De Gids. Jaargang 147

Ondergronds leven
Wiel Kusters
Job 28:4

voor Jan Kuijper

Men graaft een schacht, weg van alle mensen.
Daar hangt men dan, de voet vindt er geen steun.
Liefst zou men zich met touw en al verwensen
om, van de lijn gehaald en zwemmend in een beun,

een visbeun, aarde door de gaten, het lensen
uitgesteld, nog duizelig van de dreun,
het vallen, en op voorhand van het flensen,
als klimvis, longvis of met voeldraden als meun

aarde, lucht en water niet vermengd en ongescheiden
om zich heen te weten - als nog voelbaar is dit weten
en men het vuur in dezen kan vergeten.

Vuur is uit die schacht gespogen lijden,
tongen waardoor het ene wordt gespleten.
Ik heb zo'n tong, een haak in eigen keel, op mijn geweten.