De Gids. Jaargang 147

[p. 458]

Wiel Kusters
Het leven op stoomschepen

Liftboy

Een lift die in de aarde zakt
is waar hij dalende van droomt.
Hij ziet zich stijgen uit een wrak,
uit gaten in de zee gehakt.

Promenade

Het dek bedekt met zwarte modder,
handenvol slakken in het want.
Langs de reling glijdt een losse hand:
onwennige stappen op het land.

Verstekeling

Hij is het zelf, maar weet dat niet.
Bij daglicht droomt hij in zijn sloep
van 's nachts. Hij wacht tot ik hem roep,
want ik ben hem. Hij ziet mij niet.

[p. 459]

Een lichte bons

In slaap gezonken, vijf vadem
dieper dan je adem.
Je borst van steen moest ondergronds.
Zo sliep je in: een lichte bons.

Speeltafel

Omdat mijn tafel steeds beweegt
heb ik mijn kaarten niet geschud.
Geen roulette, maar een kolk
die stilstaat. Stilstand is wat weegt.

Dekstoel

Stampende wolken. Ik aan dek
in gras, de schaduw van een boom.
De reling is een hek, maar open.
Ik en alles weg in stoom.