met haar falsetstem, wat een onherbergzaam hoofd! Maar tactvol, dat wel...
Maar de onuitroeibare elite, vanwaar? waartoe? Huizen in het wit - luxe ijdelheden; huizen in rouw: melancholica, rancunes à la carte. En de geadopteerde buitenwijken, hatelijke teelaarde, magere scharminkels die grazen in gebroken vaatwerk, scherven, zolen, in profiel op de horizon van de vestingmuren. En de regen! Drie vaatdoeken op het uitbouwtje van een zolderkamer. Een hond blaft tegen een bal daarboven. En besloten hoekjes, klokken die rieken naar verbanning van de dies iraepercussies. Zonsondergangen van eminente aquarellist, of van failliete juwelier. Genie tegen fabrieksprijs, en die jongeren trainen in zelfbeklaagzangen en lege formules, met ijdele sigaretten. Hoe snel de vierentwintig uur vervlieten voor de discrete elite!...
Maar het publieke geschreeuw begint opnieuw. Belangrijke kennisgeving! De aflossingsrente is gezakt, aandelen Panamakanaal afstoten. Veiling, experts. Belening van al dan niet genoteerde effecten, aankoop van blote eigendommen, van lijfrentes, van vruchtgebruik; belening van nalatenschappen, open en anderszins; gidsen, jaarboeken, nieuwjaarsgratificaties. Rondreizen tegen gereduceerde prijzen. Madame Ludovic voorspelt de toekomst van 2 tot 4. Speelgoed In het kinderparadijs en feestartikelen voor volwassenen. Groot assortiment principes op proef. Nog meer slogans! Wettig gedeponeerd! Feestdineetjes! Cylindrische machines van Marinoni! Volledige garanties, alles voor niets! Ach, de snelheid van het ook al wettig gedeponeerde leven...
Maanden, jaren, toevallige kalenders. En de herfst hult zich in grootse rouw in het Bois de Boulogne, de winter bevriest de gestampte pot van de armen in borden zonder geschilderde bloemen. Mei loutert, met lichtzinnige strandbriesjes laat de zomerhitte de kostbare toiletten verwelken. En dan, aangezien wij het leven leven waarin contant wordt betaald, komen die hoffelijke heren van de uitvaartonderneming aanzetten, lijkschouwingen en begroete rouwstoeten onder de oude reuzentopaas van de zon. En de geschiedenis gaat altijd maar door met het opstellen en doorkrassen van haar met meelijwekkende idems volgekrabbelde Tafelen, - o Balans, sla toch door! o Balans, sla toch door...