De Gids. Jaargang 161

[p. 641]

David Foster Wallace
Meisje met merkwaardig haar

Voor William F. Buckley en Norman O. Brown

Gimlet droomde dat als ze gisteravond niet naar een concert ging ze een soort vloeistof zou worden; daarom zijn mijn vriendenclubje van Mr. Wonderful, Big, Gimlet en ik gisteravond naar Keith Jarrett gegaan die een pianoconcert gaf in de Irvine Concert Hall. Het was een heel goed concert! Keith Jarrett is een neger die piano speelt. Ik geniet er erg van als ik een neger zie optreden in welke uitvoerende kunst dan ook. Het zijn naar mijn gevoel begenadigde en fantastische rasartiesten die vaak zeer onderhoudend zijn. Ik zie negers vooral graag optreden vanaf een afstand, van dichtbij ruiken ze vaak niet zo prettig. Helaas ruikt Mr. Wonderful ook niet zo prettig, maar hij is een goeie sportieve vent en hij lacht wanneer ik beweer dat zijn lichaamsgeur mij niet aanstaat, en hij zorgt er wel voor dat hij op afstand blijft of anders zo gaat zitten dat de wind hem in het gezicht blaast. Ik besprenkel me met English Leather-reukwater, waardoor ik altijd heel lekker blijf ruiken. English Leather is de mannengeur van het televisiereclamespotje waarin een hele mooie en sexy vrouw die beter biljart dan een beroeps beweert dat al haar mannen English Leather dragen of helemaal niets. Ik vind die vrouw erg aantrekkelijk en seksueel opwindend. Ik heb het English Leather-reukwaterspotje opgenomen op mijn Toshiba-videorecorder en ik zit graag ontspannen onderuitgezakt in mijn ligstoel van crin te masturberen terwijl het spotje telkens weer op mijn videorecorder wordt afgespeeld. Gimlet heeft me zien masturberen terwijl ik naar het English Leather-reukwaterspotje keek en zij vindt ook dat de vrouw erg aantrekkelijk is en zegt dat zij graag de vagina van die vrouw voor haar zou willen likken. Gimlet is een biseksueel die vooral op orale seks is gericht.

We moesten heel lang in die stomme rij voor de Irvine Concert Hall staan om Keith Jarrett te kunnen zien spelen omdat we pas laat

[p. 642]

aankwamen en de spits niet voor waren. We kwamen pas laat aan omdat Big zijn reis moest onderbreken om aan twee mensen in Pasadena en twee vrouwen in Brea lsd te verkopen, en zelfs in de lange rij voor Keith Jarrett verkocht hij wat lsd aan twee knapen, Grope en Cheese, die helemaal op de motor naar Irvine waren gekomen om lsd van hem te kunnen kopen. Big is een ervaren punkrockmuzikant die ook lsd aanmaakt in zijn kamer in het huis van mijn vrienden en die verkoopt. Ik ben de spits graag voor om wachtende rijen te ontlopen en ik heb een hekel aan laatkomen, maar Gimlet begon me meteen te pijpen zodra zij, Big en Mr. Wonderful mij in hun tweedehands melkwagen van mijn nieuwe huis in Altadena ophaalden, en ik kreeg een orgasme op Highway 210, en het was heerlijk, daarom vond ik het vanwege Gimlet niet erg om laat aan te komen of om voor de kaartjes te betalen, die heel duur waren, ook al speelde er een neger.

Grope en Cheese legden het lsd-tabletje dat ze hadden gekocht onmiddellijk op hun tong en besloten te blijven om met ons het Keith Jarrett-concert bij te kunnen wonen nadat Gimlet aanbood ervoor te zorgen dat ik hun kaartjes betaalde. Gimlet stelde me voor aan Grope en Cheese, die grofweg van middelbare-schoolleeftijd waren.

Gimlet stelde me aan Grope en Gimlet voor; ze zei: ‘Grope, Cheese: Sick Puppy.’ En ze stelde Grope en Cheese ook aan mij voor. Ik heet Sick Puppy, ook al is dat niet echt mijn naam. Al mijn goede vrienden zijn punkrockers en hebben zelden een naam behalve een naam als Tit, Cheese en Gimlet. Gimlets echte naam is Sandy Imblum en ze komt uit Deming, Nieuw Mexico. Cheese vroeg aan Gimlet of hij de bovenkant van haar haar mocht aanraken maar ze zei dat hij van haar de boom in mocht, waar ik om moest lachen.

Cheese zag er voor een pure punkrocker erg onvolwassen uit en was helaas niet aantrekkelijk. Hij was kaal maar hij liet hier en daar toefjes haar groeien, droeg een bril die roze was en had een dun nekje maar hij leek me wel een goeie jongen, maar Grope vond mijn nieuwe pak niet mooi, dat ik in Rodeo's aan Rodeo Drive had gekocht, en evenmin mijn haardracht en mijn propedeusedas waar Westminster Military Academy op stond en ook een Amerikaanse vlag. Hij beweerde dat ik niet op een toffe gozer of een goeie vent leek en dat mijn kleren onappetijtelijk waren. De geur van mijn English Leather-reukwater stond hem ook niet aan.

Gropes uitspraken irriteerden Gimlet en ze zei tegen Mr. Wonderful dat ze het Grope maar moest laten voelen, dus trapte Mr. Wonderful Grope in de maagstreek met zijn zware zwarte laarzen,

[p. 643]

voor contra-activiteiten in Midden-Amerika, met sierspijkers op de punten. Grope had het niet meer van de pijn en moest gaan zitten en plofte pats-boem neer op de stoeprand midden in de rij wachtenden voor Keith Jarrett en hield zijn maag vast die de trap had opgevangen. Gimlet stopte een vinger in Gropes neusgat en vroeg hem mij zijn verontschuldigingen aan te bieden, anders zou ze die neus van Gropes gezicht proberen af te trekken. Pijn en onaangenaamheden zijn heel onaangenaam voor mensen die lsd op hun tong hebben, en Grope bood onmiddellijk zijn verontschuldigingen aan zonder dat hij mij hoefde aan te kijken.

Ik zei tegen Grope dat zijn verontschuldigingen zonder meer werden geaccepteerd en dat hij een prima vent was, en ik schudde Gropes hand om hem te laten weten dat Sick Puppy geen spelbreker was, en Big hielp hem overeind en liet hem op hem leunen terwijl ik het gezicht achter het loketraampje van de Irvine Concert Hall voor zes kaartjes betaalde om Keith Jarrett te kunnen zien, wat honderdtwintig dollar was. Grope zei tegen Big dat zijn lsd numero uno was terwijl we allemaal de kalmerende, gerieflijke en smaakvol ingerichte lobby van de Irvine Concert Hall binnenstapten. Gimlet fluisterde in mijn oor dat ze zou proberen, als tegenprestatie voor het betalen van de kaartjes voor het Keith Jarrett-concert waardoor ze niet vloeibaar werd, mijn stijve penis enkele minuten achter elkaar in haar mond te houden zonder mij een orgasme te laten krijgen, en dat ze mij ook zou toestaan haar brandwondjes toe te brengen door enkele lucifers tegen de achterkant van haar benen te houden, en dat maakte me erg gelukkig, en Gimlet en ik stopten onze tong in elkaars mond en al onze vrienden vormden een kring om ons heen en gaven luid blijk van hun bijval. De rest van het toegestroomde publiek dat voor het concert van Keith Jarrett kwam waardeerde ons gelukzalige clubje en gaf onze privé-besognes ruim baan in de grote lobby van het concertgebouw.

Mr. Wonderful, Big en Gimlet hadden allemaal flink wat lsd van Big geslikt, een speciaal soort gericht op concerten en vrij van amfetaminen waar iemand de kriebels van kan krijgen, en Grope en Cheese hadden ook lsd geslikt, dus waren ze allemaal onder invloed van lsd, waardoor het een dolle boel met hen werd. Ik had geen enkele lsd-pil geslikt omdat lsd en andere gereguleerde substanties helaas geen invloed hebben op mij of mijn normale bewustzijnstoestand. Ik word niet high van het innemen van gereguleerde substanties, en al mijn vrienden die punkrocker zijn vinden dat geweldig boeiend en heel geestig. Ik was heel populair uitgaansgezelschap tijdens het propedeusejaar, op de universiteit, de econo-

[p. 644]

mische hogeschool en tijdens de rechtenstudie maar raakte in die omgeving ook niet onder invloed van gereguleerde substanties. Mijn punkrockvrienden willen graag dat ik enorme hoeveelheden verdovende middelen koop, die inneem en dan niet high word terwijl zij allemaal onder invloed raken. Vorige maand lieten ze me twee klontjes van Bigs lsd op mijn tong leggen en daarna gingen we met z'n allen wild rondtoeren in de nieuwe sportauto die ik voor mijn verjaardag van mijn moeder had gekregen. Het is een Porsche met zes versnellingen en twee achteruitversnellingen en een leren interieur. En met een turbogenerator! Gimlet en Big legden ook een verdovend klontje op hun tong en we reden als de gesmeerde bliksem in z'n achteruit over de kustweg langs de oceaan tot een politieagent ons aanhield, en ik moest hem wel duizend dollar aanbieden om Gimlet uit het gevang te houden omdat ze er vast van overtuigd was dat zijn revolver in werkelijkheid een radioactief afvalproduct was, en ze poogde die uit zijn holster te trekken en hem naar een palmboom te gooien om hem zo onschadelijk te maken. Maar de politieagent was op en top een heer en heel blij duizend dollar in contanten te ontvangen. We reden weg in z'n vooruit en Big begon Gimlet uit te lachen omdat zij even had geloofd dat ze een dienstrevolver onschadelijk kon maken door die naar een palmboom te gooien, en hij lachte zo uitbundig dat hij zichzelf natplaste en een deel van de leren bekleding van mijn nieuwe Porsche had kunnen bederven, en ik moet bekennen dat ik er de pest over in kreeg en Big straal negeerde, maar van Gimlet mocht ik met mijn gouden aansteker een van Bigs tepels een brandwond toedienen, dus daar werd ik gelukkig van en ik vond Big weer een bovenstebeste kerel.

Gisteravond kwamen we op onze plaatsen, zes op een rij, te zitten in de Irvine Concert Hall. Mijn nieuwe vriend Grope ging ver van me af naast Big zitten, en Mr. Wonderful ging ook naast Big zitten. Ik ging zitten tussen Cheese en Gimlet, die aan het eind van onze rij van zes stoelen plaatsnam. Helemaal beneden op het podium stond een piano met een bankje. De vrouw die achter Gimlet zat klopte me op mijn schoudervulling van mijn nieuwe sportjasje en klaagde dat Gimlets haar haar het uitzicht op de piano en het bankje op het podium ontnam. Gimlet zei tegen de vrouw dat ze de pot op kon, maar die goeie ouwe Cheese zat erover in en nam beleefd Gimlets plaats aan de buitenkant in zodat de vrouw, die tegensputterde na Gimlets opmerking, weer uitzicht had. Cheese was een onderdeurtje en hij had maar weinig haar dat op zijn hoofd omhooggroeide zodat iemand best achter hem kon zitten. Gimlet heeft alleen haar midden op haar ronde hoofd, en dat is heel kunstig in de vorm ge-

[p. 645]

kneed van een reusachtige mannenpenis in erectie, voor de rest is ze net zo kaal als Cheese. Maar haar haarpenis is heel groot en gezwollen en kan problemen in het lagere zitgedeelte opleveren of voor degenen achter haar die willen zien wat zij ziet. Haar vriendin en vertrouwelinge Tit brengt Gimlets haar in model en levert haar speciale haarproductmiddeltjes omdat ze kapster is, waardoor Gimlets haarbeeldhouwwerkje er te allen tijde strak en echt uitziet. Ik laat mijn haar verzorgen door Julio's Unisex Fashion Cut Center in West-Hollywood, met een aantrekkelijk deel aan de rechterzijde van mijn haar en opzij uitwaaierend gekamd zodat mijn oren, die een uitzonderlijk mooie en aantrekkelijke vorm hebben, te allen tijde zichtbaar zijn. Ik zag het mooie haarmodel dat ik nu heb in Gentleman's Quarterly en knipte het plaatje uit om mijn model aan Julio te kunnen laten zien. Mr. Wonderful heeft een Mohawk-model dat gisteravond heel lichtpaars was maar bij veel gelegenheden ook wel oranje is. Bugs haar is bijzonder lang, dik en zwart en bedekt zijn hoofd, schouders, borst en rug, en ook zijn gezicht. Om iets te kunnen zien draagt Big een plastic gezichtsmasker dat hij op ooghoogte in zijn haar heeft gevlochten, gebruikmakend van Tits vakkundigheid. Het haar in de buurt van wat waarschijnlijk zijn mond is straalt iets onaantrekkelijks uit omdat daar het eten langsgaat als hij dineert. Ik weet niet meer hoe Grope zijn haar droeg.

Cheese leunde over me heen en zei tegen Gimlet dat ze een kei van een meid was omdat ze van plaats hadden gewisseld zodat de tegensputterende vrouw van het optreden kon genieten, omdat Keith Jarrett een fantastische negerartiest was die iedereen uit eigen muzikaal genoegen moest gaan zien, en hij vroeg mij om bijval. Ik viel Cheese graag bij en kalmeerde Gimlet zodat ze niet lastig zou worden, en Cheese had inderdaad gelijk toen de neger Keith Jarrett op het toneel verscheen in sportpantalon, schoenen en een fluwelen overhemd dat wijd om hem heen hing omdat het te groot was, en op zijn bankje voor de piano ging zitten. Zoals zoveel negers had Keith Jarrett een afrokapsel; vanaf onze zes zitplaatsen in de Irvine Concert Hall zag ik van Keith Jarrett alleen zijn rug en zijn afrokapsel terwijl hij speelde.

Maar hij speelde vreselijk goed! Ik zei tegen Gimlet dat deze artiest fantastisch was voor een artiest die geen punkrocker was zoals Gimlet, Big en Mr. Wonderful, die tezamen een uitstekende en professionele punkrockband vormen die wijd en zijd bekendstaat als Mighty Sphincter, en Gimlet, die in dat stadium zwaar onder invloed van de lsd zat, keek me aan alsof er achter mij iets buitengewoon interessants aan de hand was. Meer dan dertig seconden lang

[p. 646]

likte ze mijn wang, maar ze hield er al gauw mee op en vestigde mijn aandacht op een klein jong blond meisje in een lagere rij en merkte op dat het haar van het meisje fascinerend en merkwaardig was om naar te kijken. Ze staarde zeer intens naar het meisje onder ons terwijl Keith Jarrett zijn optreden voortzette.

Terwijl mijn vrienden en ik gisteravond luisterden hoe Keith Jarrett piano speelde in de Irvine Concert Hall bedacht ik wat een superstel gozers en grieten mijn vrienden vormden en hoe gelukkig ik was dat ik bevriend was geraakt met zulke grandioze en geestige mensen! Ze zijn heel uitzonderlijk en anders dan mijn vroegere vrienden, met wie ik was opgegroeid in Alexandria in Virginia en met wie ik op fantastische scholen en universiteiten had gezeten, zoals de Westminster Military Academy, Brown University, de Wharton School of Business aan de University of Pennsylvania en de rechtenfaculteit aan Yale. Al mijn vroegere vrienden hebben een echte naam en dragen kleren die op de mijne lijken en zijn heel aantrekkelijk en vakbekwaam en vaak geestig, maar ze halen het niet bij het ongeregelde apenzootje dat mijn vrienden in Los Angeles vormen! Ik heb al mijn nieuwe vrienden ontmoet op een feest dat werd gehouden vlak nadat ik hier in Los Angeles aankwam voor mijn nieuwe baan, die mij meer dan honderdduizend dollar per jaar oplevert.

Op dat feest in Los Angeles ter ere van de Jonge Republikeinen van Los Angeles was ik met Ms. Paisley Campbell-Greet, een fantastische griet die ik probeerde over te halen mij te pijpen waarna ik haar een brandwond zou mogen toebrengen, en ik was al enige uren met haar en een paar Republikeinen aan het praten en dollen toen er een paar punkrockers in leren kleren met ijzerbeslag, die het over vele sociale vraagstukken politiek oneens waren met de Jonge Republikeinen, zomaar vanuit het niets opdoken en het hek ramden en van de dure hapjes begonnen te eten die de damesafdeling van de Jonge Republikeinen hadden gemaakt en drugs gingen gebruiken en dingen kapotmaakten. De gastheer van het feest kreeg een vinger in zijn oog toen hij zich beklaagde bij de grootste punkrockers, Big en Bigs maatjes Death en Boltpin, dat ze zich sportiever en netter moesten gedragen.

En vlak na dat ogenblik tijdens het feest van die vinger in dat oog kreeg ik op dat feest ruzie met een Jonge Democraat die in Berkeley, Californië, rechten had gestudeerd (waarom hebben ze hem toegelaten, vraag ik me af!?!). Paisley Campbell-Greet kende die knaap en we waren allemaal gezellig met elkaar aan het kletsen toen ik argeloos en trots over mijn vader en broer begon en over de recente pro-

[p. 647]

motie van mijn broer en zijn verantwoordelijkheid en onderscheidingen.

Cheese hing tegen me aan en verklaarde dat de neger Keith Jarrett een heel bekwame en aangename musicus was omdat zijn jazzmuziekoptreden eigenlijk geïmproviseerd was, dat Keith Jarrett eigenlijk onder het optreden zijn optreden componeerde. Daar begon Gimlet om te huilen en ook vanwege het merkwaardige haar van het kleine meisje, en ik leende haar een van mijn zijden zakdoeken die de kleur en het patroon van verscheidene kostuums van mij complementeert.

Tijdens de samenkomst van de Jonge Republikeinen verklaarde ik dat mijn familie van moederskant een bedrijf bezit dat eersteklas farmaceutische producten produceert, terwijl mijn familie van vaderskant tot de puur gezagstrouwe militaire aristocratie behoort. Mijn vader zit in het hoogste echelon van de Amerikaanse marine, en hij, mijn broer en ik zijn familie van de bekendste generaal in actieve dienst sinds Ulysses S. Grant. Mijn broer is vierendertig en is nu luitenant-kolonel bij de Amerikaanse marine en heeft de eervolle taak te dienen als de drager van de zwarte doos van atoomcodes voor de president van de Verenigde Staten. Aanvankelijk was mijn broer slechts de nachtofficier voor die taak en waakte hij slechts 's nachts bij de zwarte doos, vastgeklonken aan zijn pols, buiten de privé-slaapkamer van de president van het land, maar nu heeft hij zich die atoomcodes zo eigen gemaakt dat het zijn dagelijkse taak is, daarom is hij regelmatig op de televisie te zien in allerlei media, terwijl hij altijd in de houding staat op nog geen drie meter van de president, terwijl hij de zwarte doos met atoomcodes draagt die belangrijk zijn voor het machtsevenwicht van ons land.

De Jonge Democraat die zich stiekem onder de feestgangers had gemengd, werd razend door mijn opmerkingen over mijn broer de dagofficier voor de codes en hij werd vreselijk onbeleefd en ging luid praten en maakte Democratische armgebaren in de lucht met zijn corduroysportjasje, toen priemde hij me één keer met zijn vinger tegen mijn borst. Paisley Campbell-Greet verklaarde dat hij dronken was en zich ook onbeheerst uitliet over de defensiepolitiek van ons land, maar een duw tegen je borst maakt me woest en ik pakte mijn gouden aansteker en stak de baard van de Democraat van de Berkeley-rechtenfaculteit in brand. Hij raakte buiten zinnen en begon heen en weer te rennen en met zijn hand op zijn baard te slaan, en Paisley kreeg het ook op haar heupen, maar ik was blij dat ik zijn baard in brand had gestoken met mijn gouden aansteker.

En hoe ik mijn nieuwe punkrockvrienden ontmoette en Sick

[p. 648]

Puppy werd kwam door Gimlet en haar vriendin Tit, die naar citroenschijfjes hapten in de Jong-Republikeinse punchkom van Tiffany's, en de advocaat wiens baard ik in brand had gestoken in de buurt van zijn hoofd. Hij duwde hen weg van de punchkom om zijn hoofd in de vloeistof van vlammen te vrijwaren. Gimlet werd door die handelwijze boos op hem en probeerde zijn hoofd onder de vloeistof te houden zodat hij geen zuurstof meer kreeg. Paisley Campbell-Greet probeerde Gimlet van de Democratische advocaat vandaan te trekken en dat irriteerde Tit, daarom scheurde ze Paisleys dure tafzijden jurk van voren open zodat veel mensen op het feest Paisley Campbell-Greets borsten konden aanschouwen. Het verheugde me dat Gimlet de brandende advocaat pijn probeerde te doen en ik voelde aankomen dat Paisley Campbell-Greet weigerde mij te pijpen om het mij betaald te zetten dat ik haar vriend uit Berkeley in brand had gestoken, bovendien bleken haar borsten buitengewoon klein en puntig te zijn, daarom lachte ik hartelijk bij het zien van het blootgekomen deel van Paisleys cocktailjurkje, begroette Gimlet, complimenteerde haar met haar penis van haar en zei tegen haar dat ik blij was dat ze die advocaat die mij tegen mijn borst had geduwd omdat mijn broer de zwarte doos droeg met atoomcodes voor de president van de Verenigde Staten, in de punch had gedrenkt. En toen Gimlet en haar vriendenclub van Tit, Death, Boltpin, Big en Mr. Wonderful erachter kwamen dat mijn broer de atoomcodes voor de president van ons land droeg en dat ik daarom vrolijk advocaten in brand stak die mij woest maakten, hielden ze snel een verkiezingsbijeenkomst en besloten dat ik de meest vooraanstaande en aantrekkelijkste Jonge Republikein in de geschiedenis van de planeet aarde was, en ze ontvoerden me stilletjes van de Republikeinse cocktailparty in hun zwarte tweedehands melkwagen waar met vaardige hand druïdische symbolen op de lak waren geschilderd, voordat de politie, die Paisley en de aangestoken advocaat hadden gebeld, op het toneel verscheen en het mij zo lastig maakte dat ik mijn baan, waarmee ik heel veel geld verdien, zou kwijtraken.

Die avond pijpten Gimlet en Tit me, en Boltpin ook. Gimlet en Tit maakten me blij maar Boltpin niet, daarom ben ik niet biseksueel. Gimlet mocht ik een paar lichte brandwonden toebrengen, en ik vond haar een voortreffelijk mens. Big kreeg een klein hondje te pakken uit de steeg achter hun huis in Oost-Los Angeles en hij overgoot dat met benzine en ik mocht er in de kelderstudio van hun gehuurde huis de fik in steken, en we deden allemaal een paar stappen achteruit om het de ruimte te geven een paar keer rond te rennen.

[p. 649]

Gisteravond in de Irvine Concert Hall hield Grope zijn buik vast en meende dat Keith Jarrett elektrische vormen op hem afschoot vanaf de buitenkant van zijn negerafrokapsel, en hij werd een vat vol zenuwen. Gimlet huilde niet meer maar werd hoe langer hoe meer gegrepen door het blonde krulhaar van het jonge meisje dat twee zaalrijen stoelen onder onze zes zitplaatsen bij een oudere man zat met een heel mooi sportjasje aan. Gimlet beweerde dat het merkwaardige haar van het meisje bestond uit een radioactief chemisch afvalproduct dat drugresistent was en dat, als Gimlet het kon afknippen en het onder de ingang van haar stiefvaders huis in Deming, Nieuw Mexico, in haar vagina stopte, ze eeuwig verbrand kon worden zonder pijn of ongemak te voelen. Ze huilde en sloeg naar fictieve vlammen en probeerde vervolgens op te staan en halsoverkop over de zaalstoelen naar beneden te rennen, recht op het haar van het meisje af, maar Mr. Wonderful hield Gimlet tegen en wist haar ervan te verzekeren dat hij zijn best zou doen tijdens een pauze een beetje van dat merkwaardige haar te bemachtigen, en hij legde iets op Gimlets tong, een gebaar van Big.

Naast mij aan het eind van onze rij zaalstoelen raakte Cheese in de ban van mijn persoonlijkheid en begon tegen me te praten terwijl we luisterden naar Keith Jarretts ter plekke op zijn bankje geïmproviseerde optreden. Cheese merkte op dat, hoewel het duidelijk was dat ik een fantastisch mens was, hij zich toch afvroeg hoe ik bevriend was geraakt met mijn punkrockvrienden in Los Angeles, Big, Gimlet en Mr. Wonderful, aangezien ik niet op hen leek en ook niet gekleed ging zoals zij of een opvallende punkrockhaardracht had of arm, vervreemd of nihilistisch was. Cheese en ik begonnen een diep gesprek dat heel boeiend was en ik deelde hem enkele feiten over mezelf mede die hij belangwekkend en fascinerend vond. We spraken intensief met elkaar terwijl Mr. Wonderful Gimlet kort hield en Big de nerveuze Grope kort hield, op rustige toon zodat we de prachtige melodieën konden horen die onze onderhoudende negerartiest ten gehore bleef brengen.

Ik vertrouwde Cheese toe dat mijn punkrockvrienden en ik gezworen kameraden waren en dat ik, ondanks het feit dat ik me vanwege mijn baan en familietradities niet zo kon kleden zoals zij, het gevoel voor mode van mijn vrienden hevig bewonderde. Aangezien Gimlet weet dat mijn voortreffelijke baan en gefortuneerde familie er zorg voor dragen dat ik altijd zwem in het geld, vindt ze het niet erg dat ik me niet in het leer met ijzerstukjes kan hullen of mijn hoofd kaalscheren of mijn haar in het model van een doorgewinterde punkrocker kneden. Ik heb een heel boeiende en aangename

[p. 650]

baan en die heb ik nog geen jaar. Op het advocatenkantoor waar ik partner ben opereer ik als oplosser voor de probleemgevallen op het gebied van wettelijke aansprakelijkheid. Soms vertonen de producten die bepaalde fabrikanten fabriceren mankementen of onvolkomenheden die een consument kunnen verwonden, en als een consument het op zijn heupen krijgt omdat hij gewond is geraakt en wil gaan procederen tegen een van de cliënten van mijn kantoor, word ik geroepen om het probleem op te lossen. Dat komt vaak voor bij producten zoals kinderspeelgoed en krachtsportinstrumenten. Ik ben een buitengewoon doortastende oplosser voor probleemgevallen inzake wettelijke aansprakelijkheid omdat ik erg van uitdagingen houd en er met mijn oude korpsgeest graag tegenaan ga en de strijd aanbind! Ik voel me vooral aangenaam uitgedaagd in mijn loopbaan als het product van een fabrikant echt een mankement vertoont en een consument heeft verwond, omdat het dan een nog grotere uitdaging is om een jury of een rechter ervan te overtuigen dat wat er echt gebeurd is niet echt is gebeurd en dat het product van de fabrikant de consument niet heeft verwond. Het is een nóg grotere uitdaging als de consument tijdens de rechtszaak aanwezig is en gewond blijkt, want een jury neigt er vaak toe mee te voelen met een gewonde, vooral als die tot een minderheid behoort en een zwerm kleine kinderen heeft, zoals dat vaak voorkomt bij minderheden als ze aanwezig zijn in de rechtszaal. Maar hoewel ik al vele probleemgevallen op het gebied van wettelijke aansprakelijkheid heb behandeld, heb ik maar een of twee keer aan het kortste eind getrokken omdat ik wel houd van een echt strijdtoneel waarin ik mijn rol vervul, en ook omdat mensen mij van nature mogen, vanwege mijn verschijning. De gemiddelde leek zou ervan staan te kijken als hij wist hoeveel jury's onder de indruk zijn van een verschijning. Gelukkig ben ik op en top een mooie vent en zie er zelfs jonger uit dan mijn negenentwintig jaar. Ik zie eruit als een frisgeknipte jongeman, de jongen van hiernaast, een goeie kerel, en mijn moeder heeft eens gezegd dat ik het gezicht heb van een door de hemel gezonden engel. Ik heb de ogen van een aantrekkelijk buideldier, en ik heb een babyzachte blanke huid en een lichte teint. Ik hoef me zelfs niet te scheren en ik heb een mooi kapsel zonder roos of dat afzichtelijke gejeuk en geschilfer. Mijn haar is te allen tijde keurig verzorgd en geknipt. Ik heb buitengewoon mooie oren.

Cheese heb ik duidelijk gemaakt dat gekleed gaan volgens de conventie en er bijna als een engel uitzien mijn loopbaan ten goede komt en dat Gimlet dat inzag. Mijn loopbaan levert mij meer dan honderdduizend dollar per jaar op, en mijn moeder stuurt me ook

[p. 651]

cheques die ze afschrijft van haar eigen vermogen, dus heb ik altijd een overvloed aan liquide middelen, waardoor Gimlet, Big en Mr. Wonderful een vrolijk stel punkrockers zijn.

Voordat ik kwaad werd op Cheese vond ik hem erg aardig. Doordat hij lsd slikte werd Cheese gisteravond tijdens het optreden van Keith Jarrett een knaap met wie het dik in orde was, in tegenstelling tot Gimlet en Grope. Hij zag ze niet vliegen en werd niet onrustig maar bleef wel herhalen dat hij dankzij het velletje op zijn tong Keith Jarretts muziek met al zijn vijf uiteenlopende zintuigen kon opnemen. Hij kon die horen maar ook zien, ruiken en proeven. Cheese beweerde dat de muziek soms rook naar oud fluweel in een koffer op zolder, of naar vitamines, medicijnen of de ochtend. Hij verklaarde dat hij Keith Jarretts geïmproviseerde composities ook kon zien. Op speelse wijze probeerde hij in zijn eigen woorden te beschrijven hoe een zonsondergang er door vuur heen uitziet, abrikooskleurig en blauw, en door een rookgordijn, pruimpaars en zwart. Hij zei dat de muziek soms leek op zwak licht achter ijs. Ik werd alleen al gelukkig door te luisteren naar de zinnelijke uitweidingen van Cheese, en toen Gimlet haar hand op mijn penis in mijn gabardine sportpantalon legde en beweerde dat er voortdurend in 't geniep wormen en slangen in het merkwaardige blonde haar van het meisje rondkronkelden die de namen ontcijferden van de Imblums, Gimlets familie in Deming in Nieuw Mexico, gaf ik haar een dikke klapzoen.

Cheese wist een heleboel van vele andere muziekgenres, naast punkrock. Hij vond dat Keith Jarrett een zeer getalenteerde negerartiest was. Hij beweerde dat alleen een genie op zijn bankje voor duizenden op afstand zittende toeschouwers kon gaan zitten en oude melodieën spelen die rondzweefden in zijn hoofd met dat afrokapsel. Cheese poneerde dat Keith Jarrett wel een miljoen van die deuntjes kon spelen, en vervolgens sprak hij er tegenover mij zijn verbazing over uit dat Keith Jarrett die wijsjes niet alleen vakkundig speelde maar die ook op een unieke manier, geïmproviseerd, aan elkaar reeg zodat elk pianoconcert van hem weer heel anders klonk. De manier waarop die melodietjes met elkaar verbonden waren, was gearrangeerd door Keith Jarretts onderbewuste, beweerde Cheese, daarom zat er een lijn in zijn concerten, Keith Jarretts piano-optreden was een lijn in plaats van een gecomponeerde en ronde cirkel. Die lijn leek op een klein levensverhaal van de uitzonderlijke ervaringen en gevoelens van de neger. Ik deelde Cheese mee dat ik niet wist dat negers een onderbewuste hadden maar dat ik met volle teugen van de muziek genoot, maar Cheese fronste zijn

[p. 652]

wenkbrauwen. Gimlet begon zo te kreunen dat ik er seksueel zeer opgewonden van raakte en Gimlet zei niet eens tegen de tegensputterende vrouw achter Cheese dat ze de pot op kon nadat de vrouw achter Cheese had verzocht of we allemaal alsjeblieft konden fluisteren zodat iedereen in het publiek in de Irvine Concert Hall van het concert kon genieten, maar Cheese was toch nog aan het fronsen en voegde de vrouw toe dat hij haar echtgenoot in elkaar zou stampen als ze ons geen vrij uitzicht gaf, dus deed ze geen mond meer open en ik hield Gimlets hand vast en stak een van haar vingers met witte nagellak die naar vanille smaakt, wat ik lekker vind, in mijn mond.

Het kleine meisje met het lichtblonde haar waarvan Gimlet dacht dat het chemisch en occult was, bleek slaperig te zijn en leunde tegen de schouder van het goed zittende sportjasje van de oudere man. Ik bewonderde het sportjasje en wenste dat het van mij was en niet van die man. Ik wilde dat de man zich omdraaide in zijn zaalstoel zodat ik kon zien wie de bezitter van het sportjasje was, en ik overwoog of ik niet een cent naar het achterhoofd van die man zou gooien om hem zich te laten omdraaien.

Maar behalve dat Cheese een puike, kaalhoofdige punkrocker was met een roze bril kon hij ook intelligent en slim zijn. Hij had een buitengewoon grote belangstelling voor ondergetekende als persoon, en zonder dat ik het zelfs maar in de gaten had, veranderde Cheese ons gespreksonderwerp van muziekgenres en Keith Jarretts negerervaringen en -gevoelens in geen muziek en mijn blanke ervaringen en gevoelens. Cheese onthulde dat hij dolgraag wilde weten waarom ik zulke prettige contacten had met mijn punkrockvrienden. Hij zei dat hij een Sick Puppy als ik wilde begrijpen. Hij kreeg een uiterst serieuze gelaatsuitdrukking tijdens zijn lsd-trip maar hij werd grappig op een manier die ik onderhoudend en aanstekelijk vond. Hij liet het standpunt horen dat punkrockers kinderen waren geboren in een piepkleine ruimte, zonder ramen, met overal muren van beton en ijzer om zich heen, vaak onder de graffiti, en dat ze als volwassenen probeerden zich een weg te banen door die muren heen. Ze probeerden zich snel te bewegen over een uiterst smalle rand van iets en wisten dat kunststukje te volbrengen doordat het hen niet kon schelen of ze nu wel of niet over die rand vielen. Cheese beweerde dat mijn punkrockvrienden stuk voor stuk het idee hadden alsof ze niets bezaten en nooit iets zouden bezitten, daarom maakten ze van niets alles. Maar Cheese beweerde dat ik een Sick Puppy was die alles al had, dus wilde hij weten waarom ik mijn grote alles voor een groot niets had verruild. Cheese begon

[p. 653]

nieuwsgierig en amusant te worden in die stoel aan de rand, maar hij bleef naar de zijkant van mijn knappe gezicht kijken en zijn hand lag op de mouw van mijn nieuwe sportjasje, wat ik niet prettig vond want zijn vingernagels waren niet schoon. Hij vroeg me waarom ik Sick Puppy was.

Ik hield Cheese voor dat hij een aardige kerel was en dat ik het heel erg prettig vond een diepzinnig gesprek met hem te voeren en dat ik zijn oorring prachtig vond. Zijn oorring was van een botje gemaakt. Door die verklaringen werd Cheese weer een knorrepot en ik zei tegen hem dat hij die frons van hem maar op z'n kop moest zetten.

Gimlet keek naar de cent in mijn hand terwijl ik naar het achterhoofd van de oudere man staarde, en zij las mijn gedachten. Ze verzocht me, fluisterend in mijn oor, die cent naar het meisje met het merkwaardige haar te gooien zodat het meisje pijnlijk getroffen werd en zich in haar stoel zou omdraaien, en dan maakte Gimlet van de gelegenheid gebruik het gezicht van het meisje met het merkwaardige haar te bestuderen. Ze zei dat ze voorspelde dat het gezicht van het meisje dat van een absolute reuzin zou zijn, met planeten die hun banen hadden in haar oogkassen, en dat haar adem naar appels zou ruiken. Ze beweerde dat het merkwaardige haar, als dat van het meisje werd afgenomen en in Gimlets van de lsd vergeven vagina werd gestopt, Gimlet zou veranderen van een Sandy Imblum tot een vuurzone met armen, benen en een vagina van passende warmte. Cheese vroeg beleefd aan Gimlet of ze misschien een paar vitamine B12-pillen wilde innemen om de kracht van de gereguleerde substantie iets te temperen, maar Gimlet was zich niet meer bewust van Cheese. Ze legde haar hand in de buurt van mijn gabardinepenis en beweerde vervolgens dat wanneer ze vol zat met merkwaardig, actief haar en vuur, ze een bezoekje zou brengen aan mijn vader in zijn kantoor in het gebouw van de Amerikaanse marine en zich in de armen van die krijger zou storten en het met hem zou doen, en als hij dan zijn orgasme kreeg vloog hij dankzij Gimlet in brand en offerde zich op terwijl zij zijn krijgerskeel opensneed en mij in zijn bloed liet baden. Gimlet is een prachtmeid maar ik moet toegeven dat die opmerkingen me hevig irriteerden, dat Gimlet in het openbaar in de Irvine Concert Hall over mijn vader en de seksuele daad sprak. Cheese veronderstelde dat Gimlet een onprettige lsd-ervaring had en stelde Mr. Wonderful voor zijn gespierde arm om haar heen te slaan ter bescherming van verschillende mensen, en Big zei tegen Cheese dat hij z'n ouwe rotkop moest houden en zich met zijn eigen zaken bemoeien.

[p. 654]

Gimlet ergerde me mateloos, en toen het afro-achterhoofd van Keith Jarrett heen en weer begon te wiegen en zijn muziek luider werd en meer klonk als punkrock, deed ik mijn armen over elkaar en begon door mijn neus te ademen omdat ik boos was op Gimlet. Daarop dwong ik haar mij aan te kijken en ik keek haar boos aan. Gimlets zwarte pupillen in haar ogen werden zo groot dat die de kleur van haar ogen verdrongen en ze begon bang te worden van ondergetekende en te huilen, wat me een beetje gelukkiger maakte. Cheese legde zijn vieze hand weer op de mouw van mijn sportjasje en ik liet mijn armen, die ik niet meer over elkaar had, in zijn richting komen, en ik moet blijkbaar ook pissig op hem zijn geweest dat hij zijn hand op mijn mouw legde, want zijn onvolwassen ogen werden vreselijk groot en paars achter die roze bril en hij voelde aan zijn bakkebaarden op zijn hoofd en verklaarde kalm dat we maar naar de lobby in het concertgebouw moesten gaan om even met elkaar te kunnen spreken, en te wachten op de rest van de jongens die zich even later in de pauze bij ons zouden voegen. Ik was witheet en verkeerde in een lastig dilemma: wilde ik nu mijn cent gooien naar het meisje met die kop met haar of Cheese een brandwond bezorgen in de lobby met mijn aansteker, maar ik besloot om Cheese een brandwond te bezorgen en ik liep achter hem de trap op naar de aangename en koele lobby van de Irvine Concert Hall. Gimlet vroeg aan mij Sick Puppy: ‘Waar ga je naartoe?’ maar ik negeerde haar straal.

Maar toen we de lobby inliepen wilde ik Cheese geen brandwond meer bezorgen omdat daar geen plezier aan viel te beleven omdat Cheese, toen we de lobby inliepen, prompt op een bankje van het concertgebouw ging zitten met zijn leren broek, zwarte militaire laarzen, leren overhemd met ritsen, kettingen en kogelgordels strak gespannen over zijn armetierige borstkas en rug en kale kop met zwijnsborstels en bakkebaarden, en begon te huilen zodat Cheeses tranen onder zijn roze bril vandaan druppelden. Cheese ging er net zo jong uitzien als hij echt was, dat wil zeggen minderjarig. Ik wist dat Bigs lsd op zijn tong die goeie ouwe Cheese flink te pakken had en dat zijn bewustzijn, in tegenstelling tot dat van mij, onder invloed raakte van gereguleerde substanties.

Onder het huilen beweerde Cheese dat hij mij niet begreep en dat ik hem bang maakte. Ik verklaarde dat dat een giller was: een punkrocker met kogelgordels zoals Cheese die bang is van een keurige en knappe burger als Sick Puppy. Ik zei even goeie vrienden en bood aan Gimlet te vragen hem vakkundig te pijpen, maar Cheese negeerde mijn aanbod en schudde de hand die ik hem in vriendschap

[p. 655]

voorhield, en met zijn onverzorgde hand trok hij me op de mooie bank naast hem. Keith Jarrett was moeilijk te horen vanuit de lobby.

Cheese beweerde weer dat hij geen hoogte kon krijgen van een Sick Puppy als ik en beweerde dat hij ook niet wist wat hij met dat geluk aan moest dat ik bijna onophoudelijk uitstraalde. Ik gaf hem de tijd om op het woord gelukkig te komen. Weet je wat ik bedoel, vroeg hij. Je hebt iets over je dat zo gelukkig is, Sick Puppy. Ik legde Cheese maar weer eens geduldig uit dat ik zo'n hoog inkomen had en veel kleren en spullen om me thuis te vermaken, maar Cheese schudde zijn overwegend kale hoofd en verklaarde dat hij het woord gelukkig waar hij op gekomen was anders opvatte. Ik wil graag weten waarom je zo gelukkig bent, zei hij. Nadat hij nog een paar keer had gevraagd waarom ik zo gelukkig was vroeg hij of ik van Gimlet hield. Ik sloeg mijn arm van mijn nieuwe sportjasje om Cheeses leren schouders en deelde hem mee dat Gimlet heel hoge ogen gooide bij mij en dat Gimlet me heel vaak gelukkig maakte omdat ze me pijpte en me een aangenaam orgasme bezorgde en me toestond haar her en der op haar lijf brandwonden toe te brengen. Er kwamen geen tranen meer onder Cheeses roze bril vandaan maar hij bleef me zodanig aanstaren dat ik hem pijn wilde doen, tot ik tot de veronderstelling kwam dat hij door het middel in een soort hypnose terecht was gekomen waardoor iemand vaak naar objecten staart alsof die te groot zijn om te kunnen bevatten, vaak heel lang. Ik wist niet of ik Cheese in hypnotische toestand in de lobby kon achterlaten maar ik wilde Keith Jarrett muziek horen spelen, dus ik vergat Cheese en liep bij hem weg naar het openbare drinkfonteintje en daarna naar de deuren van het auditorium. Maar voordat ik de deuren van het auditorium door ging hoorde ik Cheese's stem roepen, en ik herinnerde me Cheese weer en hij had niet meer die starende blik als een konijn in het licht van mijn koplampen toen ik terugkwam bij zijn bank, en hoefde me niet meer dwingend aan te staren om te kunnen zeggen dat als ik het geluk dat ik onophoudelijk uitstraalde kon uitleggen ik een kleine brandwond mocht toebrengen bij hem en ook bij zijn verloofde, die deels negerin was.

Ik deelde Cheese mee dat hij me een aanbod deed dat ik niet kon weigeren maar dat zijn vraag ondergetekende helaas dwarszat omdat ik hem al geduldig had uitgelegd dat er een overvloed aan tijd en gelegenheid was met dingen die mij gelukkig maakten. De kern van de zaak is dat er maar een paar dingen zijn geweest die mij vroeger ooit ongelukkig hebben gemaakt, waardoor ik in zak en as geraakte. Exemplum gratia: die ene keer was toen ik college liep aan Brown University en ik me trots ging aanmelden voor het trainingspro-

[p. 656]

gramma voor reserveofficieren bij de Amerikaanse marine om verder in de voetsporen te treden van mijn vader en broer die eervol militaire dienst vervullen, en van de rekruteringsofficier moesten we een domme persoonlijkheidstest maken en ik bakte er niets van, en later, toen ik terugging om beleefd mijn beklag te doen, lieten ze me weer zo'n domme test doen en zeiden ze dat ik daar ook niets van gebakken had, en daarna moest ik met een dokter praten die naar het kantoor van het trainingsprogramma voor reserveofficieren kwam, en daarna belde de rekruteringskolonel voor Brown University mijn vader, die overstelpend veel belangrijk werk te doen had in Washington D.C., en mijn vader was zeer gepikeerd door het hele incident. De kolonel sprak mijn vader herhaaldelijk als meneer aan en verontschuldigde zich dat hij hem onder zijn werk had gestoord, maar ik werd voor geen enkel trainingsprogramma voor reserveofficieren aan Brown University of waar dan ook ingeschreven. En exemplum gratia: die andere keer was in Alexandria in Virginia, toen ik acht was en mijn zusje tien, en mijn broer, die nu de atoomcodes voor de president draagt, zat op Westminster Military Academy, en mijn zusje en ik waren in mijn broers kamer en speelden aan zijn bureau en in de onderste laden troffen we tijdschriften aan en die tijdschriften, met erotiek, stonden vol mannen en vrouwen die de seksuele daad verrichtten, en we bekeken die tijdschriften en zagen foto's van mannen die hun penis in een gat tussen de benen van vrouwen stopten en die mannen en vrouwen zagen er heel gelukkig uit, en ik trok het onderbroekje van mijn zusje uit en ook mijn eigen onderbroek en stopte mijn penis, die door die tijdschriften in zeer opgewonden staat verkeerde, in een gat dat mijn zusje en ik tussen haar benen vonden, wat haar vagina was, maar dat ik mijn penis in haar vagina stopte maakte mijn zusje helemaal niet gelukkig, en mijn vader kwam de kamer binnen toen ze hem riep en zag ons een seksuele daad verrichten, en hij nam mij mee naar beneden, naar zijn atelier naast onze speelkamer in de kelder van ons huis, en bracht mijn penis een brandwond toe met zijn gouden aansteker van de Amerikaanse marine en verklaarde dat als ik ooit nog een vinger uitstak naar zijn kleine meisje hij mijn penis er met zijn gouden aansteker zou afbranden, en ik moest naar een dokter om een zalfje voor mijn verbrande penis, en ik was ongelukkig en zat in zak en as.

Als het niet getuigde van een slechte opvoeding om persoonlijke familiezaken open en bloot aan de orde te stellen, zoals mijn ouders mij als kind hebben geleerd, dan zou ik Cheese op de hoogte hebben gesteld van die keren in het verleden dat ik ongelukkig was en hem

[p. 657]

ook meedelen dat Gimlet heel hoge ogen gooit bij mij en me regelmatig gelukkig maakt door me te pijpen en mij toestaat haar brandwonden toe te brengen, want dat zijn de enige twee dingen op het gebied van beddepret die me gelukkig maken. Ook al ben ik een knappe bink en word ik door vele meisjes al vanaf mijn schooljaren begeerd, mijn penis wordt helaas niet stijf als zij de seksuele daad willen verrichten, maar hij is wel stijf als ze me pijpen, en als ze me pijpen brand ik van verlangen ze brandwonden toe te brengen met lucifers of met mijn aansteker, maar de meeste vrouwen staat dat tegen en worden verdrietig van dat verbranden en durven mij daarom niet te pijpen en willen alleen de seksuele daad verrichten.

Maar Gimlet durft wel en doet het ook. Bovendien weet Gimlet dat ik de gelukkigste oplosser van probleemgevallen op het gebied van wettelijke aansprakelijkheid word in de geschiedenis van de planeet aarde als ik mijn vader zou kunnen vermoorden, en dat ik mijn vader ook zal vermoorden en me in zijn bloed baden zodra ik daarvoor de kans krijg, misschien zonder dat ik gepakt word en schuldig bevonden, misschien als hij met pensioen is en mijn moeder zwak, en Gimlet belooft me te helpen, en zij wil haar stiefvader ook vermoorden, en ze pijpt me en laat me haar soms brandwonden toebrengen.

Ik praatte met Cheese en mijn stem klonk traag en dik in mijn oren omdat vroegere, historische gebeurtenissen mijn normale bewustzijn vaak ontregelen, zoals gereguleerde substanties anderen ontregelen, en mij beïnvloeden. Ik deelde Cheese mee dat ik die vraag helaas niet kon beantwoorden maar dat ik hem toch duizend dollar contant zou geven met als tegenprestatie dat Cheese zijn negerinverloofde langdurig zou laten baden, die zou me dan pijpen en daarna zou ze toestaan dat ik brandwonden aan de achterkant van haar benen toebracht.

Cheese keek ondergetekende in halfgehypnotiseerde toestand heel lang aan, en ik kreeg er vertrouwen in dat hij die schenking zou aannemen en dat we een afspraak hadden, maar tegen die tijd brak het pauze-uur in Keith Jarretts jazzpianoconcert aan en de mensen kwamen de lobby van de Irvine Concert Hall in. Die mensen bewogen zich langzaam en mijn hart in mijn borstkas klopte langzaam. De mensen liepen al pratend door de deuren van de zaal, en hun gebaren waren trager dan in het televisieprogramma met rugbyhoogtepunten, een programma waarin vaak een reclamespotje is te zien waarin die mooie en sexy vrouw die aan het biljarten is beweert dat al haar mannen English Leather-reukwater dragen of helemaal niets. Mijn normale bewustzijn werd nog verder ondermijnd door

[p. 658]

het verleden toen Cheese zijn starende blik volhield en de mensen in de lobby maar bleven rondlopen en drankjes bestelden, van het openbare drinkfonteintje dronken en vreselijk langzaam de toiletten binnengingen, en de sfeer in de Irvine Concert Hall ging op die van brandend ijs lijken, en Cheeses stem kwam van heel ver toen hij mijn aanvankelijke aanbod afwees, en zijn roze bril begon te lijken op twee matte zonsopgangen door een ijswand.

Vanaf die mooie bank in de langzame lobby ondernam ik een poging te ontdekken of Gimlet, Big, Mr. Wonderful en Grope me zouden helpen in mijn poging die ouwe Cheese over te halen mijn aanbod te aanvaarden, maar in plaats daarvan merkte ik dat ik met intense belangstelling het langzame rennen registreerde van de oudere en gedistingeerde, grijsharige atletische man in het sportjasje. Het sportjasje had, met bovenaf-uitzicht op zijn rug, een echt luxe ding geleken maar nu in de lobby bleek hij lelijke smalle revers te hebben en ook nog een niet-Europese snit, modekenmerken die me niet aanstaan. De man rende met een vermakelijke traagheid voorbij en droeg het jonge meisje met het merkwaardige haar, en door die langzame en drukke lobby werden ze achtervolgd door Mr. Wonderful en Gimlet, die Grope en Big in hun sop gaar hadden laten koken omdat ze in beslag waren genomen door de achtervolging van de man en het meisje met het merkwaardige haar. De mond van mijn vriend en vriendin Mr. Wonderful en Gimlet stonden op een lacherige en opgewonden manier wijdopen en Mr. Wonderful had iets van glanzend metaal in zijn hand en het topje van Gimlets haarpenisbeeld zat in de war en haar ogen waren nog steeds eerder louter donkerzwarte pupil dan wit met een gekleurde pupil, en ze rende langzaam in haar leren en plastic dracht en strekte haar hand uit naar het merkwaardige haar van het meisje met het merkwaardige haar dat sliep in de beschermende armen van de gedistingeerde oudere man die me langzaam voorbij rende met zijn smalle revers, en toen ik over de schokkende schouder van de rennende man het mooie bleke gezichtje zag van het slapende meisje maakte dat gezichtje me buitengewoon vrolijk en opgewonden, en toen Gimlet en Mr. Wonderful die man vlak bij de ingang van de lobby van de Irvine Concert Hall bij de achterkant van zijn lelijke sportjasje vertraagd te pakken kregen en toen Gimlets handen met de vanille nagellak en Mr. Wonderfuls glimmende voorwerp bijna in haar merkwaardige haar terechtkwamen, leek het meisje met het haar wakker te worden in de armen van de oudere man en ze bleef ondergetekende onophoudelijk aanstaren, die daar waakzaam op Cheeses bank zat en Cheeses hand met die afzichtelijke nagels weg-

[p. 659]

duwde van het uiteinde van de mouw van mijn sportjasje, en ik begon het jonge blonde meisje langzaam aan te kijken met een gelukkige, troostende en geruststellende blik, stond op van de bank terwijl Gimlets handen nog meer vertraagden en zich in het doorschijnende haar van het meisje bewogen, en Mr. Wonderful deed de man die de vader was van het meisje iets aan met dat glimmende ding. En ik handelde als volgt.

Vertaling: Graa Boomsma