De Gids. Jaargang 147

C. Buddingh'
Over de koffiekultuur te Menado

O, de koffiekultuur te Menado,
ik hoop dat 'k er niemand mee krenk,
maar ik zing een weemoedige fado
ied're keer als ik daar weer aan denk.

Elk uur van de dag (en de nacht ook)
stond de geurigste mokka daar klaar,
die teg'lijkertijd pittig en zacht rook
(ongeveer als mijn vaders sigaar).

Dan lag je blij onder je klamboe
en floot een goed-vaderlands lied,
en buiten, daar ruiste de bamboe,
en wat er ook stonk, niet de vliet.

En altijd, in de keuken, stond kokkie,
en roerde in noedels of rijst,
en mijn moeder nam ook nog een slokkie,
en de bloedhond zelfs hield zich gedeisd.

Nooit meer eet ik zo'n gado-gado:
nu ben ik tot frieten gedoemd.
O, die koffiekultuur te Menado
(maar dit heb ik eerder genoemd).