimmers moesten vechten om heelhuids beneden te komen. Soms lukte dat niet en vroeg het publiek zich af wat de zin van die beklimmingen was en of men die waaghalzerij eigenlijk niet moest verbieden.
De klimmers zelf wisten beter. Zij hadden hun eigen regels waarmee dit grensverleggend klimspel werd beoordeeld. Het zijn regels die eenvoudig zijn. Het beklimmen van een hogere berg is bijvoorbeeld mooier dan een lagere. Een rechte lijn naar de top is mooier dan een slingerweg. Een berg of een route die niet eerder beklommen is, is aantrekkelijker dan een die al wel klimmers heeft gezien. Hoe minder klimmers deelnemen, des te mooier. Een snelle beklimming is beter dan een trage. Een moeilijke route is waardevoller dan een makkelijkere. Hoe minder hulpmiddelen als touwen, verankeringspunten, zuurstofflessen en walkie-talkies, des te mooier. Het ideaal is eigenlijk: in het slechtst denkbare seizoen, alleen en naakt een zo hoog mogelijke berg, geïsoleerd van alles en iedereen, via de moeilijkste en langste weg beklimmen.
Dat ideaal heeft ons ook naar de hoogste bergen van de wereld gebracht: in 1953 stonden Hillary en Tensing, ondersteund door een militair geleid team, voor het eerst op de top van de Mount Everest. Later beklommen anderen steeds moeilijkere routes, en zelfs solo werd de Everest beklommen.
Balmat en Paccard, die eerste beklimmers van de Mont Blanc, waren geen vrienden. Ieder had zijn eigen motieven om die top te bereiken en na de beklimming heeft Balmat het leven van Paccard da-
Auteursrechtelijk beschermd
