De Gids. Jaargang 150

[p. 649]

Jan Gielkens
Zes gedichten

Stilleven met Chinese vaas
(De schilder is Van Streeck)

De vaas denk ik weg.

Het glas (blijft
die droesem zweven
zolang ik kijk?)
heeft nu een veel
te lange voet.

Ik zet de vaas weer neer.

Aan het heft te zien
ligt er een mes onder
het bord, te zien
aan het bord ligt
daar geen mes.

Juriaen!

Dat brood kan nu wel
weg, het schimmelt.

[p. 650]

Er zit iets in

Er zit iets in
dat glas en van
dat fruit wordt

niet gegeten. Die kaas
droogt verder uit,
dat mes valt net

niet van die tafel.
Stil! Leeft die patrijs
nog? Druipt dat bloed

waar het niet kan:
op mijn hand?

[p. 651]

Ontbijtje

Pieter Claesz., heb je
de haring voor of
na het schilderen in

de stukken die ik zie
gesneden? Meer brood
moet er toch gelegen
hebben dan dat ene.

Strijk je die vouw
nog even glad
van dat tafelkleed?

En pas op dat dat
mes niet valt.

[p. 652]

Een gelaat, ook van het lijf:

achter je oor je armen
rook het naar hoe
zullen we het noemen

ik nam je hoofd je hoed
af legde alles wat ik had
in je mond je mond zo

lag ik in je zij je
neus je ogen borst en
borst en wist en zag:

ein Antlitz, auch des Leibes, Klee

[p. 653]

Ik schets

De verbazing: de boom
bij Bellenstadt, de boom
bij Neu-Brandenburg, blad
voor blad.

Achter de heuvel met
het hunebed trekken de
legers, ik weet het, ik
teken

de wortels van de boom
bij Breesen, de mannen
aan het strand bij
zonsondergang.

Was getekend
Friedrich: Caspar
David.

[p. 654]

Hoe kijk ik

Naar Caspar David Friedrich

Zo, dat je bij het
raam een vrouw laat
staan, haar naar
verblindend licht laat

kijken, naar het schip
dat arktisch onder
jouw penselen kruit?

Of zo, dat als een
scheepswrak je die
schotsen legt, ze

scheepswrak noemt en
mij als vrouw er
naar laat kijken?