De Gids. Jaargang 161

[p. 880]

Anton Korteweg

Rembrandt, Het ledikant

‘Dat is die met dat rare extra handje,’
zegt de portier, als ik hem vraag voor mij
Het ledikant te willen reserveren.
‘Voor mij wordt het er grondig door verpest.
Dat Rembrandt dat toch niet heeft weggeëtst!’

Mij was dat handje nog niet opgevallen,
maar nu hij 't zegt: ze heeft er een te veel.
't Ligt nogal lusteloos op het matras.
Als straks het bedgordijn gesloten wordt,
komt het hen ongetwijfeld nog van pas.

[p. 881]

Rembrandt, Het ledikant

Kwatrijn

Zij ziet dat wij het zien, dat zegt haar blik.
Zolang we kijken, kunnen ze het niet.
De echte voorstelling kan pas beginnen
met ons hoofd afgewend en de gordijnen dicht.