De Gids. Jaargang 158

[p. 382]

Georgine Sanders
Twee gedichten

Herinnering aan Long Beach

Nog bij daglicht tenslotte de laatste straat,
een rij huizen met uitzicht op het smalle strand.
Een natte mist komt op over de oceaan,
maakt de vorm van de baai onzichtbaar.

Onze gastvrouw gaat voor naar het houten huis,
blijft staan bij de groene omrasterde tuin.
Beachplums en bramen, tussen cactus en gras
wat stenen. Een tijd die voorgoed voorbij schijnt.

De trap, dan de serre, zij opent de deur.
Dit is haar huis, met de hond en de kleuren
van glanzend hout, vloerkleed, platen en boeken
en haar verzameling in het lamplicht.

Het gastgezin komt, haar lief als haar eigen,
zij roept allen aan tafel. Buiten de regen,
binnen bij kaarslicht zijn wij deel van dit leven
door de korte gemeenschap met vreemden.

[p. 383]

East Fourteenth Street

Het hoekraam staat hoog genoeg voor een uitzicht:
rechtlijnige straten, alle huizen verschillend,
bomen en tuinen. Daarboven, de wijd open
hemel waar het weer langs trekt en de wolken.

Vandaag, eerste winterdag, komt al om vier uur
het bleekroze begin van de zonsondergang,
die een gloed wordt met weerschijn op daken en muren
tot het straatlicht aangaat en het licht binnenshuis.

Misschien regent het morgen, een grauwe lucht,
druppels tegen de ruiten, grote plassen op straat.
Of het wordt helder weer met kleuren in het zonlicht,
zoet fluitende spreeuwen op de rand voor het raam.

Dit wisselend dagelijks uitzicht verandert
van maand tot maand, tot het jaar is vervuld.
Dit is te voorspellen, er blijft veel herkenbaar,
maar de tijd draait nooit om, en geen dag herhaalt zich.