De Gids. Jaargang 161

[p. 886]

Marc Kregting Twee garnalen in het Luminescentiekabinet

- Het waait goede bedoelingen, water dat
langs de wolken zijn diepste punt zoekt.
Je wordt er vies van. Al die schittering
en je broer snorkelt vanaf de jaren waar
het reine in geldt. Zijn pantser ben je,
kriebelgevecht, schrobben zonder reiken,
een rug waaruit een spriet rijst en dus
ontbreekt. Lik je met vingers, een soort
denken, trekt je nek en verantwoordt zich
heel menig men. Hallo! Hallo? Dat je je
afzet tegen sponsgeworden water. Je zweeft
tenminste, een soort dalen. Dit heet moed,
spelevaart kussend een zeker kindergebed.
Onverantwoord zet de kop vooruit, nerf je
trillende lichamen. Brak een nek of hoort
dat vrolijk. In elk geval stort melkachtig
schuim over de jaren, zichtbaar een moment
dat tot bondgenoot voert alle mennen eens.
Pelt een volwassen lichtbeeld, wie zo is
neergeslagen bestaat het om steeds weer -

[p. 887]

Garnalen uit het Luminescentiekabinet